Mafyanın Esiri

Yazıklar olsun!

Merhaba canlarım,
Yeni bölüm biraz gec geldi biliyorum ama bayram haftası dolayısıyla yayınlamadım. Ama simdi istediginiz bolumu yayinliyorum. Umarim begenirsiniz.. Ve birsey daha facebook grubu acmami ister misiniz? Bu konu icin dusuncelerinizi bekliyorum..

Oy ve yorumlarinizi da bekliyorum..
İyi okumalar.. :)

Yigit'in agzından,

Nefes'in, Selin'e tokat attığını gördügümde sinirlenmistim. Selin yapacagımız bu proje icin önemli bir isimdi. Ama Nefes, bu yaptıgı sacma bir davranısla herseyi mahvedebilirdi.

Yanlarına gittigimde Nefes, ofkeyle Selin'e bagırıp birseyler daha söyleyip gidecekken durdurmustum. Özür dilemesini istedigimde benden igrenir gibi bakması öfkelenmeme sebep olmustu.
Hızlı adımlarla odadan çıkarken durdurmak istesem de başarılı olamamıştım.

Sinirle telefonumu cebimden çıkarıp Kemal'i aradım. Nefes'i eve ne pahasına olursa olsun götürmesini istemistim. Olanlardan dolayı Selin'den özür dilemistim. Olanları unutmak icin beni kaldığı oteldeki bara davet ettiginde cok düsünmeden kabul ettim.

Nefes'e ne kadar kızmıs olsamda onu özlemistim. Nefes'in, sözümü dinlemeyip kendi bildigini yaptıgını duydugumda öfkem artmıstı. Bugün olanlar yüzünden fazla gerilmistim.

Otelin barına geldigimizde kendimi ickiye kaptırmıstım. Kendimi durduramıyordum. Selin'in elini omuzumda hissettigimde aklıma Nefes gelmisti. Oturdugum bar taburesinden kalkacakken dengemi kaybettim. Selin koluma girdiginde her ne kadar istemesemde gercekten yürüyecek halim kalmamıstı.

Görüs acım bulanıklasmaya baslasada yine de yavas adımlarla ve Selin'in yardımıyla ilerliyordum.
Sonunda bir kapının önüne geldigimizde Selin elinde kartı okutup, iceri girmistik.

Kendimi yataga attıgımda gözlerim daha fazla dayanamadı ve kendimi uykuya bıraktım.

Duydugum silah sesiyle irkildim. Saskınca etrafıma bakarken, ne oldugunu anlamaya calısıyordum.

Karsımda dikilmis bana bakan Nefes'i gördügümde kalbimin acıdıgını hissetmistim. Bana neden nefretle baktıgını anlamam uzun sürmemisti.

Yatagın diger tarafında olan Selin'i gördügümde sasırmıstım. Cıplak olmamda ayrı bir sacmalıktı.

Nefes bana silahı dogrulttugunda kalkmak istesemde yapamamıstım.

"Hayır vurmayacagım sizi! Siz buna degmeyecek kadar asagılıksınız!!" diyerek silahı yataga dogru atıp hızla odadan cıkmıstı.

Yataktan hemen kalkıp kıyafetleri giydim. Selin de üzerine sardıgı carsafla karsımda dikilip beni izliyordu.

"Bunun bedelini ödeyeceksin!" diyerek gidecekken kolumu tutmustu.

"Benimle isteyerek birlikte oldun Yigit. Ben kendimi sana verdim. Simdi beni bırakıp gidemezsin böyle."

"Ne istemesi lan. Sarhostum ben. Hicbirsey hatırlamıyorum." deyip devam ettim.

"Bu gece neler yasandıgını unut. Ben tek bir kızı seviyorum. O da Nefes." diyerek hızla odadan cıktım.

Otelden cıktıgımda etrafima bakarken kosan bir kızı gördügümde bende kosmaya baslamıstım. Nedes'ti bu.
Onunla konusmalıydım. Ben cok kötü bir hata yapmıstım. Belki affı yoktu. Ama bilincli bir sekilde olan bir hata degildi.

Kosmaya devam ederken Nefes' kaybetmistim. Hangi tarafa kosmamı bilemezken durup nefes aldım. Duydugum sesle kulaklarım çınlamıstı.

"Senden nefret ediyorum!!"
"Senden nefret ediyorum Yigit Kozan!!" duydugum ses sokakta yankılanırken nereden ilerleyecegimi düsünüyordum. Sonunda karar verip düz ilerledim.