The Perfect Girl

Chapter Forty Eight

Kazumi's POV.

"Lucas. . ." I said at bigla akong napakalas ng yakap, at tumayo.

"So, etong sinasabi mong wala?! Takte! Masaya pa kayo ah?! All this time, niloloko mo lang ba ako?! Sht!" He said, sabay sabunot sa kanyang sarili.

Lumapit naman ako sakanya. "It's not what you think it is, Lucas. He's just my c―" di ko pa natatapos ang aking sasabihin ng putulin niya ito.

"Stop! I don't need your f-cking explanation!" Galit na saad niya. Kaya natakot na ako sa sandaling iyon. Na anytime, baka makapatay siya.

"But―"

"Just please, stop. Before I can say anything na pag sisisihan ko." he said, mahinahon ngunit bakas ang galit sa kanyang tono ng pag sasalita. At pagkatapos niyang sabihin ang mga iyon, ay umalis na siya.

At di ko namalayan, lumutulo na pala ang luha ko. Bigla naman akong nilapitan ni Alistair, at pinatahan ako.

Umupo kami, at sinandal niya ang aking ulo sakanyang balikat.

"Hush, Ate Kazumi, I'll fix everything. I promise." He said, habang pinapatahan ako.

"No, Alis. This is my fault, wala kang kasalanan, okay? Ako'ng mag-aayos ng lahat ng 'to. Magiging okay din ang lahat," sabi ko ng tumagan na ako.

"I also have a fault, Kazumi. Tsk." Di naman halata na naiinis siya sa kanyang sarili noh?

"Wala nga. Oh siya. Uuwi na nga lang ako." Tumayo na ako at nag lakad. Hinabol niya naman ako. "Wait! Ako na ang mag-da-drive. Kasi baka kung ano pang mangyari eh." Tumango na lang ako sakanyang alok. Imbes namang ipag-tabuyan ko siya, diba? He comforted me awhile ago, kaya pag shor oi. Okay na yun.

Nang nasa byahe na kami. Walang nag tangkang mag-salita saaming dalawa hanggang sa nakarating kami sa bahay.

"Salamat sa pag hatid, Alistair. Pasok ka muna?" Tanong ko nang makababa ako sa kotse.

"Di na Kaz. Next time na lang. Mag pahinga ka na lang muna," sabi niya sabay bigay ng susi ng kotse ko. Ngunit, ito'y tinabig ko.

"Gamitin mo muna ang kotse. Gabi na, wala kang masasakyan sa labas, mahirap makahanap dun. Isauli mo na lang, o kung gusto mo, iyo na lang ang kotse." Mahabang pahayag ko.

"Grabe ka ah. Hindi ko 'to kukunin, ibabalik ko na lang bukas. Oh, sige. Paalam na." Natatawang sabi niya. Ano naman ang nakakatawa dun?

"Sige. Bye!" sabi at pumunta na siya ng kotse't umalis na.

Napabuntong hininga naman ako dahil dun.

Mabilis akong tumakbo papuntang kwarto ko, at dun binuhos ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.

Tsaka kong naisipang itext si Gia.

- - - -

To: Georgia Bessss <3

Georgi! Huhu... I have somthing to tell you. . .

- - - -

Pag-me-message ko sakanya. At agad naman akong nakarecieve ng reply.

- - - -

From: Georgia <3

Bakit Kaz?! Anong nangyari?!

- - - -

- - - -

To: Georgia <3

Wait! Tatawagan na lang kita.

- - - -

Di ko na hinintay ang kanyang sagot, at tinawagan na siya agad.

Pag-katapos ng isang ring, agad naman niya itong sinagot.

[HOY! ANONG NANGYARI HA?!] narinig kong sigaw niya sa kabilang linya. Nakakabingi ah.

"Wag ka namang sumigaw! Nakakarindi kaya yang boses mo!" Sigaw na baling ko sakanya.

[Ano nga?! Anong nangyari ha?! Sino'ng nang-away sayo?! Hoy! Sumagot ka!]

"Shhh! Paano ako sasagot sayo! Pag nag sasalita ka pa?! Diba? It's an act of disrespecting! But seriously, nag away kasi kami ni Lucas." And by that, nag simula nanamang bumuhos ang aking mga luha.

[Hush! Wag ka ngang umiyak! Hintayin mo ko dyan! On the way na ako!] I heard her say, and after a minute, I heard a knock on my door at nataranta naman ako, agad kong pinunas ang aking mga luha.

"Wait lang!" Sigaw ko. Sabay bukas ng pintuan. At ang bumungad? Si Gia na hingal na hingal.

"Why so fast?" Tanong ko agad sakanya.

"Malamang! Kailangan ako ng bestfriend ko! Nung tumawag ka, agad na akong pumunta papunta dito, at nung nakumpirma ko ngang may problema'y agad akong nag takbo papunta dito." Hingal na pahayag niya.

Pinaupo ko naman siya sa chair na nasa kwarto ko, at kumuha ng tubig sa ref. ko.

"Oh eto, tubig." Sabay abot ko sakanya ng tubig na kanya namang ininom agad.

"So, ano ba talaga ang nangyari?" tanong niya saakin pagkatapos niyang uminom ng tubig.

Napabuntong hininga naman ako at nag simula na namang tumulo ng aking mga luha. "Nag away kasi kami ni Lucas eh." Naiiyak kong saad.

"Hayyyst. Sabi na nga ba eh. Eh ba't naman kayo nag-away?"

"Eh kasi nahuli niya kami ni Alistair sa playground na nag-yayakapan." Pag-papaliwanag ko sakanya.

"Eh sira ka pala eh!" Sabay batok niya saakin. Ang sakit nun ah? "Ikaw pala'ng may kasalanan. At ano? Sino naman yung Alistair na yun? Papatayin ko yun eh!" Tapos bigla niya akong dinuro sabay sabing, "at ikaw babae ka! Ba't ka nangangaliwa? Di pa ba sapat si Lucas sayo? At dagawa mo siyang pali--" di ko siya pinatapos sa kanyang pagsasalita dahil ako'y rinding-rindi na.

"Shut!" Sigaw ko dahilan upang siya'y tumahimik. Buti naman at tumahimik siya. "He's just my cousin, okay? He just misunderstood everything!"

"Edi mag paliwanag ka na lang." She suggested. "That's the problem! He doesn't want me to explain!"

"Edi magpalipas ka muna. Bigyan mo siya nang time."

"Tss."

"Sige. Uuwi na ako. Tss. Wag kang mag pakamatay ah? Haha joke. Ge bye."

"Bye!" I said, then she already left.