Αγαπητή κ. Αθανασίου...

Τι εκανα;!

Ανοιξα σιγα σιγα τα ματια μου και ειδα οτι ημουν ξαπλωμενη στον καναπε που εχει ο διευθυντης μεσα στο γραφειο του. Πηγα να σηκωθω αλλα με ποναγε πολυ η κοιλια μου και η μυτη μου. Θυμηθηκα τι εγινε και καταλαβα πως ειχα μπλεξει. Γαμωτο πως εγινα ετσι;

Εκεινη την ωρα ανοιξε η πορτα και μπηκε η Ελενα με ενα ποτηρι νερο.

"πως εισαι;" με ρωτησε γλυκα καθως μου εδωσε το ποτηρι και καθησε διπλα μου.

"ποναω" ηταν το μονο μου ειπα

"τι εγινε;" συνεχισα

"μετα απο οταν λιποθυμησες σε σηκωσα και σε εφερα εδω ενω ο διευθυντης εδωσε νομιζω αποβολη στους αλλους"

Με σηκωσε; πως; αγκαλια;

"εχω μπλεξει;"

"μμ λιγο. Αλλα η Νικολ και εγω του μιλησαμε και του ειπαμε τι εγινε απο την αρχη οποτε μικρο το κακο" απαντησε

"ευχαριστω"

Μου χαμογελασε παλι γλυκα

"τιποτα"

"και κατι αλλο. Πως με εφερες εδω;" δεν αντεξα. Μα! Επρεπε να μαθω.

"σε εσυρα"

Γουρλωσα τα ματια μου

"τι;"

"πλακα κανω. Σε πηρα αγκαλια"

Για μισο λεπτο. Μια και ΜΟΝΟ μια φορα με πηρε αγκαλια και εγω ημουν λιποθυμη; μπραβο Αθηνα! Παρε σκατα τωρα Αθηνα.

"δεν ημουν βαρια;"

"καθολου"

"τωρα πρεπει να παω για μαθημα; βασικα τι ωρα ειναι;"

"ειναι 12. Οχι μπορεις να πας σπιτι γιατι εισαι χαλια"

"ωραια. Φευγω" ειπα και προσπαθησα να σηκωθω κανοντας μικρους μορφασμους πονου.

"με την μηχανη εισαι;"

"ναι γιατι;"

"ωραια παμε να σε παω εγω με το αμαξι" απαντησε αποφασιστικα και σηκωθηκε

"γιατι;" ξαναρωτησα

"νομιζεις οτι θα σε αφησω στην κατασταση που εισαι να οδηγησεις; και μαλιστα μηχανη;"

"γιατι πως ειμαι;"

"ριξε μια ματια στον καθρεφτη πισω σου"

Γυρισα και ειδα τον εαυτο μου. οταν λεμε σκατα; περισσοτερο. Το χειλος μου σκισμενο, μια μικρη μελανια λιγο πιο κατω απο το ματι και το καλυτερο; η μυτη μου ειχε αιματα και το σιδερακι ειχε φυγει που αυτο μου ελεγε πως επρεπε να κανω αλλη μια επισκεψη στον γιατρο.