Mafyanın Esiri

benden kurtulamazsin

Gozlerimi acmaya calistigimda bir anda gozlerim acimisti. Bir sure sonra isiga alisinca gozlerimi actim. Etrafima baktigimda karsimdaki koltukta uyuyan Asya'yi gordum. Dogrulmaya calistigimda omuzumdaki aciyla kendimi fazla zorlamadan geri yattim. Neler oldugunu simdi hatirlamistim.

Silahli adamlar vardi. Yigit ve silah sesleri... Sonra ise adamlardan biri Yiğit'in arkasindaydi. Ben Yigit'in onune gecmistim. Vurulmustum. Yigit'in basimda soylediklerini hatirladim bir an. Neden oyle soylemisti. Sakin beni birakma Nefes, dayan demisti. Hayal degildi gorduklerim emindim. Ama ben , ben neden onune atlamistim. Neden... İnsan nefret ettigi birinin hayatini neden kurtarmak isterki... O an ona dogrultulmis silahi gordugumde nefes alamadim. Kalbim durmustu sanki.. Olumun soguklugu benligimi sarmisti adeta.. Kapinin acilmasiyla bakislarimi oraya cevirdim.

Yigitti.
Oylece bana bakiyordu.

"Orada dikilmeye devam mi edeceksin? " diye sordum.

Yanima yaklasarak

" Nasil oldun" diye sordu.

"İyiyim. Neler oldu yani ben..."

"Birsey olmadi. Eve getirdigimizde doktor burdaydi ve kursunu cikardi. İki gundur uyuyordun. Merak etme iyisin, benden kolayca kurtulamazsin zaten."

Dusundugu seye bak beyefendinin. Ben onun hayatini kurtarayim o boyle soylesin. Cevap bile vermedim kafami diger tarafa cevirdim. Disariyi izlemek Yigit'le konusmaktan cok daha iyidir diye dusundum.

"Hastamiz nasilmis bakalim" diyerek odaya giren Egemen'e baktim. Elindeki cicekleri bana uzatarak

" Nasilsin guzellik. " dedi. Bende gulumseyerek "iyiyim, tesekkur ederim." dedim.

Asya da uyanmis bizi izliyordu. Sevincten gozlerinin ici guluyordu kardesimin.

"Cok korkuttun bizi abla, sana bisey olacak diye sandim."

"İyiyim Asya. Korkma artik canim kardesim." Biz konusurken Yigit odadan cikmisti. Cok bile durmustu tabi beyefendi. Hic umurunda degildim. Uzulmemis miydi acaba? Asya ve Egemenden benu biraz yanliz birakmalarini istemistim. Dinlenmem gerekiyor diye onlarda saygi duymuslardi. Uyuyamiyordum bile. Aklimda ondan baska birsey yoktu. Bu duygusuz, ruhsuz, acimasiz tavirlari beni neden yaraliyordu anlamiyorum. Hergun her dakika ondam nefret etmem gerekirken yapamiyordum. Daha buyuk bir duygu beni ele geciriyordu. Artik kendimi kontrol etmeliyim. Bu dusunceleri bir kenara atmaliyim diye dusundum. Yorgunluktan gozlerim tekrar kapanmaya basladi. Bende kendimi uykuya teslim ettim.

Sabah uyandigimda biraz daha iyiydim. Zaten ben vurulduktan veri 3 gun olmustu. Dinlendigimden yaram cok acimiyordu. Yavas hareketlerle yatakta dogruldum ve lavaboya gittim. İslerimi halledince odama geri dondugumde Asya bana bakmaya gelmisti.

"Neden beni cagirmadin abla, dikkat etmelisin kendine."

"Merak etme, iyiyim ben. Canim cok yanmiyor artik."dedim gulumseyerek.
"O zaman asagida guzel bir kahvalti bizi bekliyor, inelim mi? Egemen kendi elleriyle hazirladi."

"Tamam." deyip odadan yavas adimlarla merdivenlerden inmeye basladik. İcimde bir huzun belirmisti. Bana kahvalti hazirlayanin Egemen degilde Yigit olmasini isterdim. Yine sacmalamistim. Merdivenleri indigimizde Egemen "gunaydin Nefes "
"sanada gunaydin " dedigimde Yigit'te merdivenlerden asagiya iniyordu. Hicbirsey demeden yanimdan oylece gecip gitti. Okuz , hayvan , pislik diye icimden saydirmaya basladim. İnsan bir gunaydin der yani. Ama yok Yigit
beyimiz soyler mi soylemez tabi. Asya ile merdivenleri inip kahvalti masasina oturduk. Sessizce kahvaltimi yaparken aklima gelen soruyla Yigit'e dondum.

