Jongensinternaat, Oeps. Deel 1, 2 , 3, 4 ✅ 5✏️

H25-D4

~ Kylie Manchester~

//#\\

Met mijn, niet twee maar wel 3, roze koffers sta ik buiten voor de limo met Kay en Jeffrey. We rijden meteen naar huis.

Alle jongens van het internaat staan hier in de buiten kou voor de deur en mijn vrienden op een rijtje voor me.

Ik heb mijn jurk verwisseld in een joggingbroek en een t-shirt en mijn haar weer los en meeste van de tijd voor mijn gezicht.

Ik geef Bernard, Howard en Jason allemaal een knuffel. Ik sta voor Thomas en hij glimlacht lief naar me.

'Wat is het nu tussen jullie twee?' Vraagt Bernard.. ja daar vraagt die me wat..

'Kylie, zou je mijn vriendin willen zijn?'

Mijn wangen worden roze en ik kijk op. 'Ja!' Ik druk meteen mijn lippen op die van hem en omhels hem dan ook.

'Ik weet niet hoor, volgens mij is Bernard veel geschikter voor jou.' Zucht Jeffrey die er duidelijk niet blij mee is.

'Kom Jef.. we gaan naar huis.' Ik pak Jeffreys hand en we stappen in de Limo terwijl Kay alles in de kofferbak doet. Ik open het raam en er komen allemaal witte vlokjes op mijn schoot terecht.

Ik kijk opzij.

'Het sneeuwt.' Fluister ik meer naar mezelf dan naar Jeffrey.

'O god nee.. Ky.. nee niet ni-.'

Ik ben al de limo uit gerend en spring rondjes op en neer terwijl ik met mijn armen wijd naar de lucht kijk.

'Het sneeuwt!' Schreeuw ik keihard.

De eerste sneeuw van het jaar! Damn...

'Kom Ky.' Trekt Jeffrey me met moeite weer de limo in. We klappen de deur dicht en hij zet mijn gordel vast terwijl ik met mijn hoofd het raam uit hang.

'Doei allemaal!' Zwaai ik naar ze en het begint harder te sneeuwen. Thomas heeft van die schattige twinkelingen ofzo in zijn ogen. Of zou het gewoon de sneeuw.. nee stop..

Je bent zijn vriendin nu..

Hij heeft twinkelingen in zijn ogen en die zijn speciaal voor jou. Ik doe het raam weer dicht en leun tegen Jef aan..

Ik val rustig in slaap

//#\\

'Kylie!' Mijn moeder rent op me af en omhelst me. Terwijl pap tegen de deurpost aan staat.

'Hoe gaat!? Ach mijn meisje toch! Hoi Jeffrey.'

'Mevrouw Manchester hier is je bagage.'

'Dankje Kay.' Ik omhels hem. 'Nog een fijne avond veder.' glimlacht hij. 'Het zelfde.' En hij rijdt weg.

Ik ren naar pap toe en omhels hem.

'Daar is mijn meisje.' Geeft hij mijn kus op mijn voorhoofd. Hij helpt me met onze bagage en we zitten met ze vieren aan de keukentafel een kop chocolade melk te drinken.

'Het sneeuwde.' Glimlach ik. 'Kylie ze willen weten hoe het was, niet dat het sneeuwde.' Zegt Jeffrey zuchtend.

'O ja dat.. niks bijzonders.'

Jeffrey stikt bijna in zijn chocolademelk en pap en mam kijken synchroon zijn kant op.

'Anne is van school gestuurd, ze is gekidnapt om rare redenen en je hebt een vriendje dus Tell me.. niks bijzonders?'

'O dat. Ja.'

'Dat van Anne wisten we al.' Zegt pap rustig.

'JE HEBT EEN VRIENDJE?!' Schreeuwt mam. En alsof ze 18 is gaat ze zitten. 'Is hij knap?'

'Mam!'

'Je het hem al ontmoet.' Kucht Jeffrey.

'Een van je vrienden toen je hier was na dat je Anne had gevonden toch?'

'Ja.' Lach ik en ik denk terug aan de twinkeling in zijn ogen.

'Het is Thomas.' Haalt Jeffrey mam en pap dan maar uit de spanning.

'Oh hij is leuk!'

Pap drinkt pissig van zijn koffie.
Hij gromt alleen.

Ik lach even..

Alles loopt op rolletjes..
alles gaat goed.

Niemand is vermist of boos.

Het is klaar..

Done..

The end..

=========

Hey Peepz

Wacht WHAHAHHAHA dacht je echt dat dit even het eind was?!

Oh.. nee.. oh nee oh nee.. het begint pas net..

Oké niet helemaal.. maar je snapt wat ik bedoel.

Het wordt nu gwn super mooi!

Ciao 👋🏼👋🏼