Sides of Love|SaiDahMo

-22-

Dahyun's PoV

Umasa ako sa ngiti niyang yun, kasunod ang pagsuyo niya sa akin pero hindi, umalis siya ng walang paalam.

May pakialam pa ba siya sa kalagayan ko?

Iniisip niya parin ba yung nararamdaman ko?

Kase hindi ko na talaga siya maintindihan.

Nung makita ko siya, parang nabuhayan ulit ako.

Sa mahigit dalawang buwan na wala siya naghirap ako.

Pero yung hirap na yun sumobra ng iwan niya ko.

Ngayon nakita ko na ulit siya, sige bibitaw na ko kung yun ang kagustuhan niya.

Mahal na mahal ko siya pero parang pinamimigay na lang niya ko.

Gusto ko pang malaman yung dahilan niya.

Gusto ko pang malaman para naman magmove on ako ng aware ako sa nangyayare.

Nakita kong sinundan siya ni Sowon-unnie.

Todo inspeksyon ang mga kasama ko naman dito sa kwarto.

"Nagugutom ka ba?" tanong ni Yerin-unnie.

"Hindi." tipid na sagot ko.

"May masakit sayo?" tanong ni Chaeng.

"Wala." sagot ko ulit.

"Yung puso mo kamusta?" tanong naman ni Jungyeon-unnie kaya ayun nabatukan ni Momo.

Dun naman nangilid ang luha ko sa narinig ko.

Andami nilang tinatanong nagiging OA na nga sila sa pag aalala eh.

Hanggang makabalik dito sa kwarto si Sowon unnie, nakita ko sa mata niya yung pag aalala.

"Oh kamusta? Anong tinira mo at nawalan ka pa ng malay?" derektang tanong niya sa akin.

"Hoy ayusin mo yung tanong mo!" kumento ni Sinb.

"Maayos naman ah?" nakapout na sabi ng kapre na 'to. Langya kala mo hindi nagbreak nagbabangayan nanaman.

"Tigil nga kayo dyan unnie!" sabi naman ni Eunha.

"Pasensya! Ito kaseng bwisiiit na 'to." nanggigigil na sabi ni Sinb.

"Edi wow. Pandak." sabi naman ni Sowon unnie.

"Hooooy! Kim Sowon, inaano ka bat height nanaman ang topic?" Nayeon-unnie warned.

"Sorry na!" nagpeace sign naman ang baliw na kapre.

Ganyan ba siya kalakas, silang dalawa ni Sinb na parang walang break up na naganap sa kanila?

Ganyan ba sila kagaling magkunwaring ayos lang ang lahat.

Ako kase hindi ko talaga kaya eh.

Nagiging bato na nga ata yung puso ko at parang immune na sa sakit.

Makakamove on din ako, magiging okay rin ako. Fighting!

Dumating narin yung doctor ko. Ang sabi sa akin pwede na raw akong lumabas bukas.

Wag ko na lang daw i-stress ang sarili ko.

Ngayong gabi sila Jihyo-unnie at Nayeon-unnie ang nagbabantay sa akin.

Sa totoo lang tulog na si Nayeon-unnie. Si Jihyo-unnie kase nagv-Vlive ipapakita daw sa fans na ayos lang ako.

Pagkatapos ng video, ayun hindi padin siya umaalis sa tabi ko.

"Unnie, ikaw ba ang nagbantay sa akin magdamag kagabi?" tanong ko.

"Nope. Hindi ako." mabilis na sagot niya habang kinakalikot yung phone niya.

"Eh sino si Momo?" tanong ko pa.

"Kasama namin siya, pati nga si Chewy. Pero yung nag-asikaso sayo alam mo kung sino? Yung babaeng nagngangalang, Minatozaki Sana." cool niyang sabi.

Nashock naman ako sa narinig ko pero atleast alam kong may pakialam siya.

Kinubukasan maaga akong dinischarge sa ospital 8am palang binayaran na ang bills ko.

Sinundo ako ng grupo maliban sa isang tao.

"Nasa dorm. Tulog." sabi bigla ni Momo.

Napa-huh? Nalang ako sa sinabi niya.

"Sino pa ba? Yung Squirrel syempre." sabi naman ni Tzuyu.

"Di niya rin alam na ngayon ang uwi mo." sabi naman ni Mina.

"Pagod yun eh. Wala pang pahinga hanggang dito ba naman hinahabol ng paper works." sabi naman ni Jihyo unnie.

Sumakay kami sa Van at si Nayeon unnie ang siyang nagdrive.

"Oh dubu." may inabot nanaman sa aking isang bundle ng chocolate si Jihyo unnie at napangiti nanaman ako ng wala sa oras. Sabi niya hindi naman daw galing sa kanya yun pinabibigay lang, edi wow para sa kanya atleast may chocolate ako.

Pagdating namin sa dorm humilata na lahat sila. Ang sabi nila kakauwi lang nila kaninang 7am ibig sabihin wala rin silang pahinga.

Nagkataong kulang kami at hectic scheds na ang meron kami.

Umakyat lahat sila sa kwarto dahil matutulog muna raw sila.

Pumayag naman ako at nanatili na lang sa sala. Pero bago umakyat si Momo may inabot siyang green na papel tsaka umalis.

Kibit balikat kong binuksan yung papel.

Learn to smile without me. We should learn things apart. I'm glad that you're okay.

-Shy shy shy

Napangiti ako ng wala sa oras dahil dito halata kase kung kanino galing.

Pero ng maalala kong hindi na daw siya nakakapaghinga ng maayos kahit wala na kong karapatan sa kanya ngayon nag-aalala parin ako.

Nagtungo sa room nila, nandun si Mina unnie tulog sa kama niya habang si Sana, nakatulog habang nakaupo sa carpeted floor at nakalean sa may kama. Nakapalibot sa kanya ang nagkakapalang paperworks, hawak niya pa nga yung ballpen niya eh.

Pumayat rin siya, mukhang stress na stress pa. Yun kaya ang dahilan kung bakit niya ko iniwan?

O may mas malalim pang dahilan pero kahit malaman ko man kung bakit siya nang iwan, wala narin namang pinagkaiba iniwan narin naman niya ako.

Her eyes, I love the way she looks at me...

Her nose, I love pinching it until it goes red.

And her lips, that I wanted to be the first lips will touches mine.

I miss her damn much, but here I am, all I can do is to look at her.

All I can do is to look at her in secret, care for her in secret coz'  we ended up here, ended up with nothing.

I remove the pen in her hands. I put the paperworks to her side table.

Hinawi ko ang buhok na nakatakip sa maamo niyang mukha.

This angel of mine, it's not mine anymore, I mean I never owned her.

I just kiss her to her forehead, and stand then walk downstairs but before I stand I heard her whispered while sleeping.

"I'm sorry. I love you so much... Dahyun." this words again, it makes me so weak.

I went downstairs then I sat to the sofa here in the leaving room, prevent myself on crying until then I realize that I want to know the reason why did she have to leave me... I wanna fight for her, hearing those words, If she couldn't fight for us then I'll do it.