Sides of Love|SaiDahMo

-37-

Sana's PoV

4 years after my lolo ruin my life. Here I am, I'm doing well. But my heart never changed it's all for Dahyun.

I was busy typing my paperworks coz' now I am the CEO of our new company.

Nakahiwalay na ang pamilya namin kay Lolo.

Hindi biro yun, dahil kinailangan ko munang paulit ulit na tumakas bago ko nakamit ang kalayaan ko.

Isang linggo na kong nandito sa Korea. Isang linggo akong naghahanda para harapin sila.

"Ang seryoso mo naman?" nagulat ako ng may magbukas ng pinto ng office ko.

"Oh? Eunha? Anong ginagawa mo dito?" tanong ko. Well bukod kay Sinb siya lang ang may alam kung nasaan ako sa loob ng apat na taon.

"Wala lang, bakit bawal bumisita sayo?" tanong niya at umupo sa may sofa.

"Hoy wala akong sinabi." sagot ko sa kanya. "Bakit namiss mo ko?" nang aakit na tanong ko.

"Gago. Tigilan mo ko." napaiwas lang siya ng tingin.

"Ayieeee kinikilig." pang aasar ko.

"Letse!" pikunin talaga siya. "Ngayong andito kana at may office kana dito sa SoKor anong plano mo?" tanong niya.

"Ewan." sagot ko at nagkibit balikat.

"Gaga. Dapat si Sinb na lang ang pumunta dito. Wala kang kwentang kausap." inirapan ako. "Una na ko ah? Nahiya ako sa advertising department mo eh, Twice pa talaga ang gusto mong maging endorser." litanya niya.

"Gusto ko kaseng ma-witness ulit ang pagiging real off cam ng friendship ng grupo namin." nakangiting sabi ko.

"Nako ewan ko sayo. Susulyapan mo lang naman si Dahyun, for sure." pang aasar niya sa akin tsaka ako nilayasan aba naman iba din siya.

Natawa nalang ako kaya tinuloy ko na yung ginagawa ko.

Kung sa loob ng apat na taon siguro at nagkasama kami baka engage na kami ngayon.

Napangiti ako sa naisip ko, kaso hindi yun ang nangyare eh. Napag-iwanan siya, nagkulang ako sa pagpupursiging bumalik agad.

"Hey couz!" biglang bumukas ang pintuan ng may baliw na nagbukas ng pintuan.

"Oh unnie? Why are you here na agad?" tanong ko.

"Nailigaw ko kanina yung anak mo eh. Pasensya na." sabi niya na ikinabahala ko.

"Unnie naman! Nasaan si Dana!" nag aalalang sabi ko.

"Oyy chill! Ayun yung anak mo sa baba! Papunta na dito kasama si Rongie." awat sa akin ni Naeun unnie.

Nakahinga naman ako ng maluwag sa sinabi niya.

"Alam mo ikaw, Sana grabe ka dyan sa anak mo ah? Napakaprotective mong, daddy slash mommy!" awat niya sa akin. Gagita rin 'tong pinsan ko eh.

"Appaaaaaa!" bago pa ko makasagot may batang bigla nalang pumasok sa pinto at sinugod ako ng yakap.

"Aww. Dana, baby. Nawala ka daw kanina?" tanong ko.

"Yes, appa. But mommy helps me to be with Aunt Naeun ulit." slang na sagot niya. Aww, she's cute.

And you're right readers anak ko si Dana. Minatozaki Dana ang real name niya. Appa ang tawag niya sa akin kase yun ang gusto ko, why? Because gusto ko ang babaeng mahal ko tawagin niyang Mom or Eomma.

Dane isn't my biological daughter. She's an adopted and she knows that but anyway I treated her like a princess.

A year ago, after I escaped to my lolo's custody I've been really miserable. My parents didn't let me to comeback in SoKor kase alam nilang ipapahanap parin ako ni Lolo.

Nagtiis, nagtyagang wala si Dahyun at lugmok na ako. Nung mga panahong na kay Lolo pa ko akala ko talaga mamamatay na ko.

