Lunacy - L.S

8 - Here I Am

- Louis' Point of View -

Ik kan niet slapen. Net zoals een aantal dagen geleden, krijg ik geen oog dicht. De gebeurtenissen van eergisteren spoken door mijn hoofd. Ik kan er niet door slapen, ik had er zonet een nachtmerrie over en nu lig ik dus wakker. Ik zucht diep en haal een hand door mijn warrige haren. Ik sta op uit mijn bed en knipper mijn bureaulamp aan. Ik kijk naar het doosje met koeken in en denk aan wat er gebeurde. 

Mijn herinneringen van twee dagen geleden bestaan vooral uit een gillende Harry. Hij schreeuwde de longen uit zijn lijf. Het geschreeuw blijft in mijn hoofd hangen alsof iemand een casette in mijn hoofd heeft geplant en hem op repeat heeft gezet. Ik mijn bijt op mijn rol mezelf op mijn bureaustoel naar de overkant van mijn veel te grote kamer, Ik haat mijn kamer af en toe wel eens. Het is hier te groot, ik heb liever zo'n klein knus huisje als dat mijn Harry en zijn moeder. Ik vond het daar veel gezelliger dan hier. Ik kijk door het raam naar buiten. Het licht in het bekende huisje is uit. Ik zucht en denk na.

Ik snap niet goed wat ik verkeerd deed in die prachtige kelder van hem. Er waren zo ontzettend veel kleuren en ik was overwelmt. Ik wou een soort bedankje creëren voor dat hij mij schilderde. Hij heeft echt talent. Het is prachtig. Maar toen ik met een dunne verfborstel zwarte woorden neerzette, begon hij helemaal overstuur te reageren. 

"Wat heb je gedaan?! Wat heb je gedaan?! Je hebt het verpest!" 

Ik voelde me eerst een heel klein beetje beledigd, ik deed echt erg goed mijn best om de woorden zo mooi mogelijk neer te schilderen, maar toen had ik door dat er meer achter zat. hij werd hysterisch en ik probeerde alles om hem rustig te krijgen. Hij rende op de muur af en duwde me aan te kant. Met fel roze verfde hij de letters weg.

"Hoe kun je?! Hoe kan je dit doen?! Niet zwart! Niet zwart! Zwart is duister!"

Ik schud mijn hoofd hevig om zijn schreeuwende stem weg te krijgen. Ik zucht diep en plof terug op mijn bed neer. Ik haal een hand door mijn haren, weeral, en staar naar de klok. Net zoals ik een aantal dagen geleden deed. Als ik nooit koekjes was gaan verkopen, was dit nooit gebeurt. Ik had nooit zijn kelder verpest en hem zo over zijn toeren gemaakt. Ik grijp naar mijn iPod op mijn nachtkastje en stop mijn oortjes in. Ik zet een liedje op en sluit mijn ogen. Denkend aan hoe de tekst van het liedje goed bij mijn situatie past val ik in slaap.

*

Ik ben al vroeg op. De koelkast was leeg dus ik ben naar de winkel geweest. Normaal zijn er meiden voor die dat voor ons doen, maar ik heb gezegd dat ik deze keer wel zelf ga. Ik dacht eraan om iets voor Harry te kopen en het deze middag af te gaan geven. En toen ik in de winkel stond vond ik inderdaad iets. Ik heb een hele nieuwe schilderskit gekocht voor hem. Zijn muren staan zo ontzettend vol dat ik een aantal doeken, meer verf en borstels en een schildersezel heb gekocht voor hem. 

Ik zet al de spullen in mijn kamer en ga naar beneden om daar een sandwich voor mezelf klaar te maken. Ik gooi er zomaar wat tussen, maakt me niet vveel uit naar wat het smaakt. Net op het moment dat ik mijn eerste hap neem gaat de deurbel. Ik frons en laat mijn boterham op het aanrecht liggen. Ik open de deur en schrik een beetje als ik Anne, Harry's moeder, voor de deur zie staan.

"Sorry dat ik je kom storen Louis, maar je moet me helpen." zegt ze, bijna in paniek. Ze is helemaal rood van inspanning en haar haren liggen helemaal warrig. Ik knik zachtjes. "Rustig Anne," zeg ik want ze stond erop dat ik Anne zei. "Wil je binnenkomen? Dan kan je het uitleggen." Ze schrikt eventjes van mijn aanbod, waarschijnlijk omdat ik haar uitnodig en ik woon aan de rijke kant. Maar ze schud haar hoofd toch. "Sorry Louis maar het is echt dringend. Het is Harry, hij gaat door het lint, ik weet dat je hem misschien wat raar vind na wat er twee dagen geleden is gebeurt maar hij was rustig toen jij er bij was en toen hij wakker werd en jij was er niet meer... Hij flipte en ik weet niet wat te doen. Alsjeblieft Louis, je moet hem helpen."