Jongensinternaat, Oeps. Deel 1, 2 , 3, 4 ✅ 5✏️

Hoofdstuk 18 deel 5.

Ik kan het, ik geloof in mezelf.. ik ga het doen.

Ik open mijn ogen, misschien het simpelste in het leven maar het moeilijkste om voor mij nu te doen.. het zou nog makkelijker zijn om nu mijn gevoelens aan Ollie te vertellen en afgewezen worden..

Stop met een verliefde tiener te zijn!

Maar je bent een verliefde tiener!

Dat betekend niet dat je ernaar moet gedragen!

De stemmen in mijn hoofd, waar ik verrassend niet eens van schrikt wat ik misschien wel zou moeten, leiden me af. Af van de wereld om me heen..

Maar de zwarte schaduw zit niet in de wereld om me heen, die zit in de wereld in mijn hoofd. Ik slik bij de gedachte en kijk rond.. zoeken of die er is. Ik kan hem niet vinden.

Ik kan hem niet vinden! Betekent dat? Ik zou het niet durven te dromen. Ik wacht 2 minuten.. maar niemand die langs komt, ook niet de schaduw. Mijn schouders relaxen, ik had niet door dat ik gespannen was. Ik zucht met een kleine glimlach, de zware last van mijn schouders is weg.

Ik draai me om, in verwachting om niemand te zien.. maar de zware last komt terug op mijn schouders. Mijn lichaam bevriest. Mijn mond valt open en tranen vormen zich in mijn ogen. Daar staat die..

Ik schreeuw, van de angst.. ik schreeuw zo hard dat ik mezelf niet eens meer hoor. Ik heb mezelf uitgeschakeld. Tranen rennen vrij over mijn wangen en ik spring meters achteruit.

Een laag gelach komt van de schaduw vandaan, het eerste geluid dat het heeft gemaakt. Ik stop mijn schreeuwen en ren, ik hoor deuren achter me openen maar ik negeer het. Ik kan de schaduw duidelijk achter me horen. Ik trek de deur van de trappenhuis open, nee ik gooi hem open. Ik plaats mijn hand op de reling en ik ren naar boven.

Ik weet niet waarom naar boven en een gevoel in mij zegt dat ik spijt ga krijgen van die keuze, maar mijn hoofd staat op rennen, huilen en schreeuwen en niet om goede keuzes maken. Ik werp een blik achter me, de schaduw zweeft meer de trap op dan loopt.. het is doodeng.

Blijkbaar was het niet slim om achterom te kijken, ik struikel over een traptrede en kom met gezicht eerst op het kleine vierkante plateau. Ik negeer het bloed dat nu over mijn gezicht heen stroomt ik draai me om en kruip achteruit naar de muur.

De schaduw komt dichterbij. Ik schreeuw harder dan ooit.

Sta op!

Sta op!

Ik doe precies wat ze zeggen. Ik spring omhoog en ren verder naar boven.. ik moet mensen zoeken! Ik ren de eerste beste deur in naar een gang maar ik kom niet op een gang terecht..

ik kom boven terecht.. op het dak. Oh nee.. nee nee ik had naar beneden moeten rennen!

De schaduw komt het dak op en ik spring achteruit..

'Ga weg!' Schreeuw ik, huilend. 'Alsjeblieft!' Smeek ik. Ik val op mijn knieën, mijn blote knieën raken het grint. Ik negeer de schaafwonden en waarschijnlijk de bloed die eruit komt. Ik negeer de bloed die van mijn gezicht komt.. ik moet eerst deze schaduw weg krijgen.

'nee' ik tril.

Ik weet het zeker.. dit is het moment dat ik dood ga. De schaduw komt dichterbij en hurkt bij me neer? Het hurkt bij me neer! Zijn wijsvinger steekt hij uit, hij plaatst het op mijn kaak.. ik ben verlamd. Verlamd van angst. Hij laat zijn hand op mijn wang rusten. Hij veegt mijn zijn duim een traan weg wat niet de moeite waard is want en nieuwe komt ervoor in de plaats.

'Ssht huil niet, je verdient de dood.. je bent niks goed.' Ik snik.. 'Nee stop nee alsjeblieft! Ik smeek je!' Hij haalt zijn hand weg en laat zijn vinger rusten onder mijn kin. Hij tilt mijn hoofd een klein stukje omhoog, mij te dwingen om hem aan te kijken.

Twee rode ogen met zwarte pupillen staren me aan. Het zijn geen ronden pupillen maar... een diamant achtige vorm. Ik huil harder.

'sssht je verdient de dood' Ik realiseer dat hij zijn mond niet beweegt. Ik schreeuw harder. Zijn hand gaat langzaam naar mijn hart, he legt het erop.. 'zeg hoi tegen lucifer voor me wil je'

'Amy!' De schaduw verdwijnt. Ollie rent naar me toe, jenny volgt hem.. en zo doen heel veel andere mensen. Ik ben daarentegen niet gestopt met schreeuwen. Ollie komt langzaam naar me toe. 'Stop!' Ik kruip achteruit. Ik zie het bloed dat uit mijn knieën stroomt.

'Amy rustig! Het is oké! niemand is er!' Iedereen kijkt me aan alsof ik van Mars kom, behalve Ollie. Maar ik kan hem nu niet hebben. Ik ben gestopt met schreeuwen, maar niet met huilen. 'Amy!' Iemand duwt de andere opzij.. Tony!

'Blijf uit mijn buurt!' Schreeuw ik maar hij luistert niet. Hij rent naar me toe.. hij valt op zijn knieën bij me neer, hij kijkt me doordringend aan. He trekt me in zijn armen. Ik leun tegen hem aan en huil in zijn shirt.

'Okay show is over!' Schreeuwt Ollie. Hij duwt iedereen het gebouw weer in.. inclusief zijn vriendin.

Voor ik het weet, geef ik over.. oh ja, het was onze vrije woensdag. 11;40. Ik zit op mijn knieën voorovergebogen.. kots uit mijn mond. Ollie die mijn haar naar achter houdt, Tony die over mijn rug wrijft, een ambulance die in de verte klinkt.

Mijn leven is een complete chaos.. en dat is wanneer ik realiseer dat de schaduw gelijk had.

De wereld wordt er niet beter op met iemand zoals ik. 

==========

Hey peepz,

oh boy, wat is dit toch depressief.

De eerste vier hoofdstukken voor deel 6 zijn af en zijn ge-wel-dig! Oof.

Ciao xx <33