Lunacy - L.S

11 - Dark Side

Harry;

Ze zijn zacht roze van kleur. Zacht.. Ze passen perfect op die van mij en als hij ze aanspant ontstaat er een prachtige lach. Waarschijnlijk heb je al door waarover ik aan het praten ben. Louis geweldige lippen. Zo kusbaar en mooi. Ik weet niet zo goed wat er in mijn hoofd rond ging. Ik keek gewoon naar zijn blauwe ogen en zei dat ze blauw waren. Zijn reactie dat mijn ogen groen waren brachten dat ik zei dat die kleuren samen appelblauwzeegroen waren. Die kleur is denk ik een van mijn lievelingskleuren. Vooral door wat er gebeurd is, want na die zin kon ik me niet beheersen en drukte ik mijn lippen op die van hem.

Onze lippen bewogen synchroon aan elkaar. Het was perfect. Het was zo lief en zacht en in mijn buik ontplofte een bom van vlinders. Ik heb eigenlijk nog nooit gezoend en was best bang, maar het ging helemaal vanzelf. Ik wist niet zo goed waar ik mijn handen moest laten, maar Louis pakte ze al snel en legde ze in zijn hals terwijl hij zijn armen om mijn middel sloeg. En zo stonden we daar samen voor een tijdje, zoenend voor het huisje. Ons huisje zoals Louis het noemt.

Nu vandaag, zo’n twee dagen later zijn Louis en ik heel close. Samen hebben we geschilderd en het halve huis is nu geschilderd met leuke vrolijke kleuren en aparte figuren. Louis en ik liggen samen op de bank. “Het liefst, zou ik het hui veranderen in een water paradijs. Met de trap als water glijdbaan en allemaal fonteinen met kleurtjes.” Ik hoor hem grinniken. “Beter doen we dat niet, dan worden we helemaal gerimpeld van het lange zwemmen.” Ik schiet in de lach en hij begint me te kietelen. “Nee Louis stop          !” Ik grinnik. In de hoek van de kamer zie ik Mark staan. Hij kijkt naar ons en verroert zich verder niet. Ik zwaai naar hem, maar van terug zwaaien is geen sprake. Louis kijkt me een beetje vragend aan. Ik wijs naar de hoek van de kamer. “Mark is er! Je had hem nog niet ontmoet. Zwaai naar hem.” Ik glimlach. Louis zwaait een beetje awkward naar Mark. Mark doet nog steeds niets en voordat ik het weet is hij gewoon verdwenen. “Ow.. Hij is wat chagrijnig denk ik.” Ik kijk naar Louis. “Niks van aantrekken. Hij komt nog wel een andere keer langs en dan kunnen jullie een leuk gesprek voeren.” Ik glimlach naar hem en hij glimlacht zwakjes terug. Waarom doet hij zo raar? Wil hij niet met Mark praten?

De hele dag liggen Louis en ik samen op de bank. We knuffelen, zoenen soms of kijken wat tv op het klein tv’tje in de kamer. Louis heeft twee hele interessante programma’s opgezet.  Ik kijk er aandachtig naar. Het gaat over kunst. “Wauw, zo goed ben ik echt niet.” Ik kijk naar de tv waarop een schilderij van Van Gogh wordt afgebeeld. “Al die streepjes en die kleuren..” Ik glimlach een beetje dromerig. “Ik vind jou schilderijen mooier.” Ik kijk op naar Louis en glimlach. “Dank je.” Louis buigt zich weer naar me toe om onze lippen te herenigen voor een zoen. Ik zoen eventjes awkward mee en kijk naar de hoek van de kamer. Ik duw Louis zachtjes weg en slik. “E-even niet. Mark kijkt.”

Louis kijkt me aan en dan naar de hoek van de kamer waar Mark doodstil staat en naar ons kijkt. “Hij heeft er vast geen last van. Hij negeert ons maar.” Hij drukt zijn lippen terug op de mijne, maar ik doe nog niet echt mee. Ik duw hem weer zachtjes weg. “Louis ik wil niet als hij kijkt. Dan voel ik me zo raar en bekeken.” Ik kijk hem aan en slik zachtjes. Ik wil hem niet teleurstellen of zo. Ik hou echt van hem. Hij geeft om me. Hij houdt van me zoals niemand anders doet. Hij denkt niet aan arm en rijk en hij vindt me geen freak. Hij is de enige die van me houdt en geen familie is. Hij is de enige die zijn vrienden zou laten vallen zodat ik me goed zou voelen en een gelukkig leven met hem kan leiden. Ik wil hem absoluut niet kwijt en ook niet teleurstellen. Ik wil dat onze relatie lang blijft en geweldig is. Ik wil voor eeuwig samen zijn met hem en later misschien zelfs trouwen met hem. We zijn nog jong maar toch denk ik eraan. Ik denk echt dat we het zolang kunnen volhouden. Als ik hem tenminste niet teleur stel. En natuurlijk houdt Mark ook van mij. Als een vriend. “Ik stel je toch niet teleur?” Ik slik. Mark kijkt nog altijd toe. Louis schud zijn hoofd. “Je stelt me helemaal niet teleur  Haz. Ik hou van je en als je het even niet wil dan is het goed.” Hij staat op. “Wat ga je doen?” Ik slik. Straks wil hij dat Mark vertrekt omdat hij ons lastig valt. Dat kan ik hem niet aan doen.. “Ik ga eten maken.” Louis verdwijnt in het keukentje en ik blijf alleen met Mark over.