Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Lauren's POV
Το Σαββατοκύριακο περνάει πολύ γρήγορα σε σχέση με τα προηγούμενα. Φρόντισα να περάσω όσο περισσότερο χρόνο μπορούσα μαζί με τον Dylan, ώστε να επανορθώσω για τα χαμένα λεφτά των μαραμένων λουλουδιών. Πιστεύω πως αυτό τον απογοητεύσε και τον ξενέρωσε παράλληλα. Νιώθω πως μια συνεχή γρουσουζιά με κυνηγάει από την στιγμή που ο Harry έκανε την μικρή του εισβολή στην ήσυχη ζωούλα μου.
Πήγαμε σε ένα καρναβάλι λιγάκι πιο έξω από την πόλη, όπου καταφέραμε να ξεχαστούμε από όλη την καταστροφή της πόλης, στο σινεμά, παρόλο που η ταινία δεν με ξετρέλανε, μπόρεσα επιτέλους να ξεχάσω τον Harry και να δώσω βάση στην σχέση με το αγόρι μου, που παραμέρισα.
Η καινούργια εβδομάδα όμως έφτασε. Όπως και η επιστροφή μου στον χώρο εργασίας.
Το πρωινό ξύπνημα ήταν δύσκολο, με το ζόρι απομάκρυνα το χέρι μου από το κινητό μου για να μην πάρω το αφεντικό μου και του πω την πιο χαζή δικαιολογία που έχω, μόνο και μόνο για να μην πάω εκεί.
Το μόνο που σκέφτομαι είναι το πως θα αντιμετωπίσω τον Harry εκεί μέσα. Η σχέση μας άλλαξε προς το χειρότερο. Αυτό που δεν θέλω είναι να χάσω τον στόχο και την προοπτική μου. Προσπάθησα πολύ σκληρά για αυτή την δουλειά και δεν θα αφήσω κανέναν ηλίθιο να μου την καταστρέψει.
"Lauren;" ακούω την φωνή του Dylan μέσα στις πολυσύχναστες σκέψεις του μυαλού μου.
"Μμ;" ανοιγοκλείνω γρήγορα τα μάτια μου.
"Είσαι καλά;" τα μάτια του με κοιτάζουν λιγάκι καθώς σταματάει το αυτοκίνητο στο φανάρι μπροστά μας.
Χάρηκα που θα με πήγαινε αυτός στην δουλειά. Βαριέμαι μόνη μου και συν πως θα ήθελα να τον χαρώ λιγάκι ακόμα. Φαίνεται πως οι ενοχλητικές σκέψεις μου δεν με αφήνουν.
"Ναι, γιατί;" ακούγομαι ενοχλημένη από το ενδιαφέρον του, αλλά δεν είμαι.
