Lunacy - L.S

5 - In the arms of the angel

Harry;

Ik kijk een beetje verward de jongen na. Mijn hart klopt snel in mijn keel en mijn wangen gloeien. Een raar gevoel heb ik in mijn buik. Wat was dat? Hij deed zo raar. Ik kijk naar mijn handen die rood zijn van de verf. Ik slik en kijk naar de jongen die in zijn huis aan de overkant verdwijnt. Ik bijt op mijn lip en wil de deur dicht doen tot mijn oog valt op de geplette doos met koekjes. Ik slik en raap ze op. Ik staar even naar de doos en doe dan de deur dicht.

Ik klem de doos tegen me aan en ren naar boven. Ik ren mijn kamer in en ga in de vensterbank zitten. Ik kijk naar de doos en bestudeer hem even. Voorzichtig probeer ik hem weer een beetje een normale vorm te geven. Ik maak hem open en kijk erin. Er zitten 6 pakjes in met daarin koekjes. Voorzichtig pak ik een pakje en zet ik de doos weg. Ik kijk naar het zilverkleurige papier en maak het voorzichtig over. Het verbaasd me dat de koekjes nog heel zijn. Ik pak een koekje en ruik eraan. Ik ruik chocola. Kan ik het eten? Wat als het iets gevaarlijks is? Ik kijk door mijn raam naar de overkant. Nee. Het kan niet gevaarlijk zijn.. Hij was aardig.

Ik bijt op mijn lip en breng het koekje voorzichtig naar mijn mond. Ik neem een hapje en eet het voorzichtig op. De smaak van chocola is sterk. Het is heerlijk zoet. Het doet me  glimlachen. Ik neem glimlachend nog een hapje en eet de koekjes op. Ik wil nog een pakje pakken uit de doos tot ik besef dat hij misschien de doos wel terug wil. Het is tenslotte van hem. Ik heb het nu gestolen. Ik heb er niet voor betaald. Ik slik en vouw de doos dicht. Ik hou hem tegen me aan en ren naar beneden. Ik open de deur en kijk naar buiten.

Ik moet naar de overkant. Het moet. Maar.. Wat als hij komt? Of als andere mensen me zien. Wat moet zo’n arme jongen als ik aan de rijke kant? Bedelen op geld? Ze zullen me vast nog gekker vinden dan ze me al vinden. Ik weet best dat ze me allemaal gek vinden. Mijn moeder probeert er niet over te praten, maar ik ben niet achterlijk. Ze vinden me een freak. Maar die mensen begrijpen me niet. Ze zien niet wat ik zie. Ze zien Mark niet, ze zien hem niet.

Ik slik en kijk omlaag. Ik moet gewoon even doorzetten. Ik kijk weer naar buiten en sta dan op. Ik zet een stap buiten en kijk achterom. Mark staat in de hal en steekt zijn duimen op. Hij zal het wel weten. Hij let wel op het huis. Ik zet nog een stop en hou de doos tegen me aan gedrukt. Na een tijdje ben ik aan de overkant. Ik sta voor het huis van de jongen. De jongen die Louis heet. Dat schoot me ineens te binnen. Hij had zijn naam gezegd.

Ik slik en druk zachtjes op de deurbel. Er klinkt een ander geluid dan onze deurbel. Ik druk nog eens op de bel zodat ik het weer kan horen. Ik kijk naar de deur. Het is net een gezicht. Twee raampjes als ogen en de brievenbus als mond. Ik schrik als de deur ineens open gaat en ik Louis zie. Ik zie hem verbaasd kijken. Hij verwachtte me natuurlijk niet.

Ik slik en pak de doos in mijn handen en niet zo tegen me aan gedrukt. Ik hou de doos naar voren en kijk hem aan. “J-Je vergat deze..” Hij kijk verbaasd als hij de doos aanpakt. Hij kijkt op van de doos naar mij. “Bedankt.” Ik glimlach zwakjes. “Ik ben Harry.” Zeg ik zacht. Ik weet zijn naam dus hij heeft ook het recht om mijn naam te weten. Hij glimlacht. “Mooie naam.” Ik voel mijn wangen een beetje gloeien en speel met mijn vingers.

“I-ik ga maar weer.” Ik draai me om en loop het weg. Ik vergeet dat er een trappetje was en val bijna. Louis trekt me nog net op tijd terug. Ik val half tegen hem aan en voel zijn armen een beetje om me heen. “Zo dat ging net goed. Kom anders even binnen?”

Spend all your time waiting

For that second chance

For a break that would make it okay

There's always some reason

To feel not good enough

And it's hard at the end of the day