GERBERA

20.BÖLÜM

Merhabalaar!

Bayramda,ikinci veya üçüncü günü bölüm atmaya çalışacağım.Umarım atabilirim.

Şimdiden,İYİ BAYRAMLAAR!

Bu ay elimden geldiğince sıkça bölüm atacağım,çünkü malum okul başlıyor ve Ekim,Kasım aylarında bölüm atmam çok  zorlaşacak. :(

Neyse,sizi bölümle baş başa bırakıyor ve yeni bölümler yazmaya gidiyorum.

İyi okumalar.<3

Kalbim atması gerektiğinden daha fazla atıyordu.Karnıma ağrı girmiş,vücudum cayır cayır yanıyordu adeta.Vücudum cayır cayır yanarken,üşümemin mantığı da neydi?

Ekin'in dudakları dudaklarımdan çekildiğinde kırmızı yanaklarla başımı yana çevirdim.

Çekilmesini söyleyecektim ama kesinlikle sesim fazlası ile boğuk çıkacak kendimi rezil edecektim.Zaten şuan kıpkırmızı olan rengimle yeterince rezil oluyorumdur.

Ekin'in parmakları çenemi bulduğunda nefesimi tutmuş,yüzümü ona çevirmemek için dirensem de kaybetmiştim.

''Benden utanma,ben senin kocanım.Yanakların kırmızı kırmızı.''dedi dudakları masumca yana kıvrılırken.

Ve her an,karşısında ki adamla çata çat laf yarıştıran Burçak'ın dili tutulmuştu sanki!

Ve o işler öyle olmuyordu işte Ekin.Utanma diyince kızarıklık filan gitmiyor.O kadar rahat olamıyorum ben senin gibi.

''Şey,kalkar mısın?''Ve evet,doğru tahmin.Sesim fazlası ile boğuk çıkmıştı.

Ben daha iki saniye öncesinin şokunu atlatamadan Ekin yanağıma tüy kadar hafif bir öpücük kondurup ayağa kalkmış elini uzatmıştı.Hızla elini tutup kalktığımda parmaklarımı yanağıma koymamak için kendimi zor tutuyordum.

Böyle yaparak kafamı karıştırıyordu.Hem de fazlası ile.

Hızla mutfak kapısından eve girip tezgaha yaslandım.Derin nefesler alıp az önce olanları unutmaya çalışıyordum.Musluğu açıp ellerimi ıslattıktan sonra ıslak ellerimi yanaklarıma ve boynuma sürdüm.

''Sakin ol Burçak,manyak manyak heyecanlara girme.Liseli ergen misin sen?''diyerek bir tava çıkarıp yemek yapmaya başladım.

Sofrayı kurup tabaklara yemeklerimizi koyduğumda salona geçip Ekin'e bakındım.Elinde ki dergiye odaklanmıştı yine siyah çerçeveli gözlükleri ile.

''Şey,yemek hazır.İstersen gel.''dediğimde dergiden çektiği bakışları ile bana baktı.

''Kıvrışık,kendin olur musun artık.''derken ayaklanmış yanıma geliyordu.

''Kendimim zaten.''

''Hayır,laf yarıştır benimle,sinirlen.Sevmedim ben Burçak'ı.Kıvrışığımı geri istiyorum.''diyerek yanımdan geçip mutfağa ilerledi.

Kıvrışığımı ?

Onun kıvrışığı...

Evet Burçak,sakin olabilirsin!Sen zaten dünyanın en sakin,hiç heyecanlanmayan insanısın!

Derin bir nefes alıp,yemek yemeye başlamış olan Ekin'in karşısına oturdum.

''Burçak cidden mi?''