"O adamlara ne oldu, ne yaptiniz onlara Yigit "diye sordum.

Sordugum soruyla sasirdigi belli oluyordu ama yinede belli etmemeye calisarak konustu.

"Seni ilgilendirmeyen konulara karisma!!!" diye uyardi.

"Nasil karismayayim. O adamlar seni vuracakti. Beni vurdular. Oldurdun mu onlari."

"Karisma dedim sana!!! " diye ofkeyle bagirdi.

"Karisacagim. Oldurdun degil mi ? Bu yaptigin dogru degil." dedigimde Yigit, hizla oturdugu sandalyeden kalkip " sus lan sus!! Seni ilgilendirmeyen seylere burnunu sokma yoksa bedeli odersiniz." deyip hizla yuruyup, evden cikip gitti. Sinirle sandalyede otururken Asya da sessizligini koruyordu. Egemen sessizligi bozarak
"Nefes, sakin olmalisin. Yigit'in islerine karismaman daha iyi. Bende gideyim, aksam gorusuruz." diyerek oda gitti. Asya ile herkes gittikten sonra biraz daha masada oturduk. Sonra masayi toplamasinda Asya'ya yardim ettim. Yorgun oldugumu anladim ve odama cikip uzandim. Olanlar artik cok farkli geliyordu bana. Nereye gidecekti bunun sonu yoktu.

2 hafta sonra

Zaman hizla akip gecmisti. Vurulmamin uzerinden 2 hafta gecmisti. Bu zor bir surecti. Vuruldugum icin degil, Yigit yuzunden. Son tartismamizdan sonra hic konusmadik. İyice iyilesince isime geri donmustum. Yigit beni umursamiyor sanki ben yokmusum gibi davraniyordu. Bende konusmak istemedigimden sadece isimi yapiyordum. Evde ise birbirimizi gormuyorduk bile. Asya, Egemen ile kaldigi icin yine yanlizdim. Yigit kizgin oldugu icin gorusmemize izin vermiyordu. Calar saatin sesiyle bir anda urktum. Erken uyanmistim ama alarmi kapatmamistim. Bugun icimden ise gitmek gelmiyordu. Butun gun yatakta yatip uyumak istiyordum. Ama yapacak bisey olmadigi icin hemen yataktan kalktim ve lavaboya yoneldim. Rutin isleri halledip dolabimin onunde durdum. Dolabimi actigimda hemen elime ilk gelen siyah kalem etegimi ve uzerine beyaz gomlegimi aldim. Hemen giyinip sacimi daginik topuz yaptim. Hafif bir makyaj ile gunu kurtarmistim. Zaten gozlerim yesil oldugu icin bir kalem cekmem bile yetiyordu ama hafif bir ruj surmektende birsey olmaz. Ayakkabilarimi giyip cantami aldim ve odadan ciktim. Yigit'in evde olmadigini dusundugum icin huzurla merdivenlerden indim. Mutfakta kendime bir sandvic hazirladim ve bir bardak meyve suyuyla birlikte mideye indirdim. Ceketimide alip ise gitmek uzure evden ciktim. Kemal bey, beni arabanin onunde bekliyordu her zamanki gibi. Yigit yanliz dolasmama izin vermedigi icin Kemal beyi gorevlendirmisti. Hem soforumdu hem korumam. Ne geregi varsa artik. Bana ondan bsskasi zarar verebilirmis gibi. Arabaya ilerledigimde Kemal bey, "gunaydin Nefes hanim" diyerek kapimi acti. Yerime iyice yerlesirken bende "gunaydin kemal bey " dedim. Sirketin onune geldigimizde Kemal beyin arabayi bir anda sola cevirmesiyle sarsildim. Ne oldugunj anlamamistim.

"Ne oldu Kemal bey "

"Onumuzdeki araba Nefes hanim duracagimizi bildigi halde arabayi uzerimize surdu."

Arabadan inip sinirle onumuzdeki arabaya yurudum. Henuz icinden kimse cikmamisti.

"Sizin derdiniz ne?,Ne yaptiginizi zannediyorsunuz?!" diye bagirmistim sinirle. Arabanin kapisi acildiginda icinden genc uzun boylu yakisikli bir adam indi.

" Sen Nefes olmalisin galiba?."

"Adimi nereden biliyorsun?"