Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 41ο

"Έλεος ρε Βίκτωρ, ούτε με την βασίλισσα Ελισάβετ να είχες τραπέζι δεν θα κόμπλαρες τόσο" αναφώνησα κοιτώντας έξω απ' το παράθυρο.

"Δεν έχω σχέση με την κόρη της βασίλισσας Ελισάβετ" τον άκουσα απ' το ακουστικό.

Χαμογέλασα και κάθισα στο κρεβάτι.

"Μην αγχώνεσαι, Χριστούγεννα είναι" προσπάθησα να τον καθησυχάσω. "Στις καλές της είναι"

"Έχε χάρη που η δικιά μου μάνα μένει εκτός Ελλάδας αλλιώς θα σε έβαζα να την γνωρίσεις" είπε. "Να δούμε αν θα αγχωνώσουν ή όχι"

Γέλασα δυνατά.

"Πρέπει να κλείσω, ο Ερμής μου φωνάζει" ανακοίνωσα. "Μάλλον ήρθε ο κύριος Κώστας"

"Ξεκινάμε κι εμείς τώρα" απάντησε.

Έριξα το κινητό στο κρεβάτι και τεντώθηκα. Βγήκα απ' το δωμάτιο και βρήκα τον Ερμή να παλεύει να κουμπώσει το πουκάμισο του.

Αυτες οι ιδέες της μαμάς να φορέσουμε τα καλά μας, ποτέ δεν θα την καταλάβω.

"Άσε να σε βοηθήσω" του είπα.

Γονάτισα δίπλα του και κοίταξα τα κουμπιά που ήταν κουμπωμένα άνω κάτω.

Προσεκτικά άρχισα να κουμπώνω τα κουμπιά, προσπαθώντας να μην κόψω κάποιο. Είμαι χάλια με αυτά.

"Έτοιμος" του είπα και σηκώθηκα.

"Τι δώρο μας έκανε η μαμά;" ρώτησε ο Ερμής καθώς κατεβαίναμε τις σκάλες.

"Δεν ξέρω"

"Την είδα να χτες να τα κατεβάζει από το αμάξι"

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι που δεν βλέπει αυτό το παιδί. Όλα τα προσέχει πια.

"Ήρθε ο κύριος Κώστας;"

Ένεψε καταφατικά.

Μπήκαμε στο σαλόνι και είδαμε τον κύριο Κώστα να κάθεται στην πολυθρόνα και να συζητά με την μαμά.

"...ναι τα αστέρια μου" έλεγε χαμογελαστή. "Ελπίζω να μην σου κάνουν ζημιές πάντως"

"Όχι, καλά παιδιά είναι" της είπε. "Η κόρη σου είναι λίγο δύσκολος άνθρωπος αλλά πολύ καλό κορίτσι"

"Ναι, ναι, ναι" πετάχτηκα. "Αυτό μου είπαν και στο μοναστήρι όταν πήγα επίσκεψη"

"Ήρθατε;" ρώτησε η μαμά χαμογελαστή.

Μας κοίταξε για λίγο.

"Είστε τόσο όμορφοι" συνέχισε.