Jongensinternaat, Oeps. Deel 1, 2 , 3, 4 ✅ 5✏️

Hoofdstuk 5.

{ Jonathan }

'Ze zit er duidelijk mee we moeten naar haar toe.' Zegt Ian. Ik geef hem gelijk en we lopen met ze alle de deur uit. We vragen aan de balie waar ze is heen gegaan en we volgen haar.

We lopen de hoek om en zien haar. Met een jongen. Haar lippen op die van hem. 'Dat is Dominic.' Fluistert Tyler geïrriteerd. 'Haar ex.' Voegt hij er aan toe.

{ Noah }

'Haar ex.' Hoor ik, ik zet meteen een stap terug en kijk in de ogen van de jongens. 'Dominic dit is Ian, Chris, Caleb, Jonathan en Tyler ken je. Jongens dit is Dominic mijn ex.' Kijk ik betrapt naar de grond. Goh wat interessant ook. Al die beestjes ook op de grond. En dat mos op de grond. En dat bloe- Wat iel! Ik spring meteen een meter op zij en ze kijken me geamuseerd aan. 'Is dat nou bloed!' Ik wijs naar de tegel.

Dominic gaat op zijn hurken en kijkt er naar. 'Ja.' Iewl! Ik ben geen voorstander van bloed. Ja het houd je in leven en het zit in je. Waar het ook hoort. Waar ik het NIET kan zien.

'Dus uh Noah ga je mee naar het internaat?'  Vraagt Jonathan. 'Ja ik kom zo.' Ik pak de hand van Dominic en ik neem hem mee.

{ Jonathan }

Ze pakt zijn hand en neemt hem mee. Er gaat een steek door mijn hart. Ik draai me gefrustreerd om en loop weg.

'Ooh heeft iemand een chrush op Noah?' Lacht Tyler. 'Wat nee!' Ik begin harder te lopen. Ik ben niet verliefd. Nog nooit geweest en ik zal het ook nooit zijn.

Tuurlijk heb ik meiden mooi gevonden maar de enige keer dat ik tegen iemand "ik hou van je." Zei was voor mijn moeder dus. 'Jonathan wanneer ga je je gevoelens toe geven?' Zucht Chris. 'Welke gevoelens?'

'Jonathan je weet het best.' Zegt Caleb.

'Het spijt me dat ik jullie moet teleurstellen maar ik heb geen gevoelens voor Noah.'

{ Noah }

'Het spijt me dat ik jullie moet teleurstellen maar ik heb geen gevoelens voor Noah.' Ik loop de hoek om en kijk recht in de ogen van Jonathan. Oké dus de jongens dachten dus dat hij verliefd op me was...

Ik geef Dominic snel een afscheid kusje en loop dan naar de jongens toe. Jup Dominic en ik zijn weer wat. Als hij nooit verhuist was zouden we misschien nooit uit elkaar zijn geweest. Hij was altijd lief en zorgzaam voor me dus waarschijnlijk nu ook.

Ik ren naar Jonathan en spring op zijn rug. 'Sneller paardje!' Schreeuw ik. 'Noah ga van mijn rug af.' 'Wat je hebt toch geen gevoelens voor me dus wat maakt het uit?' Fluister ik in zijn oor. 'Waarom?' Schreeuw ik voor de jongens.

Jonathan schud lachend zijn hoofd. 'Je mag mensen niet afluisteren.' Fluistert hij. 'En toch deed ik het.' Ik spring van zijn rug af en spring dan op die van Ian.

Hij wilt ook niet sneller gaan.

Ik spring op die van Caleb, Dan op die van Chris. Ik ren dan uiteindelijk naar Tyler. 'Sneller!' Hij gaat sneller en ik val er bijna van af.

'T-TYLER NIET ZOOOO SNEL!' Schreeuw ik trekkend aan zijn haren zodat hij stopt. 'Au wtf Noah blijf van mijn haren af!'

'Waarom?'

'Omdat ik het zeg.'

'Nouuuuuuu eeeeen?' Ik trek weer aan zijn haren. 'NOAH!' Schreeuwt hij wrijvend over zijn hoofd. 'Ga eraf.'

'Nee.'

'Ja.'

'Nee.'

'Ja.'

'Nee.'

'Oké dan zo.' Hij leunt achterover waardoor ik op de grond val. 'Au sukkel!' Schreeuw ik wrijvend over mijn rug. 'Karma!'

Ik rol met mijn ogen en wil opstaan maar het doet pijn. En aangezien ik hier niet wil huilen blijf ik lang uit op de grond liggen.

'Noah kom je nog?' Vraagt Chris. Ik schud mijn hoofd. 'Noah sta op!' Zegt Caleb. 'Dat doet pijn.' Mompel ik. Jonathan komt bij me staan en tilt me op in een bruidspose. 'LAAT ME LOS DIT DOET F*CKING PIJN!' Schreeuw ik van de pijn. Jonathan laat me geschrokken weer los.

'Dan doen we het zo.' Mompelt Tyler. Hij pakt zijn telefoon en begint te bellen. 'Ja ze is gevallen en ze kan niet opstaan zonder dat het pijn doet.'

'...'

'Voor het jongensinternaat.'

'....' hij hangt op. 'Ze komen eraan.' 'Ik heb doooorst.' Zeur ik terwijl ik weer languit ga liggen. Een steek van pijn gaat door mijn rug.

'Je wacht maar.' Zegt Ian. 'Maar ik ben ongeduldig.' Zeg ik alsof hij dom is. Hij rolt lachend met zijn ogen.

Even later zijn de ambulances er al. 'Mevrouw zeg wanneer het pijn doet.' Zegt een ambulancebroeder. Ik knik en hij tilt me langzaam op. 'AU F*CK JA DIT DOET PIJN!' Ik moet de tranen tegen houden. Honderden steken gaan door mijn rug.

'Dit is allemaal Tylers schuld.' Mompel ik. 'Als jij gewoon van mijn rug was afgegaan.'

'Oké mevrouw we gaan u bij de benen en armen op tillen en niet bij de rug.' Ik knik. De ambulancebroeder kijkt even naar de jongens. Jonathan en Ian pakken mijn benen. Chris en Caleb mijn armen. De ambulancebroeder zeggen waar ze heen moeten.

Maar een paar steekjes gaan door mijn rug. 'Au.' Zeg ik elke keer bij zo'n steek. 'Mevrouw wie wilt u mee in de ambulance.'

'Tyler.' Ik wijs naar Tyler. 'Zo kan hij zijn eigen karma zien!'

'Wij rijden achter jullie.' De jongens rennen het gebouw in om het aan de balie medewerker te informeren want hun zijn verantwoordelijk voor me.

Ik lig op een bed die de ambulance word ingeschoven.

Hier ga ik dan.

===========
Hey Peepz!
F*ck Tyler!
Ciao.