BİRİ AŞK MI DEDİ?

FİNAL

    Evet, kitabımızın maalesef sonuna geldik.

    Zor bir final oldu benim için ve şimdiden yorumlarınızı özler gibi oldum.

   Tabii, daha önce de söylediğim gibi bu bir veda değil. Zaten vedaları hiç sevmiyorum. Yeni bir hikayeyle dönüş yapacağım. İnşallah onuda bu kadar seversiniz.

   Tekrar görüşünceye dek kendinize çok iyi bakın... Bana ulaşmak isterseniz mesaj atabilirsiniz, fırsat buldukça hesabımı kontrol edeceğim sizden kopmayacağım yani...

   Neyse, fazla uzatmayayım. Umarım beklediğinize değen bir final olmuştur ve lütfen finale özel bolca yorum yapın ki uzun süre göremeyeceğim yorumlarınızı bolca okuyabileyim...

   Yeni hikayelerde görüşmek üzere... iyi okumalar...

   Elif özel odaya yerleşince, kocası da dayanamayıp girdi içeri... Şimdiye kadar bekleyebildiyse dua etmeleri gerekirdi.

   Aras karısına hızlı adımlarla yaklaşıp, dudaklarıyla kızın alını buluşturdu. Kokusunu içine çekmiş, öpüşünü uzun tutmuştu.

   Geri çekildiğinde ömrünü adadığı kızıl kahve gözlerle karşılaştı. İşte oradaydılar... Ona bakıyor, hayatına ışık saçıyorlardı... Adam bir kez daha öptü karısını, doyamıyordu.

   Bir bebeğin ağlama sesi odayı doldurduğunda, Aras sessizce karısından uzaklaştı. Bu ses, onun küçük kelebeğine ait olmalıydı. 

   Yavaşça hemşirenin kucağında ki minik bebeğe uzandı... Uzandı ama nasıl tutacağını şaşırmıştı. "Çok küçük!" diye fısıldadı sessizce. Bir yerini incitmekten kokuyordu.