PALYAÇO -Tamamlandı-

🍂18~Gerçeğim ol🍂

Romantizmde 94.sıraya yükselmişiz. Final olmadan rekorumuz ne olacak bakalım.
Keyifli okumalar Deli Yürekler :)

“Sen, ben, gidelim mi Mutluluğa?”

Sinem, kalabalık gurubun arasından çekilmiş, Yusuf’un kulağına fısıldadığı davetle karşı karşıya gelince, bugün sayısını bilmediği kere kalbi tekledi.
Şarkı söyleyip sahneden indikten sonra,  Yusuf’un kollarıyla sarmalanmış bir ömür birlikteliğe merhaba demişti.

Yeşillerin yeşillerle dansı bir ömür sürsün, ayrılık onlara asla uğramasındı.
Yusuf, yıllardır sevdiği Bir tanesi tarafından sevilmenin tadına varıyordu doyasıya. Kalabalığın içinde dayanamamış yelkenleri suya indirmişti ama, konuşmaları gereken şeyler vardı.

Sinem’in olumlu cevap vermesinin ardından, ellerini birbirine kenetleyerek mekanın çıkışına doğru yürüdüler.

“Bizimkilere haber vermedik, merak ederler.”

Yusuf, kapıdan çıkarlarken Sinem’in yüzüne doğru eğildi.

“Benimle olduğunu anlamakta zorluk çekmeyeceklerdir, Bir tanem.”
Diyerek burnuna öpücük kondurarak, peşinden çekerek arabasına bindirdi.
Yusuf, en yakındaki sahil kenarına gelip arabayı park edene kadar, Sinem gün boyunca yaşadıklarını analiz etmekle meşguldü.

Sinem’i kolunun altına alıp, başını göğsüne yaslarken buram buram hasretle doluydu.

“Sanırım uzun süre seni gördüğüm her yerde sarılacağım.”

Sinem, kolunu Yusuf’un beline sararken, sessizce mırıldandı.

“Şikayetim yok, senin yanında nefes almak istediğim günlerin sayısını unuttum ben.”

Yusuf, oturdukları bankta, Sinem’i omuzlarından tutarak yüzlerini aynı hizaya getirdi. Şimdi söylemenin sırasıydı işte.

“Gitme Sinem, benden bir adım uzağa---”

Dudaklarının üstüne konulan narin parmaklar konuşmasını engellerken, ona bakan gözler dolu dolu olmuş parlıyordu.

Dalga sesleri kıyıya vurup, rüzgarın esintisiyle  uyumlu bir ritim tutmuşken, Sinem’in artık Yusuf’u üzmeye hakkı yoktu. Ellerini Yusuf’un yüzüne koyup, geceye inat sesli sesli konuşmaya başladı.

Sanki söylediklerine boğazı şahit tutmak istiyordu. 

“Sen beni istemesen de, gitmeyeceğim artık. Aldığın her nefese kokum karışsın, içine işleyeyim. Verdiğin her soluğu ciğerlerime haps edeyim, bir ömür içimde benimle yaşa istiyorum. Belki senin gibi güzel sevemem.”

Sinem, konuşmaya devam ederken, Yusuf gözlerini kırpmadan hayalini bile kuramadığı sahneyi, hafızasına kazımaya çalışıyordu.

Sinem’in saçları yüzüne dökülmüş, saçları gibi güzel olan gözleri aşkla mühürlenmişken, Yusuf parmak uçlarıyla saçlarını yüzünden çekti.

“Belki senin gibi güzel sevemem ama, bende çok seviyorum seni. Rüyalarım, hayallerim değil, gerçeğim ol Yusuf.”

Yusuf’ta kalp taşıyordu nihayetinde, Sinem’in bu seslenişlerine nasıl olurda sessiz kalabilirdi ki?

Ellerini bu defa saçlarına götürüp okşarken, saçlarının arasına burnunu yaslayarak derin bir nefes çekti içine.

“Seni son nefesime kadar sevmek, kokunu içime haps etmek, bıkmadan usanmadan her gün yapmayı isteyeceğim şey, Sinem. Seni öyle uzun zamandır bekliyorum ki, aklımı kaçırdım sen yokken.”