Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 6ο

"Ο αστυνομικός!" αναφώνισε ο Ερμής κι έτρεξε προς την απέναντι πλευρά του δρόμου.

Κοίταξα προς τα που πήγαινε και είδα τον Βίκτωρ μέσα στο περιπολικό του. Χριστέ μου αυτό το παιδί, διασταυρώνει τους δρόμους χωρίς καν να κοιτάξει αν έρχεται αυτοκίνητο.

Τόσο υπερκινητικός πλέον;

"Ερμή!" φώναξα προσπαθώντας να τον φτάσω.

Με εμένα να μην μπορώ να τρέχω, φυσικά και πρόλαβε να φτάσει στον Βίκτωρ.

"Γεια σου!" είπε ενθουσιασμένος κοιτώντας το περιπολικό.

"Γεια" απάντησε ο Βίκτωρ κοιτώντας τον. "Είμαι ο Βίκτωρ"

"Το ξέρω μου το είπε η Αντριάνα"

Ο μπάτσος γύρισε και με κοίταξε.

Τον κοίταξα ανέκφραστη, περιμένοντας τον Ερμή να τελειώσει τις δημόσιες του σχέσεις.

"Εσύ ποιος είσαι;" τον ρώτησε.

"Ο Ερμής" απάντησε ο μικρός κοιτώντας το περιπολικό ενθουσιασμένος.

"Μπορώ να καθίσω μέσα;"

"Ερμή!" αναφώνισα.

"Εντάξει είναι" μου είπε ο Βίκτωρ.

"Φυσικά και μπορείς μικρέ" συνέχισε και άνοιξε την πόρτα στον Ερμή.

"Wooow!!" αναφώνησε κοιτώντας όλα τα κουμπιά.

Μέχρι να τελειώσει, κάθισα στο πεζοδρόμιο πιο πέρα απ' αυτούς κι άναψα ένα τσιγάρο με ένα αναπτήρα που βρήκα στην ζακέτα μου.

"Η σειρήνα που είναι;" άκουσα τον Ερμή να ρωτά.

"Εδώ..."

Η σειρήνα ήχησε δυνατά στα αυτιά μου. Η σειρήνα που άλλοτε θα με έκανε να τρέχω σαν δαιμονισμένη.

Και με το άλλοτε εννοώ 2 μέρες πριν.

"Θέλω να γίνω κι εγώ αστυνομικός" είπε ενθουσιασμένος ο Ερμής.

"Ναι;" αποκρίθηκε απορημένος ο μπάτσος. "Και η αδελφή σου τι λέει για αυτό;"

"Δεν είπε κάτι" απάντησε ο μικρός.

"Δεν νομίζω να της αρέσει επειδή και ο μπαμπάς μας ήταν αστυνομικός αλλά από τότε που μας άφη..."

Πριν τελειώσει, έριξα το τσιγάρο στο έδαφος και σηκώθηκα.

"Πρέπει να φύγουμε" είπα και άνοιξα την πόρτα του περιπολικού για να βγει ο Ερμής.

Ο Βίκτωρ με κοιτούσε μα δεν είπε κάτι.

"Μα θέλω να μείνω κι άλλο" παραπονέθηκε.