Lunacy - L.S

9 - Evil Eye

Harry;

Weet je wat ik het ergste moment vind van de dag? Het moment dat je moet gaan slapen. Buiten is alles donker. De bedoeling is dat jij ook je ligt uit doet.. En vervolgens moet je je ogen sluiten en wordt je in een diep zwart gat opgeslokt en val je in slaap. De meeste mensen zien slapen als een moment van rust, maar ik niet. Het is een moment dat ik juist heel veel denk. En dan niet positief.

Ook nu weer is het avond. Buiten wordt de straat alleen verlicht door de straatlantaarns, de sterren en de maan. Die drie dingen houden de duisternis nog een beetje in hun macht. Op mijn kamer hou ik mijn lichten aan. Overal staat wel een lamp. Ik wil de duisternis vermijden. Nergens mag het donker zijn. Ik weet nog hoe bang ik was toen ik voor het eerst overal een lamp neer moest zetten. Alleen in de kast staat geen lamp, omdat ik zeker ben dat hij daar kan zijn. Mark zegt het ook.

“Harry?” Ik kijk op naar Louis. Zijn handen heeft hij in elkaar gevouwen en hij bijt op zijn lip. “Waarom ben je zo bang? Bang voor.. zwart.” Mijn hart lijkt even over te slaan bij het woord. Ik kijk voor me uit en schud mijn hoofd. “Zeg het niet weer.” Mijn stem trilt. “Begin er nooit meer over.”

Louis denkt vast dat ik gek ben. Hij is een uur geleden vertrokken en ik zag aan zijn gezicht dat hij ergens mee zat. Hij dacht aan mij. Ik loop naar mijn raam en ga in de vensterbank zitten. Ik kijk Louis’ kamer in en zie hem slaperig achter de laptop zitten. Dingen intikken, klikken, kijken en weer andere dingen opzoeken. Ik vraag me af wat hij opzoekt..

Na een halfuur legt Louis zijn laptop weg om zich uit te kleden. Ik kan mijn ogen niet van hem  afhouden. Ik kijk hoe hij zijn shirt uit trekt en het over zijn stoel hangt. Hij maakt zijn broek los en trekt hem uit. Daarna volgen zijn sokken en staat hij in zijn boxer in de kamer. Hij gaat in bed liggen en opeens is alles zwart. Hij heeft het licht uit gedaan.

Op het moment dat hij het ligt uit deed sloeg mijn hart even over. Het zag eruit alsof de duisternis hem te grazen nam, maar ik weet dat het niet zo is. De meeste mensen slapen met het licht uit. Met licht aan kunnen ze gewoon niet slapen. Het zal wel normaal zijn. Ik ben de ‘freak’ volgens iedereen.

Ik besluit maar zelf ook te gaan slapen. Ook al haat ik het om mijn ogen te sluiten en me over te geven aan de duisternis. Ik ben altijd bang dat ik niet meer wakker wordt. Ik trek mijn shirt uit en kijk naar de tattoo’s op mijn lichaam. Zwarte inkt. Misschien hypocriet, maar bij mijn tattoo’s maakt het niet uit. De figuren en dieren staan voor zoveel positieve dingen dat het me het zwart doet vergeten. De vlinder tattoo op mijn buik staat voor vrijheid en een nieuw begin. Het staat ook voor ‘vlinders in je buik’. Dat gevoel dat ik krijg als ik schilder en aan leuke dingen denk. De ster op mijn arm staat voor de sterren die de duisternis wegdrijven in de nacht, het hart staat voor liefde en het schip staat voor het vervoermiddel dat vaak in mijn dromen en gedachten voor komt. Alles heeft een specifieke betekenis. De roos voor alles wat leeft, de A voor de naam van mijn moeder, de zwaluwen ook voor vrijheid en vliegen. Ik hou van mijn tattoo’s. Al mijn gedachten draag ik bij me.

Ik kleed me verder uit en kruip in bed. De dekens sla ik stevig om me heen zodat ik het snel wat warmer krijg. Mijn oogleden voelen zwaar en vallen bijna dicht. Het duurt niet lang voordat ik als een blok in slaap ben gevallen en in een rare droom beland. Een droom die me de hele nacht zal teisteren. Een droom die in mijn hoofd zou blijven zitten en die ik niet zo snel de volgende ochtend zou vergeten. Een droom die me gaat achtervolgen. Hij komt er in voor..

De volgende ochtend schrik ik wakker van de droom. Ik wil mijn moeder roepen maar besef dat ze natuurlijk werkt. Ik slik en veeg mijn tranen weg. Mijn ademhaling gaat snel en ik krijg hem maar niet onder controle. Ik besluit uit bed te gaan en negeer Mark die bezorgd naar me kijkt. Ik wil even niet denken aan hem. Vluchtig schiet ik in mijn kleren en ga ik naar beneden voor mijn standaard boterham met hagelslag om te doen alsof het een hele normale ochtend is en ik helemaal geen nachtmerrie heb gehad.