ကၽြန္ေတာ္ ႏိုးလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ဖက္ထားသလိုပဲ... အသက္ရႉၾကပ္လိုက္တာ...
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖက္ထားတဲ့လက္က ေက်ာက္စိမ္းလက္စြပ္ကို ျမင္ကတည္းက ဘယ္သူမွန္း လွည့္မၾကည့္ဘဲ သိရပါတယ္...
ကၽြန္ေတာ္ သူမႏိုးေအာင္ အသာေလးထလိုက္တယ္...
HMM? ကၽြန္ေတာ္ ညက ၾကမ္းျပင္မွာ အိပ္ေနတာေလ... ခု ကုတင္ေပၚေရာက္ေနျပန္ၿပီ?
ကၽြန္ေတာ္ ကုတင္ေပၚကေန သူမႏိုးေအာင္ အသာဆင္းလိုက္တယ္...
အဲ့ဒီ့ေနာက္ ေျပက်ေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကို ေရႊဘီးနဲ႔ အသာၿဖီးရင္း ေၾကးမံုျပင္ထဲ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္မိတယ္... မ်က္လံုးေတြက မို႔အစ္ေနတာပဲ... မ်က္ႏွာကလည္း ေဖာေနေသး...
Aish... ေသရည္ရဲ႕ အစြမ္းက တကယ္ပါပဲ...
သူက ေသခ်ာၿဖီးလိမ္းထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရုပ္ကိုေတာင္မွ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္လို႔ေျပာထားတာ... ေသရည္ေတြေသာက္ၿပီး မနက္ႏိုးလာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေဖာင္းကားေနတဲ့ရုပ္ကိုဆို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေျပာလိုက္မလဲ?
" ႏိုးလာၿပီလား? ငါကေတာ့ ႏိုးတာၾကာၿပီ... မင္း မႏိုးေသးေတာ့ ပ်င္းလို႔ ျပန္ဝင္အိပ္ရင္း အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ... "
ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔အသံၾကားတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ဆံပင္ေတြနဲ႔ ကြယ္ပစ္လိုက္တယ္...
သူက အိပ္ရာထဲ အပ်င္းေၾကာဆန္႔ၿပီးမွ ထလာရင္း...
" ဘာျဖစ္ေနတာလဲ? ေနမေကာင္းဘူးလား? "
ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းႀကီးငံု႔ထားၿပီး ေခါင္းကို ျပဳတ္ထြက္မတတ္ ခါျပလိုက္တယ္...
သူက ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲက ဘီးကိုယူၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆံပင္ကို ၿဖီးေပးတယ္...
မၿဖီးလိုက္ပါနဲ႔... ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လံုးေတြက အစ္ေနတာ...
Seja Jeoha ျမင္သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဖားနဲ႔တူတယ္လို႔မ်ား ေျပာမွာလား?
သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခါင္းၿဖီးေပးၿပီး ဆံပင္ကို တစ္ဝက္စည္းေပးတယ္...
ၿပီးေတာ့ သူက ေၾကးမံုထဲက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း...
" ကြယ္မေနပါနဲ႔... မင္းရဲ႕ႏိုးခါစ မ်က္ႏွာကို ျမင္ၿပီးသားပါ... မင္း ႏိုးခါစ မ်က္ႏွာက ၅ ႏွစ္အရြယ္ ကေလးေလးလိုပဲ... "
YOU ARE READING
A Betrothal
Fanfiction(Complete) About a boy who has to marry the Crown-Prince of Joseon, according to the direction laid down by a guardian spirit