Pinabubogbog ako sa tuwing may sasabihin akong ayaw niya. Hindi niya rin ako hinahayaang makita o makausap man ang parents ko.

Ginawan na nila Appa ng paraan para maligtas ako sa mga kamay ni Lolo kaya naman nakatakas kami.

Nawalan na ako ng mana bilang nag iisang tagapagmana ng mga Minatozaki at dahil matalino si Appa gamit ang ipon naming magpapamilya nag umpisa ng business sila Appa kasama ako hanggang sa naging kompanya na.

Imbes na bumalik ng SoKor nagtago kami sa Paris at dun unang itinayo ang business namin.

Alam nila Eunha at Sinb yun sila lang ang tanging may alam kung nasaang lupalop ako ng mundo.

Isang araw dinala ako nila Mom sa isang orphanage, para daw malibang ako.

Until I saw Dein, that's her name on that place. She's turning 4 years old, she has no family her parents died on a car accident.

Naawa ako, nalungkot ako para sa kanya. Sa kabila kase ng mga tawa at mga ngiti niya hindi ko inaasahang ganun ang nakaraan niya.

Anim na buwan ang lumipas ng makilala ko siya lagi ko siyang binibisita. Hanggang sa naisip kong, bakit hindi ko siya ampunin?

Kaya nagmadali akong ayusin ang lahat ng papeles para sa kanya. Wala pa siyang totoong pangalan noon kaya ako na ang nagbigay.

Pumayag siyang magpaampon sa akin, so I gave her the name Dana hindi na malayo sa tawag sa kanya sa ampunan at napagsama ko pa ang pangalan ni Dahyun.

Ipinangako sa sarili ko mula ng dumating si Dana, sa kanya ko gugugulin ang lahat ng panahon ko na para sana kay Dahyun.

Hinintay kong maging ligtas ang sitwasyon na tumagal ng apat na taon, kaya eto ngayon nalang ako nakabalik.

Sa tatlong taon kong kasama si Dana, ang sabi ni Naeun unnie na pinsan ko sa mother side nakuha na daw sa akin ni Dana ang ugali ko. Kaya lalo pa siyang napalapit sa akin.

Pero kapag nakikita ko si Dana, naaalala ko si Dahyun dahil sa pagiging inosente at sa mga mata niya.

Sa mga panahong pabagsak na ko dahil sa pagkawalay ko kay Dahyun, ay siya namang dating ni Dana na nagbigay sa akin ng pag asa.

Mabait na bata si Dana. Matured na nga siya minsan mag isip kesa sa akin.

"Teka baby, MOMMY? Sino yun?" tanong ko.

"Basta Appa. Mabait siya, maganda tsaka maalaga. At siya ang gusto kong maging wifey mo!" parang ewan na sagot ng anak ko.

"Chorong unnie ano 'tong tinuro mo sa anak ko?" baling ko kay Chorong unnie na katabi si Naeun unnie.

"Asa ka dyan. Wala akong tinuro dyan sa anak mo." deny naman niya. Hays. Siya lang naman at si Eunha ang nagtuturo ng kalokohan sa batang 'to eh.

"Aunt Chorong is right Appa. Actually, look oh she healed my wound." sabay pakita sa akin ng tuhod niya. Nag alala naman ako bigla.

"Masakit ba anak?" tanong ko.

"No, appa. I told you, mommy healed it." sabay kindat sa akin aba grabehan 'tong batang 'to.

"Unnies sino ba 'tong mommy na tinutukoy ni Dana? Sabihin niyo nga?" tanong ko sa magjowa.

"Aba malay namin." sabi ni Chorong unnie.

"Ikaw na bahala kung paano mo malalaman kung sino yung babaeng nagsoli sa anak mo." Naeun unnie smirked. Tss, baliw talaga eh.

-----

Minatozaki Dana pala ha? Malaman kaya ni Sana na ang MOMMY kuno ng anak niya ay yung babaeng mahal niya? Kailan kaya pagtatagpuin ang mga landas nila Sana at Dahyun?

Ps. Kahit pagod ako nagtype ako para dun sa reader ko na nagtatanong bat daw appa si Sana? Hahaha.