Yasak Elma

6.Bölüm

Hayatımın en güzel gününü geçirmiş ve tüm ayrıntıları Sedef'e anlatmakla meşguldüm.

"Seni öptü mü?" diye sorarken, pis sırıtışını gözümde canlandırarak gözlerimi devirdim.

"Hayır Sedef kaç kere daha söylemem gerekecek bilmiyorum ama aramızda öyle bir şey olmadı. Biz yalnızca sohbet ettik" dedim.

Doğruydu da.

Telefonu kapadıktan sonra yatağıma uzandım. Gülümseyerek içimi çektim. Beraber geçirdiğimiz bu ilk günü her ayrıntısıyla gözümde canlandırmaya başladım.

Araba ilerlerken sürekli çalan 80'li yıllara ait aşk şarkıları dikkatimi çekmişti. Müzik zevkimizin uyduğunu öğrenmek hoşuma gitmişti.

Çekinerek : " Dinlediğin şarkılar beni şaşırttı. Sende sanki daha çok metal müzik dinler gibi bir hava var" dediğimde omuzlarını silkti.

"Müzik zevkim ruh halime göre değişiyor. Ama tespitin zekice. Genelde sert müzikler dinlerim. Şuanda huzurluyum" dedi.

Hiç beklemeden " Neden ?" Diye sordum.

Arabayı sahil kenarına çekti,durdurunca dönüp gözlerimin içine baktı.

Sessizce fısıldadı, " Çünkü sen külkedisi, insana huzur veriyorsun."

Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki, bir an dışarıdan görebilir diye korktum.

Sadece gülümseyip " Teşekkür ederim" diyebilmiştim.

Ahh çok aptalım.

Gülümsemem karşısında bir şey söylememi bekler gibi bir müddet gözlerime baktı fakat ben yine sadece gülümseyip başımı öne eğdim.

Bundan sonra sahilde yürüyüş yapmış, balık ekmek yemiş ve bolca sohbet etmiştik. Şaşırtıcıydı ama çok iyi anlaşıyorduk. Göründüğü gibi olmadığını düşünmeye başlamıştım. Bu his beni korkutuyordu. Ona "güvenmemeliyim, bağlanmamalıyım" diye içimden tekrarladım.

Kaç kızın canını yakmıştı acaba ? Kaç kız arkasından ağlamıştı ? Kaç kızın dudakları değmişti dudaklarına ? İçimi bir kıskançlığın kapladığını hissettim. Hayatımda hiç kimseyi kıskanmamıştım. Çünkü kıskanacak birine sahip olmamıştım.

Ama şimdi benimde kıskanacağım biri vardı. Gerçekten var mıydı ?

Tüm bu düşüncelerle uyuyakaldım..

Sabah evden çıktığımda donup kaldım. Saat henüz yedi buçuktu ama Kadir beni bekliyordu. O sıcacık heyecan duygusu kapladı içimi. Beni görünce yüzü aydınlandı. Koşarak yanına gittim.

" Ne işin var burada ? " diye sorduğumda yüzü asıldı.

"Rahatsız olduysan gidebilirim" dediğinde telaşla kolunu tuttum.

"Hayır gitme lütfen,yani ben öyle demek istemedim. Sadece bu saatte seni görünce biraz şaşırdım."

"Bende şaşırman için geldim zaten ama memnun olmadın sanırım" dedi. Yüzü hala asıktı, gözümü devirdim.

" Bunu çok sık yapıyorsun " dedi.

"Neyi?" diye sorduğumda taklidimi yaparak gözlerini devirdi. Bu kıkırdamama sebep oldu. Oda bana katıldı.

Sonra aniden durdu.

" Gidelim mi ?" Dedi.

Kafamı sallayıp arabaya bindim. Kadir böyleydi işte. Bir anı bir anını tutmuyor, duyguları çabuk değişiyordu. Beni korkutan şeylerden biride buydu zaten. Sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.