Lunacy - L.S

16 - Salvation

- Louis' Point of View -

 Hij vertelt me alles. Elk klein detail. Ik wou het weten, ik wou alles weten helemaal in het begin van dit avontuur waar we samen instapten. Ik wou alles over hem weten. Maar dit is veel. Zo verschrikkelijk veel en het is zo enorm pijnlijk. Ik voel de pijn die hij meemaakte. Ik voel alle woorden die zijn vader ooit tegen hem zei door mijn lijf stromen. Ik voel de kou die zijn toen nog kleine lichaampje nooit verliet omdat zijn vader niet eens de verwarming wou betalen. 

De woorden verlaten zijn lippen en het voelt als een schot in mijn hart als hij begint te huilen. Hij klampt zich aan me vast en jammerd onverstaanbare woorden. Ik kan niet honderd procent zeker verstaan wat hij zegt, maar het klinkt verdacht veel als: 'Ze willen me. Iedereen wilt me weg.'

Ik trek hem een beetje van mem af als we beiden gekalmeerd zijn en houd zijn gezicht tussen mijn handen. Ik druk een verlicht kusje op zijn lippen en streel zijn wang. "Wie wil je meenemen Haz?" Hij begint meteen weer te ratelen en ik versta er niets van. "Shht baby, rustig. Vertel hem me rustig."

"I-ik ben gek L-Lou... I-ik ben gestoord en ze willen we mee-meenemen om op te sluiten. En Mark. Mark wil me ook... Hij gaat naar de andere kant. Hij had zijn mes vast." Hij scheurt mijn shirt haast kapot. Ik denk na. Mark? Zijn kant? Zijn vader die hen zulke aandeed? Wat heeft hij ooit met Anne gedaan? Hij hoorde gegil en een knal maar Harry heeft nooit geweten wat zijn vader hen aandeed. Ik bijt op mijn lip. Alles valt samen nu:

de slechte kant,

hij,

het mes...

Het is zijn vader, hij, de man met het mes dat in mijn liefste zijn gedachten zich schuil houd in de kast is zijn vader. Zijn vader deed hen zulke dingen aan. Als ik het kon, zou ik hem vermoorden. Maar  hij zit blijkbaar in de gevangenis, dat vertelde Anne me eens. Hoe kan ik de clues nooit eerder gezien hebben? Hoe kan ik zo naïef geweest zijn. Tuurlijk is er een oorzaak waarom Harry zo bang is van alles. Natuurlijk is een oorzaak voor zijn Schizophrenie. Ik streel door zijn haren. 

"Je bent niet gek baby. Echt niet. Ik bescherm je. Niemand doet je iets aan. Niemand zal je ooit iets aandoen, dat beloof ik Haz. Ik ben er voor je en ik hou van. Ik zorg ervoor dat hij je niet eens kan aanraken." Hij snikt zachtjes. "Jij bent de enige d-die er zo over denkt L-Lou. Ik hou van je. Zo v-verschrikkelijk. Ik was zo bang zonder. I-ik wou je niet pijndoen. Echt waar. H-het was Mark. Ik wou je geen pijn doen, ik wou je geen pijn doen, echt niet." Jammerd hij en begint sneller te adem. Ik probeer hem te kalmeren.

*

Zes dagen zijn voorbij nu. Harry wou niet dat ik wegging. Hij wou niet alleen in het huisje blijven, maar hij wou ook niet buiten het huisje komen. Hij was bang dat bij beide opties iemand hem zou meenemen. Uiteindelijk ben ik toch naar buiten geraakt want hij sliep. Ik ben snel naar winkel geweest, want het was dringend. Er was geen eten meer en Harry zei wel dat hij geen honger had, maar ik geloof er niets van. Ik kon zijn maag horen rammelen. Dus was ik verplicht te gaan als ik niet wou dat hij stierf van de honger.

Als ik thuis aankom hoor ik geschreeuw van binnen en ik ren zo snel ik kan met de boodschappen naar binnen. "Nee! Nee! Louis nee! Nee! Hij! Nee! HELP!" Mijn adem stokt in mijn keel en ik gooi de boodschappen ergens in de keuken. Ik ga naar hem opzoek en vind het ergens achter de zetel met een brief in zijn handen. "Harry, Harry rustig! Ik ben er, rustig." Hij kijkt meteen op en rent naar de toe. Hij slaat zijn armen om me heen en knijpt me haast fijn. Hij hijgt van het huilen en schreeuwen en trilt helemaal. "Rustig... Shht, 'tis oké." Hij schud zijn hoofd. "N-nee... I-ik dacht dat hij je had." Jammert hij. Ik schud mijn hoofd. "Harry, dat kan toch niet. Hij is er niet. Hij zit vast baby. Het is oké, hij zal ons niets aandoen." Ik streel zijn wang. Hij trekt weg, neemt de brief en geeft hem aan mij. Ik frons als hij terug harder begint te huilen en in de hoek van de kamer gaat liggen in een bolletje. Ik probeer te gekreukte brief terug in een bolletjesvorm te krijgen. Ik begin met lezen, maar veel staat er niet op.