BİRİ AŞK MI DEDİ?

Bölüm 22

Bol bol yorum ve beğeni ümidiyle...

 Elif şaşkın bir şekilde onu itmeye çalışırken düşen, hiçbir yara almadığı halde bağırarak yere yavaşça uzanan Zümrüt'e baktı... Bir insan bu kadar tehlikeli olabilir miydi? Oluyormuş demek ki...

 "Bebeğim!" diye inledi Zümrüt sessizce.

 Zelal kadın, yerde yatan kızın yanına diz çöktü. "Zümrüt, iyi misin?... Dayan biraz, Eymen şimdi gelir hastaneye gideriz."

 Zümrüt oyununa devam ederek "Anne!" dedi "Elif bebeğime zarar vermek istedi... Beni o itti!"

 Eymen ve Aras avluya girmiş, Zümrüt'ün söylediklerini duymuştu.

 Elif şaşkın yüz ifadesini silmiş, acı bir gülüşle ondan cevap bekleyen bakışların sahiplerine konuştu. "Boşuna öyle bakmayın... Açıklama yapmayacağım. Kime inanmak istiyorsanız ona inanın!" arkasına dönüp tekrar merdivenleri tırmanmaya başlamıştı ki durdu. "Ha, eğer bu durum konaktan gitmeme yarayacaksa... Evet, ben ittim!" cümlesini bitirince yoluna devam etti.

 "Hayır!" diye çıkıştı Zehra "Bu kız yalan söylüyor, Elif hayatta böyle bir şey yapmaz!"

 Elif'in son duyduğu, kuzeninin onu savunuşu olmuştu. Minnetle odasına girdi.

 Aras da Zümrüt'e inanmıyordu. "Zehra'ya katılıyorum." dedikten hemen sonra odasının olduğu yöne ilerledi.

 Allah biliyor ya Zelal kadınla Eymen de Zümrüt'e inanmıyordu. Ama şuan bunu tartışacak değillerdi. Zümrüt'ü kaldırıp arabaya taşıdılar.

 Zehra onlarla gitmeyip, kuzeninin odasına çıktı. Kapı yine kilitliydi. "Elif!" diye seslendi. "Lütfen aç kapıyı tatlım... Biraz konuşmamıza izin ver!"

 Elif yanağını kurulayıp, kapıyı açtı. Zehra üzülmemeliydi.

 "Ah sonunda!" dedi Zehra rahatlamayla "Ben senin yanındayım birtanem... Ne olursa olsun, bir tek sana inanıyorum!" kuzenine sıkıca sarıldı.

 Elif'in yanaklarını yeni gözyaşları ıslatırken kendini tutamadı. "Biliyorum" diye fısıldadı. "Ben de bir tek sana güveniyorum."

...

 Elif yine avluda bir hareketlilik olduğunu fark etti... Zümrüt kapıdan girer girmez kahkahayla bir şeyler söylüyordu... Genç kız duymak için camı araladı.

 "Doktor bebeğimin cinsiyetini söyledi... Büyük ihtimalle oğlanmış... Duyuyor musunuz beni? Aras'a erkek evlat vereceğim!"

 Zelal kadın öfkesine bastıramayarak "Zümrüt!" diye bağırdı. "Bu kadar hadsiz olma! Çeneni kapalı tut ve doğru odana çıkıp yat!"

 Eymen de annesinin azarlamasına destek verdi. "Elif'in yanında da böyle konuşursan, Aras'tan önce ben haddini bildiririm!"

 Elif onu savunuşlarını göremeden, çoktan banyo ya gidip ağlamaya başlamıştı... Zehra hariç herkesin Zümrüt'e inandığını sanıyordu... Bir de onlara erkek torun verecek, yakında ağa olacak Aras'ın şanına şan karacaktı... Artık kesin nikâh kıyarlardı, belki boşanma isteğini kabul bile ederdi... Bu ihtimale tutunarak, kocasının odasının yolunu tuttu... Kapının koluna uzanmıştı ki, avludan gelen silah sesiyle olduğu yerde dondu...

 Kendine gelmesi birkaç saniyesini aldı. Koşar adım merdivenlere yöneldi... Ama bu ani hareketle başı dönmüş, duvardan destek alarak bir süre beklemek zorunda kalmıştı... Aşağıdan gelen hararetli tartışma, tanımadığı bir erkek sesiyle daha da alevlendi.