Lunacy - L.S

Prologue

- Louis' Point of View -

De klokt tikt traag voorbij. Enorm traag. Elke seconde tikt trager dan de seconde ervoor. Mijn oceaanblauwe ogen volgen de secondewijzer van de klok. De kleine wijzer zweeft ergens tussen de één en de twee. Het is midden in de nacht maar ik kan mezelf niet aanzetten dat slapen. Ik slaak een diepe zucht en leg mezelf in een andere positie. Mijn armen boven mijn hoofd, onder mijn borst, onder mijn hoofd, foetushouding. Maar nee. Ik val niet in slaap. Koppigaard.

Ik staar nog voor een paar minuten naar de muur, maar besluit er uiteindelijk mee te stoppen en mezelf niet meer te kwellen. Ik duw de deken van me af en wurm mezelf heel voorzichtig uit het bed. Ik zucht diep en trek snel een shirt aan zodat ik geen koud lijd. Ik slaap altijd in mijn boxershort. Ik rek mezelf eventjes uit en trippel naar de grote raam aan de andere kant van mijn slaapkamer. Ik glimlach breed. Hij is in zijn kamer. 

Ik beloof je dat ik geen creepy stalker ben. Echt waar, dat ben ik niet. Maar er is iets speciaal met die jongen aan de overkant van de straat. Schuin over mijn huis - ons huis. De Tomlinson familie. We zijn vrij bekend onder de buurt, we leven aan de iets rijkere kant van de straat. Onze straat bestaat uit twee delen. Noord-Doncaster en Zuid-Doncaster. Noord is rijk en Zuid is... Nu ja... Minder rijk. Mijn moeder noemt hen de armen. Maar dat vind ik er over. Het is niet dat ze dakloos zijn. Ze hebben echt wel huizen. Niet zo groot, maximum twee slaapkamers. Dat heb ik er toch over gehoord. Ik mag van mijn moeder niet naar de andere kant van de straat. Ze vind de mensen daar vies. En heb ik juist de pech dat hij daar woont. Ik zucht diep en kijk naar hoe hij op zijn bed ligt, met zijn ogen dicht. Ik heb geen idee of hij al slaapt of niet, maar het licht brand nog. Dus misschien vergat hij het uit te doen. 

Diep vanbinnen weet ik dat het bull shit is dat hij het licht is vergeten uit te doen. Het staat altijd aan. Heel de nacht lang. En dat is één van de vele dingen die mij facineerd aan hem. Samen met een hele hoop andere dingen. Dingen die me soms ook bang maken. Soms huilt hij de hele nacht door, soms woelt hij er schiet hij schreeuwend wakker. Ik kan het horen tot bij mij als ik mijn raam openzet. De mensen in de buurt noemen hem gek. Maar ik oordeel niet. Mijn vrienden op school doen dat wel. Ze vinden hem al even gek als iedereen. Maar ik kan mijn eigen mening hebben. Ik behoor wel tot de populairdere groep van de school, maar ik doe wat ik wil. Ik heb behoorlijk wat sass-gehalte op school.

Nog iets dat me facineerd aan de jongen schuin over ons, zijn al de tattoos die zijn huid bedekken. Ik heb er al een paar gezien. Maar sommige zijn de klein om goed te kunnen bekijken van waar ik woon. Ik zag de grote vlinder op zijn bovenbuik en twee vogels op zijn borst en iets dat een beetje lijkt op een schip op zijn arm. Oké... Misschien ben ik toch een klein beetje een stalker. Maar ik zou alles geven om te weten hoe hij heet, wat zijn geheimen zijn of waarom de lichten bij hem dag en nacht aanstaan. 

Ik zou er alles voor geven het te weten te komen.

[Yay! Dit is de korte proloog van ons nieuwe verhaal Lunacy. Ik ben behoorlijk trots op de titel om eerlijk te zijn hehe. Ik weet dat het moeilijk is om boven LOH uit te stijgen want we waren echt heel trots op dat verhaal, maar ik en Nathalie hopen dat jullie ook van Lunacy zullen genieten :)]

[Aan de zijkant kan je zien hoe de straats is ingedeeld zodat er minder verwarring komt in de rest van het verhaal :)]

[Vote, Fan en Comment! Hoofdstuk 1 bij 10 votes en 15 comments!]