Mafyanın Esiri

Sevgililer günü

Gözlerim duyduklarımla daha çok büyümüştü.
Aslında şuan verdiğim tepki neydi bende bilmiyordum.

Şaşkındım..

Ama inanmıyordum tabiki bu kızın söylediğine.

Yiğit'in , kalbinde benden başkasına yer yoktu. Buna emindim.

Sessizliğimi sürdürürken karşımdaki kız birden gülmeye başlamıştı.

Ne olduğunu anlamadığım için Yiğit'e baktım. Onunla gülümsediğini gördüğümde, bende şaşkınca gülümsedim.

"Demek senin kalbini çalan o mükemmel kız bu. Gerçekten çok güzelmiş." diyerek Yiğit'e sarılmıştı.

Ben hala şaşkın şaşkın onlara bakarken Yiğit anlamış olacak ki bana yaklaşıp elimden tutmuştu.

"Güzelim, Almina benim ablam." diyerek gülümsediğinde ne tepki vereceğimi bilemedim.

"Tanıştığıma memnun oldum Nefes." dediğinde bende aynı şekilde selam vermek için elimi uzattım.

Almina ile tanıştıktan sonra içeriye geçmiştik.

Masaya geçtiğimizde herşey çok güzeldi.

Yemeğimizi yerken bile yandan da güzele sohbet etmeye başlamıştık. Hasret hanım beni daha tanımak için bazı sorular soruyordu. Bende elimden geldiğince cevaplıyordum.

Yemeğin ardından salona geçmiştik. Evdeki yardımcı kızlardan birisi istediğimiz kahveleri getirip servis ettikten sonra kısa bir sessizlik kaplamıştı etrafımızı.

Sonunda sessizliği Hasret hanım bozarak,

"Nikah için bir karar verdiniz mi oğlum?" diyerek bakışlarını Yiğit ile benim aramda götürüyordu.

Yiğit bana baktıktan sonra,

"Bizde çok uzatmak istemiyoruz anne. En kısa zamanda evleneceğiz." diyerek elimi sıkıca tutmuştu.

Hasret hanım gülümseyerek başını salladıktan sonra eşine bakmıştı.

Herşey yolunda gidiyordu ama içimde yine de anlamadığım bir şey vardı. Beni rahatsız eden bir duyguydu.

İçimden bir ses bilmediğim bişeyler olduğunu söylüyordu.

Bu şey içimi kemirirken yine de gülümsemeye çalıştım.
Kahvelerimizi içtikten sonra Yiğit'in annesi ve babası, İstanbul'daki kendilerine ait evlerine gitmişlerdi.

Almina ise bizimle burada kalma kararı almıştı.

Burada kalmasına sevinmiştim açıkçası.

Bu kız çok farklıydı. Yiğit anlattığı gibiydi. Güçlü bir duruşu vardı.

Düşüncelerimi bir kenara bırakıp saate baktım. Akşam olmak üzereydi.

"Ee akşam nereye gidiyoruz?" dediğinde tüm gözler Almina'ya dönmüştü.

"Bir yere gitmiyoruz abla." diye karşılık vermişti Yiğit.

"Tamam sen gelmesinde olur Yiğit, biz kızlarla çıkarız." diyerek bakışlarını bana ve Asya'ya çevirmişti.

Ne diyeceğimi bilememiştim. Ne söyleyeceğimi düşünürken Yiğit cevap vermişti.