Evet zurnanın son deliği olan bölüme hoş geldiniz. Hikayenin en kilit karakteri Sümeyye için yolun sonu geldi. Tüm sırlar ortaya dökülmeli ve tüm yalanlar ortaya çıkmalı. Bundan sonrası için DemBuğ romantik sahne önerilerini sonda sizden isteyeceğim. Tekrara düşmek yerine beraber bugüne getirdiğimiz bu hikayenin geleceğinde bana yardımcı olmanızı rica ediyorum. Bolca sevgiler ve öpücükler.
❄️❄️❄️❄️❄️
Duydukları... Daha önce bu kadar hayal kırıklığına uğradığını hatırlamıyordu Kasım Bey. Kız kardeşinin kötü olduğunun ve servet için yeğenlerine yönelik anlamsız oyunlar içine girdiğinin farkındaydı ancak son gördükleri ve duydukları affedilmezdi. Karısı, deniz kokulusu, gün ışığı kardeşi yüzünden yatıyordu senelerdir o toprağın altında. Derince bir iç geçirdi. Kanı, canı da olsa bunun hesabını verecek, cezasını çekecek ve yaptıklarının bedelini ödeyecekti. Yalnız ve ıstırap içinde geçmiş senelerinin, annesizlikle küçük yaşta tanışan evlatlarının sebebi oydu. Bir hışımla çıktı odasından Demir, Samet ve Emir de onu takip ettiler.
Emir yolda Cemresini ararken onun evde olmaması için içten iç dualar ediyordu.
"Efendim canım."
"Cemre'm bana evde olmadığını söyle lütfen. Baban her şeyi öğrendi hışımla eve geliyor. Sen buna hazır..."
Cemre çok bile dinlemişti.
"Ben buna hazırım. Madem tüm iplikler pazara çıktı. İçimdeki bu kanserli hücre gibi büyüyüp yayılan öfkeyi ona kusacağım. Artık arkasına saklanabileceği bir duvar kalmadı."
Telefonu kapattı Cemre. O gün tüm hesaplar son kez açılıp ebediyen kapanacaktı.
❄️❄️❄️❄️❄️
Sümeyye zehrini içtikten birkaç dakika sonra girmişti Cemre içeri. Yan taraftaki şişeyi görmemişti gözü. Hala ayakta dimdik duran kadına tiksintiyle bir fareymiş gibi baktı.
"Babam sonunda gerçek yüzünü öğrendi. Tüm yaptıklarının ve annemizi bizden çalmanın bedelini ödeyeceksin. Hapislerde sürüm sürüm sürüneceksin." derken karşısındaki kadından histerik bir kahkaha duydu. İçindekileri boşaltmak isteyen bir çöp kamyonu gibiydi o an Sümeyye Hanım.
İçinde kalan tüm lafları söyleyecek ve perdeyi o kapatacaktı. Bunca yıl bunun için sabretmişti. Son noktayı koymak onun hakkıydı.
"Bu istediklerinin gerçekleşmeyecek olması ne yazık. Hayatımın son yarım saatindeyim ben küçük sıçan. Başlattığım oyunun perdesini ben kapatırım, yani anlayacağın kendi sonumu da bir tek ben kendim yazarım. Az önce panzehiri henüz olmayan ve olsa bile burada bulunmayan bir zehir içtim. Ölüm şu an damarlarımda kol gezinip sana, size özellikle de abime duyduğum nefrete karışıyor." dedikten sonra saf demirden birer külçe gibi ağırlaşan ve artık vücudunu taşımayan bacaklarından dolayı yatağa oturdu.
Derin bir iç çekti. Yaşanmamış yılların tükenmişliği sarmıştı bedenini. Nefret, öfke bedenini bir ağaca bitişik halde yaşayan ama onu içten içe kurutan bir sarmaşık gibiydi.
"Neden ben senin kadar, o lanet olası annen kadar şanslı değildim. " Cemre şok halinden çıkıp dişlerinin arasından tısladı ve sözünü kesti.
"Annemin adını ağzına alma seni leş kargası." Sümeyye Hanım delirmiş gibi bir kahkaha daha attı.
"Büyük bir aşkla evlenen babanızın benim aşkımın katili olduğunu biliyor muydunuz peki siz? O burada annenizle ve sizlerle aşk dolu bir yuvada yaşarken ben ailemden uzakta sevmediğim bir adam ve sevmediğim bir çocukla her gün size lanetler ediyordum." dediğinde aşağıdan Kasım Bey'in sesi duyulmuştu. Cemre kadının yüzündeki delirmiş ifadeyi gördükçe ürküyordu ancak bunu belli edemezdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANLAŞMALI GELİN•GELİN SERİSİ 1•
General Fiction#1 Genel Kurgu Hayatını çalan abisinden nefret eden ve bu nefretin bedelini yeğenine ödetmeye çalışan bir kadının akıllara sığmayacak planı bir aşkın filiz vermesine neden olacak ilk adım olacaktı belki de. İki yaralı gönül bu planın ördüğü kader ip...
