GERBERA

26.BÖLÜM

Çok çok özür dileyerek bir bölüm ile geldim.Siz nasıl merak ediyorsanız bende sizin o güzel,tatlış,şeker yorumlarınızı merak ile bekliyorum.

Daha fazla uzatmadan sizi bölüm ile baş başa bırakıyorum.

İyi Okumalar!

Medya da bir adet Ekin Umut,bir adet de Ali tatlışlarının sözleri var!!!

Her hikaye başlar ve biterdi.Nerede görülmüştü bir hikayenin başlamadan bittiği?

Korkuyordum!Kabullenmekten korkuyordum!Bunu daha kendim bile kabullenmek istemezken ona bunları anlatmak zordu,çok zordu hem de.

Bir insan daha kabullenmediği bir gerçeği nasıl bir başkasına açıklayabilirdi ki?

''Ne yapıyorsun sen ya?''diyerek koşmayı bıraktım.Lanet olsun,ben ne yapıyordum!''Kereviz beyinli!''diyerek elimi yumruk yaptım ve hızla başıma vurdum.''Koş kızım koş,gidecek adam elden.''diyerek elimin tersi ile dakikalardır akan yaşlarımı silip geldiğim yolu geri koşmaya başladım.

Görüş alanıma o girdiğinde durdum.Elimi kalbimin üzerine koyarak hafifçe eğildim.Yorulmuştum.

Tek başına kaldırıma oturmuş bacaklarını kumlara doğru uzatmış gökyüzünü seyrediyordu.Bir kaç dakika öylece durdu ve daha sonra yavaşça kalkıp benim olduğum yerin ters istikametine doğru ilerledi.Nereye gidiyordu?

Ona öyle dalmıştım ki,benden çok uzaklaştığını daha yeni yeni fark ediyordum.

Bu adam beni seviyordu,bu adam beni o kadar özel anlamları olan bir çiçeğe;Gerbere'ya benzetiyordu!Bu nasıl güzel bir sevgiydi böyle.

Onun yavaş adımlarına inat hızlı hızlı atıyordum adımlarımı,sırf ona yetişebilmek için.O gidiyor ben ise hızlı ve korku dolu ama bir parçada umut ile atıyordum umutlarımı.Umudun tükendiği yerde nefes biterdi.

Ona yaklaştığımda hala benden haberi yoktu.Koşmaya başladım.

''Ekin!''Dudaklarımdan çıkan ses ile durdu.Karamsar gibiydi yada merak içinde.Beynim durmuştu adete o durunca.

Bana hala arkası dönükken sıkıca ellerimi beline dolayıp karnında birleştirdim.Başımı omzuna yaslayıp sayamadığım kadar özür dilerim.Pişmanlığımı başka nasıl dile getirebilirdim ki?''Özür dilerim,çok özür dilerim.Ben kendimi sana anlatamadım yani işte ya çok özür dilerim.Beni affet,ne olur.''diyerek daha da sıkı doladım kollarımı.

Ani bir hareketle kollarımdan kurtulup bana döndü.Kereviz zekalı,çok affeder seni!Affetmeyecek işte.Ne diye sonuçlarını düşünmeden gidersin ki!Manyak Burçak.

''Ekin.''Bu ses bana yabancı idi.Çok yabancı.Kesik bir ses,çaresiz ve umut kırıkları tükenmiş.

''Burçak....''Cümlesinin devamını getirmeden başımı önüme eğdim.''Böyle olsun istemezdim.''

Gitmem lazımdı,haklıydı sonuna kadar hem de.

Yavaşça arkamı döndüm.Dönmem ile bir bedene çarptım.Ekin kolumdan tutmuş kendine çekmişti beni.

''Seviyorum kızım seni.Atarını da seviyorum,mutfaktaki halini de.Sesini de seviyorum,bağırmalarını da.Gözlerini de,gülüşlerini de.Kızım ben senin,bana vurmanı bile seviyorum.''diyerek alnını alnıma dayadı.

Sesini biraz daha alçaltarak bir fısıltıya döndürdü.''Seviyorum seni küçük kıvrışık.''

Sanırım daha fazla dayanamayacaktım.Sıkıca sarıldım boynuna.''Sen varya,''dedim göz yaşlarımın arasından.''Çok fenasın.Manyak adam.''diyerek boynuna gömdüm başımı.