Fall and Chase (ML, #4)

Kabanata 26

Kabanata 26

Smirking

Hindi ako mapakali kinauupuan ko. Ilang minuto na lang makakarating na kaming Green Sun ni Marco. Kapag mapapahinto ang Land Cruiser agad akong napapatingin sa labas ng bintana ng kotse kung nasa Green Sun na ba kami. Nakatatlo yata akong sulyap. Hindi ko maiwasang tumalon sa pagkakaupo dahil sa gulat.

Dinadaga na talaga ako sa kaba...sobra!

This is the day!

"Janella..." Marco looked at me.

"Woo!" I screamed silently. "What?" Napakagat ako ng labi sa kaba.

Tumawa naman si Marco sa aking reaksyon. "My Gods! You look so pale, dear! Breathe! Holy shit! Breathe!" Pinisil ni Marco ang tuhod ko. "Breathe! In my count okay! 1, inhale!" I did. "2, exhale!" I did again. "Ulitin mo." I breathed. And breathe again until I composed myself. "My goodness! Pinakaba mo 'ko!" Marco chuckled. "'Di ba sabi ko naman sa'yo kahapon, you'll be good. Don't worry too much, it's simple. Focus and slay." He winked at me.

"Okay," I breathed. "Focus and slay." Inulit ko ang sinabi ni Marco.

Pinisil niya muli ang tuhod ko. "We're here," he said.

Oh...don't panic. I don't need to panic.

Pumikit ako ng mariin. Narinig ko ang pagbukas ng pinto ng kotse.

I can do this. Have faith in yourself. That's all matters. Have faith.

I opened my eyes. Unang bumungad sa akin si Conrad. His handsome, controlled, and fierer face. He's wearing a leather black jacket and beneath it...is V-neck white shirt. And then blue jeans. Napatingin ako sa ibaba niya and he's wearing a Buggari Shoes.

Nakalahad ang kamay niya sa aking harapan habang si Marco ay nasa likod nito ay may kinakausap sa phone. "May I?" ani Conrad.

Tumango ako at ngumiti. Conrad looked away and I saw he bit his bottom lip. Nilagay ko ang kamay ko sa kamay niya. Mahigpit niya itong hinawakan hanggang sa bumaba ako ng kotse.

"Una na 'ko sa loob. Hatid mo na lang si Janella, cous! I need to hurry!" nagmamadaling sabi ni Marco nang matapos niyang kausapin iyong kausap sa phone. Parehas na lang kaming napatango ni Conrad dahil agad itong napatalikod sa amin at nagtatakbo.

Tinignan ko ang buong paligid, ang Green Sun at kaagad na bumilis ang tibok ng puso ko. Napahawak ako sa dibdib ko sa sobrang kaba.

Have faith in yourself. I chanted these words to calm me down.

Ngunit pinisil ni Conrad ang aking kamay at nagsalita, "Good luck." Tumingin ako sa kanyang mukha at nakita ko ang pagnguso ng kanyang labi sa pagpipigil ng ngiti. That made me smile a little. "Don't worry about your father. I'd assure you, he had no interest with these shits. Never in his entire damn life."

I giggled. "Oh my God!" Napakagat ako ng labi. Ganon din si Conrad habang tinitignan ako sa mukha. I felt conscious with him, staring every inch of my face. "Right..." Umiwas ako ng tingin nang tignan niya ang aking labi.

"Siguro kung tungkol pa sa lupain at sa mga hayop niyo sa Rancho magkakainteres siyang tignan 'to," aniya.

Napatawa ako.

"Maybe!" I am still giggling.

Now, Conrad knew about my father, madali na lang makipag-usap sa kanyang tungkol sa topic na 'to. He can even give me an advice. But I never told him about Johnny and his lies. Unti-unti na rin akong nasasanay sa bagong pakikitungo niya sa akin ngayon. Pero minsan nakakailang din. Hindi ko na lang gaanong pinahahalata.