Mafyanın Esiri

Mutlu haber

İyi okumalar..

Kulağıma gelen sesle yan tarafıma döndüm. Ama sesi hala duyduğumda düz yatarak yorganı yüzüme çektim.
Uykumun kaçmasını istemiyordum ama telefonumun alarmı hala çalıyordu. Sinirle yorganı üstümden atıp, elimi telefonuma uzattım. Alarmı kapatıp, başımı tekrar yastığa koyduğumda, Yiğit'in banyodan çıktığını gördüm.

Onu, öyle görünce utanmıştım. Gözlerimi kapatıp kafamı yastığıma gömdüm.

Yiğit'in gülme sesini duyduğumda, kafamı kaldırıp cevap vermek istesemde yapamazdım. Çünkü yarı çıplaktı ve utanmaktan yanaklarım yanmıştı.

Sinirle kaşlarımı çattım.

"Yiğit, gülmeyi bırakıp giyinir misin artık." dedim. Sesim boğuk çıkmıştı, yastıktan dolayı. Yiğit'in yatağa gelip oturduğunu anladığımda diğer yanıma dönmek için hareket ettim. Ama başarısız olmuştum.

Yiğit, omuzlarımdan tutup yüzümü açmamı sağlamıştı.

"Utanma güzelim, ben senin kocanım." dediğinde teredütdeydim. Evet, o benim kocamdı, ama bu duruma yavaş yavaş alışıyordum.

"Gözlerini açmayacak mısın hala?" dediğinde yavaşça gözlerimi açtım.

Karşımda oturmuş, gözlerime dikkatle bakan bir çift mavi göz görmüştüm. Aşık olduğum, bana nefes aldıran gözlerdi. Birşey söylemeden kollarımı Yiğit'in boynuna sardım. Onunda kolları belimi sardığında, bir süre öylece kalmıştık.

Ardından, kollarımı Yiğit'ten çekmiştim. Yoksa işe geç kalacaktı. Yiğit, hazırlanmak için önce alnıma bir öpücük bırakıp, sonra da yataktan kalkmıştı. Dolaba ilerleyip siyah takımını eline aldı.

Bende yataktan kalkıp banyoya yürüdüm. Banyoda rutin işlerimi halledip odaya geri döndüm. Yiğit, hazırlanmış, odadan çıkmak üzereydi.

"Güzelim, ben çıkıyorum. Akşam çok geç kalmam." diyerek bana doğru yaklaşarak dudağıma öpücük bıraktı.

"Kahvaltı yapmayacak mısın?"

"Şirkette atıştırırım güzelim, acil çıkmam gerekiyor. Dikkat et kendine olur mu güzel karıcım." dediğinde gülümseyerek başımı salladım.

"Olur ama sende dikkat et kendine. " dedim.

Yiğit, odadan çıktığında, bende yatağa oturdum. Yine midem bulanmıştı. Neler oluyordu bana anlamıyordum.

Hiçbirşey yemediğim halde midem neden bulanıyordu. Sorular beynimi yormuştu.

Odanın kapısı birden açıldığında, bakışlarımı içeri giren kızlara çevirdim.

İkiside karşımda durup, öylece bana bakıyordu. Anlamayarak kaşlarımı kaldırdım. Bir gariplik vardı hallerinde.

"Kızlar bir sorun mu var?" dedim.

"Hazır mısın?" demişti Almina.

"Neye hazır mıyım?" dedim anlamayarak.

"Neye olacak, tabiki buna." diyerek arkasında sakladığı şeyi bana göstermişti.