Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 5ο

"Φύγε από κοντά του!" αναφώνησα και τον εσπρωξα.

"Είσαι καλά;" ρώτησα ανήσυχη τον Ερμή.

Ένιωσα κάποιον να με σπρώχνει και να με αρπάζει από τα μαλλιά. Πρόλαβε και με χτύπησε στην κοιλιά με τον αγκώνα του κι έχω να πω ότι έχουν δίκαιο που το αποκαλούν το σκληρότερο μέρος του ανθρώπινου σώματος.

Τον κλώτσησα εκεί που ο κάθε άνδρας θα σφάδαζε από τον πόνο κι ελευθερώθηκα.

"Παλιοπ.." ψέλλισε κρατώντας τον καβαλο του.

"Σε πείραξε;" ρώτησα τον Ερμή.

Ένεψε τρομαγμένος αρνητικά.

Ευτυχώς.

Αν άγγιζε έστω και μια τρίχα απ' το κεφάλι του, θα τον σκότωνα με τα ίδια μου τα χέρια.

Θα του έβγαζα τα μάτια του μπάσταρδου!

"Σκύλα" αναφώνισε ο Φίλιππος και με χαστούκισε δυνατά.

"Σιγά μικρέ" μπήκε στην υπόθεση ο Βίκτωρ.

Άρπαξε τον Φίλιππο από τον γιακά και τον κοίταξε έξαλλος.

"Ήρεμα" του είπε.

"Άσε με ρε" εναντιώθηκε μα δεν κατάφερε να ελευθερωθεί από την λαβή του.

"Παρέα με τους κωλόμπατσους τώρα Αντριάνα;" ρώτησε κοιτώντας με.

Ήμουν έτοιμη να του ορμήξω αλλά κρατήθηκα για χάρη του Ερμή.

Δεν είχε ιδέα για το τι έκανα εκτός σπιτιού και ούτε ήθελα να μάθει.

"Πρόσεχε το στόμα σου" επέμεινε ο Βίκτορ άγρια.

"Το στόμα μου;" ρώτησε ειρωνικά ο Φίλιππος. "Η φίλη σου απ' εκεί δηλαδή πως μιλά;" συνέχισε κοιτώντας με.

Του έκανα μια πολύ ευγενική χειρονομία.

"Ή μήπως σου άνοιξε τα πόδια της η βρωμοπουτάνα;"

Με μια κίνηση του έχωσα την μπουνιά ξανά κι ένα δόντι γεμάτο αίματα βρέθηκε στο πεζοδρόμιο.

Ο Βίκτωρ με κοιτούσε ξαφνιασμένος μιας και η μπουνιά μου πέρασε ξυστά από το πρόσωπο του.

"Διάολε" ούρλιαξε.

Με το που προσπάθησε να με φτάσει για να ανταποδώσει το χτύπημα, ο Βίκτορ τον άρπαξε και τον ακινητοποίησε.

Έβγαλε τις χειροπέδες από την τσέπη του και τις κλείδωσε στα χέρια του.

Τον έσυρε μέχρι το περιπολικό που βρισκόταν πίσω μας και κλείδωσε την πόρτα.