Αγαπητή κ. Αθανασίου...

Σας παει!

"ετοιμασου... Φετος θα ειναι μεγαλη χρονια" ψιθυρισα στην Νικολ καθως μπικαμε μεσα στην ταξη.

"καθιστε ολοι στις θεσεις σας" ακουσαμε την αυστηρη αλλα ωραια φωνη της.

Το μαθημα αρχισε και μπορω να πω πως ειναι πολυ γρηγορη γιατι μπικαμε κατευθειαν το βιβλιο. Μας εβαλε μια ασκηση απο περυσι για να δει αν τα ξερουμε. Φυσικα και την ηξερα γιατι ηταν το αγαπημενο μου μαθημα. Σηκωσα το χερι μου.

"ναι ελα Αθηνα" ειπε ενω με κοιταξε. Εχει τοσο ωραια ματια.

Σηκωθηκα και κατευθυνθικα προς τον πινακα. Πηρα τον μαρκαδορο και αρχισα να την λυνω.

"πολυ καλα.. Καθησε"

Οο ναι! Την ειχα σωστη! Χαμογελασα και καθησα στο θρανιο μου.

Η υπολοιπη ωρα περασε πολυ γρηγορα και ωραια.

Οταν χτυπησε κουδουνι πηγα να φυγω μαζι με την Νικολ αλλα μια φωνη με σταματησε.

"Αθηνα κατσε λιγο να σου πω" γυρισα και την κοιταξα.

"εμ ναι ναι"

"ελα να με βρεις στο προαυλιο μετα" μου ειπε η Νικολ και εφυγε κλεινωντας μου το ματι.

"πειτε μου"

"ναι κατι με το απουσιολογιο"

Με ρωτησε καποια πραγματα και οταν τελειωσε πηγα να φυγω.

"γεια σας" ειπε με το πιο γλυκο χαμογελο που μπορουσα μηπως χαμογελασει και αυτη. Αλλα δεν επιασε.

"γεια σου Αθηνα"

στο προαυλιο ημουν με τον Μαρκο, την Νικολ και κατι αλλα παιδια οταν ηρθε μια τσουλα και με σκουντησε:

"ειι φυτο!"

"σε εμενα μιλας;" την ρωτησα ειρωνικα

"ναι βλεπεις καποιον αλλον;"

"1ον δεν ειμαι φυτο επειδη θελω να σπουδασω και να μην δουλευω σε μπουρδελα οπως εσυ και 2ον ξεκουμπισου απο εδω"

Πηγε να μου δωσει χαστουκια αλλα της επιασα το χερι απο τον καρπο και της τον εσφιξα κανοντας την να πονεσει.

"με πονας!" φωναξε.

"θα φυγεις απο εδω;" την ρωτησα σφιγκοντας τον κιαλο.

"μα δεν εκανα κατι" ειπε ενω κλαψουρισε και στην αρχη δεν καταλαβα γιατι αλλα οταν με σκουντιξε καποιος τοτε καταλαβα.