The Perfect Girl

Chapter Fifty Two

Kazumi's POV.

"Hey it's already late." Bungad agad saakin ni Kuya. "Yeah, I know." Sagot ko naman sakanya. Pagod ako kaya sana maintindihan niya rin.

"Why are you late?"

"I was in a battle. I'm sorry, okay?" Sabi ko na lang. Alam ko namang nag-aalala lang siya kaya siya ganyan ngayon.

"Fine. You go and rest. I'll talk to you, later in the morning."

"'Kay! Night!" And I shut the door behind my back.

And fell asleep.

Kinabukasan.

"Goodmorning dad, mom." Bati ko sakanila nang makarating ako sa dinning room sabay beso.

"May mga pasa ka ah?" Tanong naman ni Ate Zami. 'Di ko siya napansin na nakaupo dun ah.

"Ahm. About that? Wala lang, it's just because of the battle." Sabi ko sabay kabit-balikat.

"Ow. Mag iingat ka parati anak, wag 'kang magpapabaya, okay?" Nag-aalalang sabi ni dad.

Ngumiti naman ako't tumango. "Thanks, dad! I sure will be careful next time."

"Great," sabi ni mom, kaya'y ibinaling 'ko ang aking atensyon sakanya. "Make sure na magiingat ka. You're our princess kaya'y kailangan parating maingat," tumingin naman siya kay Ate, "at syempre, ikaw din Kazami, you're also our princess, diba dad?"

"Mm?" Sagot ni dad habang ngumunguya, kaya natawa naman kaming lahat. Nang biglang bumukas ang pintuan at bumungan ang kuya 'kong mukhang ewan.

I mean seriously. Literally siyang mukhang ewan.

"What happened to you?" Tanong ni ate sakanya.

"Edi napuyat. Sino ba namang napagod kakahintay diyan sa bunso?" Sagot niya sabay tingin saakin.

"Oh, sino 'bang nag sabing hintayin mo ako, kuya?" Depensa ko naman.

"Wala. Gusto 'ko lang siguraduhin na ligtas ang bunso namin," sabi niya sabay gulo ng aking buhok.

"Ayy, ang sweet naman ng kuya nyo."

"Yan, sweet?" Sabay turo ko kay kuya, "Yuck ah." Sabi ko ng may pasuka-suka effect pa.

"Maka-yuck ka eh. Flattered ka lang," sabi naman ni kuya't nagtawanan naman kaming lahat at nagpatuloy nang kumain.

-x-

"Hey."

"Uh hey!" Sagot ko sakanya't tumabi naman siya saakin ngunit 'di ko siya nilingunan.

"Kumusta?"

"I'm good," I got curious of why she asked me that. "Why'd you ask?" Sabi ko at tumingin sakanya.

Nagkabit-balikat kang siya't sabay sabing, "wala lang."

"Ok?" Sabi ko't tumingin ulit sa harapan.

Pagkatapos ng ilang minutong 'di pag kikibuan, kanyang binasag ang katahimikan, "Fine!" bigla niyang sabi, kaya'y agad naman akong napatingin sakanya. "May mga pasa ka kasi," pagpapatuloy niya.

"Ah, eto'ng mga ito ba ang iyong tinutukoy?" Tanong ko sakanya sabay turo sa aking mga pasa, tumango naman siya. "Wala lang ito hahaha. Sanay na ako rito." Sabi ko sabay kabit-balikat.

"Napakabait mo talaga. 'Di ko alam kung bakit galit na galit sa'yo ang aking kapatid ngunit wala naman siya dapat ika-galit..." bulong niya sakanyang sarili.

"May sinasabi ka ba, Ella?"  Napakahina ng bulong nito kaya't 'di ko ito narinig.

"Ahm wala ahehehe." Sabi niya ngunit siya'y 'di mapakali. "Bakit?"

"Wala. Hahaha don't mind me. Just...." she paused and stood up. "Patawad." She sad with a bow and left me here alone– clueless.

