#1 Genel Kurgu
Hayatını çalan abisinden nefret eden ve bu nefretin bedelini yeğenine ödetmeye çalışan bir kadının akıllara sığmayacak planı bir aşkın filiz vermesine neden olacak ilk adım olacaktı belki de.
İki yaralı gönül bu planın ördüğü kader ip...
Son kez merhaba canlarım. O final yazısını yazarken içim fena buruldu ya... Sanırım ağlayacağım ama mutluluktan.
Bu yola yalnız çıktım diyemem çünkü yanımda Zeynep vardı. O zamanlar wattpad kullanmayan ama her hikayemi bilen Dilara'm, Gül'üm, Melisa'mHatice'm, Beyza'm, Feyza'm(Acar) vardı. Tuğba'm, Eliz'im, Didem'im, Cemre'm, Özün'üm. Sonra onların arasına sizler kuzularımkatıldınız. Bana muhteşem kapak ve afişler yapan sista'm can içim Yaren geldi. İkizim Gülay'ım geldi. Adlarınızı teker teker zikredebilsem keşke. Ancak hepinize müteşekkirim.
Birde asla yanımda olmayı hak etmeyen bir güruh katılmış gibi yaptı. Onlar için söyleyebileceğim tek söz onların içinde yaşadığı düşler dünyasını ben psikolojik vaka olarak bile incelemiyorum. Sahtelikleriyle menfaat için peşlerinde koştukları herkes onların yüzünü biliyordur ancak şutlamak için zamanını bekliyordur. Benden istediklerini alamayınca teker teker gittiler.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bu bölüm artık final ama özel bölümler gelecek elbette.
Son kez keyifli okumalar.
❄️❄️❄️❄️❄️
~Demir'den~
Gözlerimi uyku sersemliği içinde açtığımda bakışlarım yatağın yan tarafa kaydı. Gözlerim gönlümün efendisi olan karımı arıyordu hemen. Gözlerimi açar açmaz ilk onu görmeye alışmıştım. Ancak yan tarafım bomboştu. Karımın nerede olabileceğini düşündüğüm sırada kulağıma çalınan ninni sesi ile gülümsedim.
Bizim ağzının tadını iyi bilen minik oğlumuz yine acıkmış ve annesini uyandırmış olmalıydı. On gündür Buğlem yatak odamız ve odanın iç tarafındaki geçici bebek odası arasında mekik dokuyordu. Elimden geldiğince ona yardımcı olmaya çabalasam da oğlumuzu doyuracak mekanizmaya sahip olmadığım için bu konuda ona destek veremiyordum.
Yataktan kalkıp bebek odasına yürüdüm. Kapının pervazına yaslanıp emzirme koltuğunda oturan ve güzel sesiyle söylediği kısık ninniler eşliğinde oğlumu doyuran kadına baktım. Bu görüntü bir erkeğin hayatında görebileceği en değerli ve eşsiz görüntüydü belki de. Buğlem'in susması ile yanına yürüdüm ve yere diz çöktüm. Karımın gözlerinin içine baktım ve oğlumun eldivenli minik elini öptüm. Minik yaramaz çoktan annesini emmeyi bırakıp uyumuştu bile.
"Uyandırdım mı seni de?" derken sesi mahcuptu.
Güzel kadınım bunu dert edinmişti şimdi de. Oğlumu dikkatle kucakladım ve beyaz beşiğine yatırdım. İnce beyaz bir örtüyü de üzerine örttüğümde dünyanın en tatlı yüzüne bakıyordum.
