Fall and Chase (ML, #4)

Kabanata 20

Kabanata 20

That's new

Lumipas ang dalawang araw pagkatapos ng insidenteng iyon. Ngunit nakikitira pa rin ako sa mansyon at wala pa rin akong balitang na natatanggap tungkol kay ate Jameica. Maybe she's really busy right now. But Conrad is still being Conrad. He still doesn't care on anyone or anything. Pero siguro sa akin lang siya ganito.

"Let's go?"

I blink when Marco asked me. Tinignan ko siya at kasalukuyan siyang may katext sa kanyang phone.  Tinignan ko ang sarili ko sa salamin. Sinugurado ko lang wala ng bakas ng make-up ang aking mukha. Kinuha ko rin ang bag ko. Katatapos lang kasi namin mag-shoot ngayong araw. Buong araw kaming nasa Intramuros muli para sa project. But Ericka's not with us. May inaayos pa siya sa ngayon and I think this is about the new designers. I'm not sure. May nabanggit nga siya sa akin na siya dapat ang mag-aakikaso doon sa isang bagong model, ngunit nagdahilan na lamang siya ng kung ano. I don't know...

"Uhm. Okay!" Tumayo ako at hindi ko sinasadyang madunggo ang table.

"Shit! My phone!" I heard Vivienne's voice. Nakita ko na lamang siyang malapit sa aking pwesto at hawak ang phone. "You didn't see?" she said, annoyed.

"I'm sorry!" I was about to hold her hand but she jerk it away. I saw her rolled her eyes. "Sorry, Vivienne! I-"

"But you mus-" Vivienne interrupted by Marco.

"Let's go, Janella! Pupunta muna tayong office." Bigla na lamang akong hinila ni Marco at nadunggo ko pa si Vivienne ng hindi ko sinasadya. Hindi na ako nakahingi ng sorry nang tumapat na sa amin ang Land Cruiser at pinauna akong sinakay ni Marco. Binaba ko na lang ang bintana ng kotse ngunit huli na dahil mabilis na pinaandar ang kotse. Napasandal na lamang ako sa upuan.

"Kailangan ko munang pumunta sa office. May kukunin lang ako papers ah.  Lagot ako kay Ate nito! Ako dapat mag-aakikaso nung ano e. Nagpalusot pa ko...You can stay in the car if you want or maybe meet the two new designers if you want?" he asked.

Napaalis ako ng pagkakasandal sa sinabi niya.

"Really?" I said, amused.

"Of course, my dear," anito, sabay tingin sa phone.

"Thank you," ani ko.

"You're most welcome, Janella. But you don't need to thank me. Pwede ka namang pumuntang office if you want, you're one of us, come on," he laughed.

Napakagat ako ng labi sa sinabi ni Marco.

"You're part of this family, well, even you're contract ends you're still part of Ericka's. Always, my dear," he added.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko na yakapin si Marco kahit na may hawak siyang phone. "Woo there, honey," bigla nito. Napatingin ang driver sa amin saglit ngunit iniwas kaagad. Kumalas kaagad ako ng yakap kay Marco.

I never felt such kind of love. Sa San Mateo sanay akong nasa loob ng bahay maghapon kaya iyong mga naninilbihan lang sa amin ang kilala ko. Pero iilan lang ang malapit sa akin. Sa San Mateo, hindi pwedeng hindi ako aalis ng hindi alam ni Dad. It always my Dad's approval and I know that's kind of love is suffocating.

Siguro 'yong mga nangyayari sa akin ngayon ay nakadestino ng mangyari. Itong mga taong nakapaligid sa akin ngayon. Except for the one, or I don't know. Everything has a reason. May mga rason kung bakit nakikilala mo ang iba't ibang tao. But they have different purpose in your life. Some for better and some for your own good.