Mafyanın Esiri

Birakma sevgilim..

Merhaba guzel okuyucularim,
Yeni bolum geldi umarim begenirsiniz.
Dusuncelerinizi eksik etmesseniz sevinirim.
İyi okumalar..

"Neden hala kimse birsey soylemiyor... neden!!" diye sabirsizca bagirmistim.

Asya yanima yaklasip sakin olmami soylerken pek ise yaramiyordu. Nasil sakin olabilirdim. Asik oldugum adam karsimdaki odada ölümle yasamak arasinda once cizgide savasiyordu ve benden sakin olmami bekliyorlardi.

2 saat olmustu Yigiti ameliyata alinali. Yigit kucagimda oylece yatarken bende olmek istemistim. Sanki goğsumden birseyler kopmustu. Gozum Yigitin silahina gittiginde aklimdaki dusunceleri ilk defa dinlemek istemiyordum. Bende orada olmek istemistim ama yapamamistim. Egemen ve Asya gelmisti. Sonra doktoru cagirmislardi ve hemen ameliyata almislardi.

Bir saga bir sola giderken hala doktorlar cikmiyordu odandan. Niye bu kadar uzun surmustu. Yoksa birsey olduda bana mi soylemiyorlardi. Hayir yaa.. Sacmalama Nefes dedim kendi kendime. Yok oyle birsey. Ben Yigitin Nefesiyim. Guclu olmaliyim. Guclu olmaliyim ki ikimizde nefes almak icin sebeplerimiz olsun.

Yigiti gormeden iki saat bile zormus. O iceride yatarken her saniye olmek zormus. Acaba dedi ic sesim. Bende o odada yatarken odami boyle hissetmisti. Ben onu birakmamistim. Sevgimiz icin birakmamistim ellerini..
O da birakmazdi beni..

Doktorun odadan ciktigini gorunce hemen yanina yaklasmistim.

"Yigit iyi mi doktor birsey soyle iyi mi Yigit!!"

"Sakin olun lutfen. Yigit bey cok kan kaybetmis ve kursun sag goğsunun altina gelmis. Ameliyat zordu ve.."

"Ve ne.. Soylesene doktor!!"

"Ve ameliyat sirasinda kalbi durdu. Uzun bir kalp masajindan sonra geri donmeyi basardi. İlk 24 saat cok onemli.. Tekrar kalbi durursa geri dondurmek zorlasir."

Doktorun soyledikleri once beynimi sonra kalbimi delip gecerken daha fazla ayakta duramadim. Yere dustugumde Asya ve Egemen beni kaldirmaya calisiyordu. Ama ben burada sabaha kadar aksama kadar hatta Yigit o yataktan kalkip sert bakislarini uzerime dikene aglamak istiyordum burada..

Yigiti asagidaki yogun bakima benzettikleri odada bir suru alete baglamislardi. Doktor henuz onu gormemiz icin erken oldugunu soylemisti. Beklemek o kadar kotu birseydi ki..

Yigit ameliyattan cikali 6 saat olmustu ve durumu hala ayniydi. Doktorun soyledigine gore kendine gelmesini bekliyorduk. Elbet acacakti o gokyuzu mavisi gozlerini. O zaman ona beni bu kadar uzmenin hesabini soracaktim.

Asya her ne kadar teselli etmeye calissa da beni ise yaramiyordu. Tekli koltuga oturmus dirseklerimi bacaklarimin uzerine koymustum. Egemen bu isi yapanlarin pesine dusmustu. Zaten kimin yaptigi belliydi. O serefsiz yapmisti. Onu kendi ellerimle oldurmek istiyordum.

Doktorum asagi kattan ciktigini gorunce hemen yerimden kalktim.

"Durumu hala ayni stabil." gozumden yaslar akmaya basladiginda elimin tersiyle sildim.

"Bir kere olsun gormek istiyorum doktor bey... lutfen.."

"Peki ama cok kalmak yok yaninda" basimi sallayarak hemen merdivenlerden bodrum katina indim. Yigitin yattigi odanin kapisina geldigimde gozyaslarimi sildim tekrar. Kapiyi acip girdigimde gordugum seyle sildigim yaslar gozumden daha fazlasi akmaya baslamisti. Yanina yaklasip yataginin kenarina oturdum. Elimi elinin uzerine koydugumda aklima bana soyledigi o sozler gelmisti.

"Beni kaybetmekten korktugunu soylemistin. Bunun icin dayaniyosun biliyorum.. Benim icin bizim icin dayaniyosun. Beni birakmayacaksin degil mi? Sensiz bu kadar zamanda bile eksik hissediyorum kendimi. Yarim kaldim.. Uyan artik Yigit uyan.. Gozlerim gozlerini ariyor.. Dudaklarim o sicak nefesini.. Kalbim kalbine siginmisken uzaklasma benden.. " hickiriklara bogulmusken basimi Yigitin elinin uzerine egmistim.