Αγαπητή κ. Αθανασίου...

Ελενας ποβ

Σε λιγες μερες θα ερχοταν ο Κωνσταντινος από το ταξιδι και ημουν πολύ αγχομενη. Ειχαμε μιλησει από το τηλεφωνο πιο πριν και μου φανηκε πιο πληγωμενος από ότι θυμωμενος. Ναι, ηταν μαζι μου η Αθηνα όταν μιλησαμε, ευτυχως δηλαδη. Με ειχε καθησυχασει λιγο αλλα οι τυψεις δεν εφευγαν.

Ημουν στο σχολειο ετοιμη να κανω την τελευταια ωρα που ειχα με την Αθηνα και να φυγω. Μετα από αυτόν τον δυσκολο χειμωνα πραγματικα χρειαζομουν διακοπες. Ισως το καλοκαιρι παω καπου.

Μπορει να παρω και την Αθηνα μαζι μου…

Με την μηχανη οι δυο μας..

Ηταν τελεια ιδεα.

Από τις σκεψεις μου με εβγαλε το κουδουνι.

Η ταξη αρχιζε και γεμιζε παιδια παρολα αυτά δεν την εβλεπα πουθενα. Το μαθημα ξεκινησε και ακομα δεν ειχε ερθει. Ωσπου ακουσα ένα χτυπημα στην πορτα.

"συγνωμη που αργησα αλλα με ηθελε κατι ο κυριος διευθυντης" ειπε παιδιαστικα.

Χμ επρεπε να το παιξω αυστηρη

"ενταξει αλλα να μην ξανα επαναληφθει" απαντησα και όταν ειδα πως δεν μας εβλεπε κανεις, αφου εκαναν μια εργασια, της εκλεισα το ματι.

"ναι κυρια"

Κοκκινησε σαν πατζαρι και πηγε να κατσει στην θεση της. Αλλα αυτό το 'κυρια', οποτε το λεει  με αναβει και θελω να ορμηξω πανω της και να αρχισω να την φιλαω.

Σκασε Ελενα!

Εισαι μεγαλη γυναικα! Τι σκεψεις είναι αυτές;

Όταν τελειωσε η ωρα και εφυγαν τα παιδια, ειδα πως αυτή ειχε μεινει

"ευτυχως που εκατσες, ηθελα να σου πω κατι" μιλησα πρωτη.

Ηρθε πιο κοντα και αφου εκλεισε την πορτα ηρθε μπροστα στην εδρα.

"θελεις να ερθεις σπιτι μου;" ρωτησα.

Η ερωτηση μου την ξαφνιασε.

"φυσικα αλλα για τι;"

"αυριο ερχετε ο Κωνσταντινος και θελω να περασω άλλη μια μερα μαζι σου" με την απαντηση μου ξανα κοκκινησε και προσπαθησε να το κρυψει αλλα εγω ειχα δει την αληθεια.

"μπορεις να με παρεις; Γιατι δεν εχω την μηχανη αφου κανει κρυο" ρωτησε υστερα

"ναι φυσικα"

Μαζεψα τα πραγματα μου και φυγαμε. Στην διαδρομη ηταν αρκετα ησυχη οποτε ρωτησα

"εισαι καλα;"