Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 27ο

Την κοίταξα φαινομενικά ήρεμος μα μέσα μου άρχισε ένας πόλεμος.

Πήρε μια βαθιά ανάσα και κούνησε το κεφάλι της δεξιά-αριστερά.

"Ξέχνα το Βίκτωρ" μου είπε τελικά. "Μαλακίες της μάνας μου, σε πρίζω κι εσένα"

Πρέπει να της το πω.

"Κοίτα.." άρχισα μα με διέκοψε.

"Μπορείς να με πάρεις μακριά από εδώ;" με ρώτησε. "Θα την χτυπήσω αν την πάρω στα χέρια μου"

"Ηρέμησε" προσπάθησα να την ηρεμίσω.

"Απλά ας φύγουμε!" αναφώνησε.

Ένεψα καταφατικά. Την φίλησα κρατώντας την απ' την μέση κι ύστερα έβαλα μπρος.

Απομακρυνθήκαμε απ' το σπίτι της όταν αποφάσισα να δω αν είχε ηρεμήσει καθόλου.

Άγγιξα το εσσωτερικό των μηρών της και την κοίταξα. Με κοίταξε κι εκείνη.

"Κάτω τα ξερά σου μπάτσο" είπε.

Γέλασα δυνατά.

Αυτή την γλώσσα θα την κόψω εγώ.

Πολύ σύντομα.

Έσφιξα για λίγο την σάρκα της εκεί κι ακούγοντας την να αναστενάζει ξερόβηξα.

Δεν την γλιτώνει απόψε.

"Έχεις όρεξη να πάμε για ποτό ή προτιμάς να μείνουμε σπίτι;"

"Άσε, μου την έσπασε πολύ η μάνα μου" μου είπε. "Καλύτερα να μείνουμε μέσα"

Ένεψα καταφατικά.

"Νωρίτερα ήθελα να σου μιλήσω για τον Ερμή" έσπασε την σιωπή.

"Έγινε κάτι;"

"Βασικά.." ξεκίνησε. "Σε βλέπει ως μπαμπά"

Αυτό με έπιασε απροετοίμαστο. Πήρα μια ανάσα και ξερόβηξα.

"Ναι ε;"

Ένεψε καταφατικά.

"Δεν με ενοχλεί μα δεν.."

"Δεν είσαι ο πατέρας του" με διέκοψε.

"Όχι, δεν είναι αυτό" εξήγησα. "Δεν νομίζεις πως είναι περίεργο να με βλέπει ως πατερα κι εγώ να είμαι μαζί σου;"

Γέλασε πνιχτά.

"Και ποιος είπε πως εγώ θέλω να είμαι μαζί σου;"

Την κοίταξα με υψωμένο το φρύδι.

Θα χρειαστεί περισσότερο από χειροπέδες για να βάλει μυαλό.

Όσο όμορφα κι αν είναι αυτά τα σαρκώδη χείλη, αυτά που βγαίνουν απ' το στόμα της με κάνουν τόσο έξαλλο ώρες ώρες που μου έρχεται να την αρπάξω απ' τα μαλλιά και να την..