Αγαπητή κ. Αθανασίου...

Απογοητευση και μια δοση αγαπης...

Ακουστε το τραγουδι ενω διαβαζετε, το ρεφρεν ειναι τελειο και θα απολαυσετε καλυτερα στο παρτ!
~~~~

Αθηνας ποβ

Ετρεχα οσο πιο γρηγορα μπορουσα με την ελπιδα πως θα καταφερνα να δω απο που πηγε και ισως να τον επιανα.

Στο τελος απογοητευμενη που μου ξεφυγε και λαχανιασμενη πηγα πισω στο σχολειο να βρω την μανα μου και τη Ελενα.

Τις βρηκα να με περιμενουν ορθιες και φανερα ανησυχες αφου εφυγα γρηγορα και ξαφνικα.

"Που πηγες παιδι μου;" ρωτησε πρωτη η μανα μου

"Ειδα κατι φιλους και ηθελα να προλλαβω να τους χαιρετησω" ειπα ψεμματα και φανηκε να το πιστεψε αυτη αλλα η Ελενα που καθοταν πιο πισω σηκωσε το φρυδι της.

~~~~~

Τα μαθηματα δυσκολα, το διαβασμα και η πιεση πολλη αλλα δεν τα παρατησα ευκολα. Τα πηγα καλα στα τρια μαθηματα και το τεταρτο το εγραφα σημερα.

Με αγχος και παλι βαδιζα προς το σχολειο. Ειχα μιλησει με την Ελενα πιο πριν γιατι δεν μπροουσαν να μας δουν ολοι και παλι να μπαινουμε μεσα στο σχολειο μαζι.

Τα θεματα ηταν τοσο δυσκολα που δακρυσα καθως προσπαθουσα να τα λυσω. Απογοητευμενη μετα απο τρεις ωρες βγηκα με σκιμενο το κεφαλι. Οταν με ειδε η Ελενα ηρθε να μου μιλησει αλλα αμεσως την εσπρωξα αλαφρα και πηγα λιγο πιο περα βαζοντας το χερι μου στο προσωπο μου. Προσπαθουσα να ηρεμισω αλλα ταυτοχρονα μου ερχοταν η επιθιμια να φωναξω και τα κλαψω αφου ειχα κανει τοσο κοπο.. και αν δεν περναγα θα επρεπε να τα ξανα δωσω τον αλλο χρονο.. και δεν μπορουσα να ξανα περασω αυτο το μαρτυριο.

Καθησα σε ενα παγκαγκι με το προσωπο μου αναμεσα στα χερια μου τα οποια στεκονταν στα ποδια μου. Μετα απο λιγα λεπτα ενιωσα ενα απαλο αγγιγμα απο ενα χερι στον ωμο μου και καποιον να καθεται διπλα μου. Ηξερα πως ηταν Ελενα οποτε δεν εκανα ουτε καν τον κοπο να δω ποιος ειναι.

"Θελεις να μου εξηγησεις τι εγινε;" με ρωτησε γλυκα.

"Παμε σπιτι μου δεν ειναι οι γονεις μου.. με το αμαξι μου" απαντησα και σηκωθηκα. Κατευθυνθηκα προς το αυτοκινητο μου και οταν σιγουρευτικα πως η Ελενα με ακολουθουσε συνεχισα.

Στον δρομο υπηρχε ησυχια και κανεις δεν μιλαγε.

Σκεπτομενη ολα οσα εγιναν μεσα στην αιθουσα, τα θεματα.. εμενα σχεδον να τρεμω, επιασα τον εαυτο μου να βουρκωνει επικινδυνα.