Why did she said sorry?

-x-

"Georgia!" Tawag ko sakanya kaya'y bigla naman siyang kumingon saakin.

"Yumiiiii! HAHAHA." Anong nangyari sa babaeng 'to? Hahaha.

Bigla naman siyang tumakbo papunta saakin at bigla akong niyakap.

"Wow ah. Parang 'di tayo nagkita kahapon noh?" Natatawang sabi ko.

"Hehe. Namiss lang kita ano ka ba. Hahaha. 'Di kasi tayo nakapagchikahan kahapon eh."

"You have a point. Well, alam mo ba kung anong nangyari kay Elle?" Tanong ko sakanya. She gave me an "what-do-you-mean look" kaya'y sinagot ko naman siya. "You know. Braso niya? Ba't nakabandage?" Tanong ko.

Nakita ko kasi kanina eh. Wala naman yun kahapon.

"Ahhh. Yun ba? Ewan ko rin eh. Tatanungin ko pa sana. Well, tara? Tanungin natin sakanya. Nasa cafe sila." Sabi niya sabay hila.

'Di pa nga ako pumayag hinila naman ako agad.

'Di pa ako nasanay dito, noh?

"Elle anyare sa braso mo?" Bungad agad ni Georgi pagkaabot palang namin sa 'kung saan sila nakaupo.

"Ah this? Wala lang yan. Nasangit lang sa alambre kahapon nung sinampay ko ang aming mga damit." Sabi niya sabay kabit-balikat.

"Ow." Sabi ko sabay upo sa upuan. Syempre saan pa nga ba? Hahahah.

"Nga pala. Wala kayong nababanggit tungkol sa inyong pamilya?" Sabi 'ko sakanila.

"Ay. Bakit, gusto niyo 'bang malaman?" Baling na tanong saakin ni Elle.

"Syempre naman," sasagot pa sana ako kaso nauna na si Cleo sa pagsabi.

Nga pala, kami-kame lang mga babae ang nandito sa baba. Ang mga boys, ayun, pinakuha namin ng books na kailangan for exam. Malapit na rin kasi ang exams eh.

Kaya ayun, nasa library sila.

"Ganito kasi yun," pag sisimula ni Elle.

"Anak lang kami sa labas," she paused, waiting for our reaction. I just looked at her at yung tatlo naman ay ayun oa kung makaasta. "Ang nanay namin, andun sa pamilya niya. Tatay naman namin, ayun namatay na since, pinanganak kami. Pinatay siya nung asawa ngayon ng nanay namin.

"Pero 'di naman ganun kasama ang aming ina upang kami ay abandonahin. Actually, napakamapagmahal niyang ina. 'Di niya kami pinapabayaan kahit na siya'y may ibang pimilya na.

"Sa tingin ko nga ay mas binibigyan niya ng atensyon kaming mga anak niya sa labas keysa dun sa tatlo niya 'pang anak.

"Hindi alam ng kanyang asawa't anak na sinosoportahan parin kami ng aming ina. Ni wala ngang alam ang aming half sisters  na may dalawa pa silang kapatid.

"Actually, close kami dati ng aming kapatid kaya nga lang, 'di nila alam na magkakapatid kaming lahat. Kaya ayun. Hanggang ngayon kami'y nagtatago parin at patuloy paring namumuhay sa nakaraan."

Mahabang pahayag niya't kami'y lamang nakinig.

Hanggang ngayon ay akin pa rin prinoproseso sa aking kokote kung gaano ka sakit ang dinanas at patuloy na dinadanas ni na Elle at Ella ang ganitong kasakit na sitwasyon.

---

That's all for now HAHAHAHA OMFG NAKAUD NA RIN SAWAKAS AFTER 3 or 4 MONTHS WEEEWW SANA PO NAGUSTUHAN NIYO ANG UD AT SORRY PO PAG SABAW, SABAW PA KASI ANG UTAK KO MGA PEEPS SO SORRY HIHI.

Lovelots,
          Lia.