No Love Allowed

Hoofdstuk 15 ~ Dreaming

Yara’s POV

Eindelijk is de film afgelopen. Na die horrorfilm wou Sabine nog een film zien. Ik zucht. James zoent Sabine. Ik rol met mijn ogen en sta op.

‘Ik ga iets anders doen’, zeg ik geïrriteerd.

‘Oke’, zegt Sabine. Dan loop ik de kamer uit. Ik zucht nog een keer en loop dan naar Mick. Door die horrorfilm ben ik nog banger geworden. Ik kijk om me heen. Ik had iemand in de kliniek over een Pepijn horen praten. Een of andere moordenaar. Daar word ik ook alleen maar banger door… Die Pepijn zit hier dus ergens in de kliniek, onder een schuilnaam. Er loopt een rilling over mijn rug. Ik moet maar gewoon alle jongens gaan ontwijken… Dan kan ik die Pepijn gast ook niet tegen komen. Trouwens, wat doet hij hier sowieso. Mensen vermoorden is toch veel makkelijker als je op straat loopt. Of zit hij hier omdat hij gewoon gestoord is, waarom zit hij niet in de gevangenis?! Ik maak mezelf echt helemaal gek.

‘Yara, gaat het wel?’ Ik schrik van Micks stem en spring achteruit.

‘Ja, laat me nu maar weer met rust’, zeg ik zo rustig mogelijk en loop weg. Ik moet niet zo’n watje zijn… Maar sowieso gaat hij iedereen hier vermoorden.

‘Yara, waarom ben je zo bang?’ zegt Mick, die achter me aankomt. Misschien is Mick wel die Pepijn… Ik kijk hem bang aan. Hij is best in staat om mensen te vermoorden. Al zou ik niet weten wat zijn reden zou zijn, maar alsnog. Ik zie het hem wel doen…

‘Laat. Me. Gewoon. Met. Rust’, zeg ik langzaam. Ik ga mijn kamer in, maar Mick volgt me.

‘Wat is er met je aan de hand Yara? Je bent veranderd’, zegt hij.

‘Jij ook, iedereen veranderd’, zeg ik droog. ‘Maar ik wil niet met je praten Mick. Ik wil hier gewoon weg. En ik denk ook niet dat jij nog met mij om wil gaan als je me echt kent.’ Want dan zou hij weten dat mijn ex zelfmoord heeft gepleegd… Niemand wil omgaan met iemand waarvan z’n ex zelfmoord heeft gepleegd.

‘En ik wil er niet over praten’, zeg ik.

‘Maar ik wil je echt leren kennen’, zegt Mick slijmerig.

‘Maar ik jou niet, en ik wil er nog steeds niet over praten’, zeg ik en kijk hem boos aan. ‘Laat me gewoon met rust, alsjeblieft.’ Ik zeg het bijna smekend.

‘Oke dan, als jij dat zo graag wil’, zegt hij zuchtend en loopt mijn kamer uit. Waarom doet hij zo moeilijk? Ik laat me op mijn bed vallen. Ik wil gewoon slapen. Slapen en nooit meer wakker worden. Dat is mijn enige wens op dit moment. Nee, wacht. Mijn echte wens is dat Stijn terugkomt, maar dat gaat toch nooit gebeuren…

Ik moet weten wie die Pepijn is. Anders word ik echt gek. Ik wil niet meer bang zijn, maar dat kan niet als ik niet weet wie Pepijn is. Want nu ben ik voor iedereen bang en dan hoef ik maar voor één iemand bang te zijn. Ik staar naar mijn deur. Ik ben nog steeds bang dat iemand binnenkomt en in het rond begint te schieten.

‘Yara?’ hoor ik iemand zeggen. Ik pak snel mijn deken en doe hem over me heen.  Iemand komt binnen. Ik kijk tussen mijn deken door naar de deur. Aan de stem hoorde ik dat het een meisje moet zijn. Ik haal langzaam de deken van me af.

‘Wat is er toch met jou?’ vraagt Sabine.

‘Ik weet het zelf niet eens’, zeg ik. ‘Ik ben gewoon zo bang sinds die begrafenis van Stijn. Het is alsof er altijd iemand met een geweer binnen kan komen om ons allemaal neer te knallen.’ Er springen tranen in mijn ogen. Sabine komt naast me zitten en geeft me een knuffel. Ik fake een glimlach

‘Ik ga weer naar James’, zegt ze en loopt weg. Ik zucht en rol met mijn ogen. Ik haat die James echt… Het is zo’n arrogante loser. Dan ga ik in bed liggen en val in slaap.