Çete Savaşları

6-Düşman

Medyada şu sıralar bu hikaye için bana ilham veren ve bu hikayeye çok yakıştırdığım bir şarkı var. Taylor Swift- Bad Blood. Dinlemenizi öneririm

Umarım bölümü beğenirsiniz.

İYİ OKUMALAR🌸

****

Her gün yaptığım antrenmanların yetersiz geldiğini hissederek, bu gece antrenmana devam etmeye karar vermiştim. Saat bire yaklaşıyordu ve ben sessiz koridorda antrenman salonuna adımlıyordum. Sonunda salona ulaştığımda acele etmeden içeri geçtim. Bakışlarımı etrafta gezdirdiğimde salonun bir köşesinde birlikte çalışan iki kız dışında kimse yoktu. Hızlı adımlarla malzemelerin olduğu bölüme ilerledim ve kutudan kırmızı bir bandaj seçtim. Bandajı sol elime sarmaya başladığım sırada salonun kapısı açıldı ve yemekhanenin çıkışında bakışlarının hedefi olduğum, Giray'ın tanımamı istemediği çocuk içeri girdi. Saniyeler sonra bakışları beni buldu ve yüz ifadesi ilginç bir hal aldı.

Bana doğru geldiğini gördüğümde bakışlarımı ondan çekerek bandajı elime sarmaya devam ettim. Sol elimi sarıp sağ elime geçtiğim sırada karşımda belirdi.

"Selam Asi." Cevap vermedim. Benim gibi yere, tam karşıma oturdu. Ona kısa bir bakış attım. Beni inceliyordu.

"Cevap verme-"

"Gitsen iyi olur. Antrenman yapacağım. Beni oyalama." Duygusuz çıkan sesimle konuştuğumda başımı kaldırarak tepkisine baktım. Başını aşağı yukarı salladı. Bu sırada bir çift boks eldiveni alarak ayağa kalktım. Eldivenleri takmaya çabaladığım sırada o da ayağa kalktı ancak beni yalnız bırakmaya niyeti yok gibiydi.

"Anlaşılan Giray senin düşüncelerini çoktan istediği yöne çekmiş. İnsanlar üzerindeki bu etkisini hep kıskanmışımdır. Yinede... Onun emrine uymanı senden beklemezdim 'Asi'. Sonuçta tek yapman gereken benim selamıma karşılık vermekti."

Eldivenleri güzelce taktıktan sonra katılaşan bakışlarımı ona çevirdim. "Ne saçmalıyorsun?" Gergince vereceği cevabı beklemeye başladım. Söylediklerimi absürd bulmuş gibi güldü.

"Diyorumki; Giray insanları çok iyi manipüle ediyor. Ya da bilmiyorum, belkide insanlar sadık bir köpek olmayı cazip buluyordur."

Yumruklarımı sıkarken ona bir adım attım. "Saçmalamayı kes ve yanımdan defol." dedim kolumu ona doğru uyarıcı bir biçimde uzatırken.

Beni umursamadan devam etti. "Yalnız söylemeden edemeyeceğim. Bu aşk oyununuza bayıldım. Ama ikinci perdede bir trajediye dönüşmesinden korkuyorum." Duyduklarım ile zaten yükselen öfkem kontrolden çıktı ve tam çenesine sert bir yumruk attım. Başı yana döndüğünde bir süre öyle durdu. Bana döndüğünde ağzındaki kanı yere tükürdü.

"Siktir git." dedim öfkenin patladığı sesimle. Ellerim titriyordu ve kanım sanki damarlarımda sinirden kaynıyordu.

"Kısa süre sonra tekrar karşılaşacağız ve benimle kendi isteğinle konuşacaksın Asi." dedi ve arkasını dönerek uzaklaşmaya başladı.

"Kafanda kurduğun bu şeylerle başarılar sanada." Arkasından alayla bağırdım. Önüme döndüğümde bir dahaki seferin olmayacağını bilmememe rağmen sinirle soluyordum.

*******

"O olay olduğunda beş yaşındaydım. O günden sonra annemi hiç görmedim." Ilgın'ın yüzünde ilk kez yenilmiş bir ifade gördüğümde sessiz kalarak önüme döndüm ve tabağımdaki yemeği parçalamaya başladım.