Gençlerin kendini denediği, ünlendiği ya da dibe gömüldüğü yerdi Karaduman Çeteleri...
Herkesin hayali ise ya Yıldırım Çetesi'nde ya da Kara Çete'de olmaktı.
Fakat Karaduman Çeteleri'nde bu o kadar da kolay değil. Savaşmadan hiçbir şey alamazsınız!
...
Herkese merhabalar. Bölümü okumak için heyecanlı olduğunuzu biliyorum ama DURUN! Öncelikle kısa bir dersimiz olacak.
DERS BAŞLADI.
Arkadaşlar bugünkü dersimizde; biraz teknik olan bölümden önce, silahın temel parçalarını öğreneceğiz.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Şimdi bunu bölümden önce aklımıza kazıyoruz.
DERS BİTTİ.
(Medyada öylesine koyduğum bir şarkı var; Stray Kids- Voices. Bu şarkı beni çok farklı dünyalara götürüyor. Türkçesi de çok anlamlı. Bir şans verebilirsiniz. Özellikle rap seviyorsanız😊)
İYİ OKUMALAR 🦋
***********
2 Gün Sonra
Günlerdir düşündüğüm ihtimaller; zihnime eziyet ettikçe dallanıp budaklanmış, birbirine girmişti. Tek yapabildiğim bu yığının ortasında çırpınmaktı.
Sorguluyordum; neden üçüncüydüm ve Kuzey'in asıl amacı neydi? Bu merak ve sorgu öyle büyümüştü ki; içimde tutamamış, Zeynep ve Savaş'ı da yarattığım bu sorgu odasına çekmiştim.
Zeynep, iyi dövüştüğümü ve Kuzey'in bu potansiyeli kullanmak isteyebileceğini söylemişti. Ayrıca eklemişti; Kuzey'in yerinde olsaydı, bana bu kadar çabuk güvenmezdi. En azından açık sözlüydü.
Savaş ise cevaplarıyla kafamı darmaduman etmişti. Kuzey'in savaşlardan sağ çıkacağımı düşündüğü için bana bu 'çıraklık' işini verdiğini düşünüyordu. Ancak bu, ona göre yeterli değildi. Savaşlarda hayatta kalmanın, ilerisi için sadece bir ön hazırlık olduğunu söylemişti. Ona güveniyordum. Bu yüzden antrenmanları sıklaştırmaya karar vermiştim.
Sahra'nın güç ile ilgili söyledikleri şimdi daha mantıklıydı. Eğer gelecek, gerçekten Savaş'ın dediği gibi şekillenecekse; Sahra ve Burak ile birlik olmalıydım. Ayrıca Sahra'nın meydan okumada attığı takla görevdeyken hayatımı kurtarabilirdi. Bu iki yönden de çıkarlı bir 'arkadaşlık' olacaktı.
Sonunda Hızlılar'ın mekanına gelebildiğimde içeri geçmeden önce dinlenme ihtiyacı ile derin nefesler aldım. Böylece göğüsümdeki baskı azaldı. Bedenimi dikleştirerek içeri geçtiğimde vücudum onlarca gözün istilasına uğradı ancak adımlarım duraksamadı. Alanın ortasında gelerek, bakışlarımı ilk kez gördüğüm yüzlerde dolaşırtırdım. Sahra ve Burak'ı kuytu köşe denilebilecek bir yerde buldum ve adımlarımı oraya yönelttim. Önlerinde durduğumda beni ancak fark ettiler ve yüzlerinde komik bir ifade belirdi.
"Konuşmalıyız." dediğimde, yavaşça birbirlerine dönüp sonra tekrar bana döndüler. Anlaşılan beni hiç beklemiyorlardı.
"Ne için?" Karşımdaki şaşkın ikiliden sonunda konuşabilen kişi Sahra olmuştu ve onunda sesi benimki gibi kısılmıştı.
