Mafyanın Esiri

Vazgeçmem Senden

İyi okumalar...

Nefes'in ağzından,

Gözlerimi yavaşça açtığımda etrafta biraz göz gezdirdim. Birkaç kez gözlerimi açıp kapattıktan sonra yatakta biraz doğruldum.

Başımı yatağın başlığına yaslayıp son yaptığım şeyi hatırladım.

Gözlerim dolarken içimdeki pişmanlık duygusu ağır basmıştı.

Evet, pişmandım.

Kardeşimi düşünmeden bir anda böyle bir şey yaptım. Hem çok pişmandım hem de çok utanıyordum.

Odamın kapısı açıldığında içeri giren kişinin Yiğit olduğunu görmemle içimdeki pişmanlık duygusu yerini öfkeye ve kırgınlığa bırakıyordu.

Yanıma yaklaştığında yatağa oturdu.

"Günaydın. Bugün nasılsın? " dediğinde yüzüne bakmadan birkaç saniye bekledim.

" İyiyim. " dedim büyük bir soğuklukla.

Gözlerinin üzerimde olduğunu biliyordum. Ama yine de başımı kaldırıp yüzüne bakamıyordum.

Tekrar lanet ettim kendime. Ne yapmıştı bu adam bana. Ben bu muydum? 

Bu kadar aciz miydim?

Sadece onu sevdiğim için, onu başkasıyla görmeye dayanamadığım için kardeşimden, kendimden vazgeçtim.

Bu, ben olamazdım...

Gözlerimden bir damla yaş düştüğünde hemen elimin tersiyle sildim. Onun için gözyaşı döktüğümü görsün istemiyordum.

Düşüncelerim beni büyük bir hüzne boğarken gözyaşlarım artmıştı.

Hızla doğrulup ayaklarımı yataktan sarkıtıp sonra da yataktan kalktım.

"Nefes, ne oldu? " diyerek önüne geçmişti. Başımı önüme eğmiştim. Şuan onunla konuşmak istediğim son  şeydi.

" Duş alacağım Yiğit. " diyerek yanından geçerken kolumu tuttu.

Adımımı durdurup başımı yüzüne çevirdim.

" Yiğit, bırak kolumu. " dedim buz gibi sesimle.

" Neden ağlıyorsun? " dedi beni duymamış gibi yaparak.  Soruma cevap vermek yerine başka birşey soruyordu.

Bende onun yaptığını yapıp sorusunu yanıtsız bıraktım.

" Bırak kolumu! " gözlerindeki sinirin git gide arttığını görüyordum. Ama korkmuyordum yine de.

" Soruma soruyla cevap verme! "

" Hangi soruna? " dedim ve devam ettim.

" İlk ben birşey söyledim. Kolumu bırak şimdi. " dedim ve gözlerimi önce kolumu tutan eline sonra da yüzüne baktım.

Gözlerinde öfkeden başka birşey göremesem de bu da bir duyguydu. Ne de olsa bu Yiğit Kozan'dı. Ne beklenirdi ondan zaten.

Duygusuz adamın tekiydi...

Kolumu bıraktığında banyoya doğru ilerleyecekken arkadan sesini duydum.

"O kız benim sevgilim değil!"

Duyduğumla ayaklarım olduğu yere çivilenmişti.

"Buket, benim çocukluk arkadaşım. Öyle davranmasını ben istemiştim. Beni sevdiğini biliyordum Nefes. Ama yaptığım şeyin böyle bir şeye sebep olacağını tahmin edemedim. Yanımda birini görürsen belki.. " dediğinde sözünü kesip arkamı döndüm.