Royal Academy #Wattys2020

Epilogue

Karamihan dito sa ay flashbacks. Though I used transitions para hindi na need I-italicized. Nawa'y hindi kayo maguluhan hahaha. Happy reading!!

**

"Ser, pauwi pa lang po si Ma'am Sefarina. Maupo muna ho kayo." Ani Mildred, ang tagapangalaga ng bahay ni Sefarina rito sa mortal realms.

Tumango naman siya at prenteng naupo sa sofa. "Kape ho? Juice?" Alok nito na tinanguan lang niya ulit.

"Water will do."

Umalis na ang matanda sa kanyang paningin. Hindi naman talaga niya balak magtagal kaso mukhang nasiyahan si Sefarina sa pag-explore sa mortal realms kaya natatagalan na sila sa pinapagawa nito sa kanya.

She's supposed to bring that woman in the academy. Hindi kasi ligtas ang mga tulad nila rito sa mortal realms.

Nang maibigay ni Mildred ang isang baso ng malamig na tubig ay napaangat siya ng tingin sa may hagdan kung saan nakaramdam siya ng tao.

Hindi na siya nagpaalam pa at mabilis na umakyat mula sa bakuran, sa bintanang bukas na nakakasiguro siyang dahilan kung bakit nakapasok ang kung sino man.

"Sorry, bro."

Nanliit ang kanyang mata habang pinapanood ang dalaga na kumuha ng pera sa vault ng kaibigan. Nang lumingon ito'y agad siyang nagtago sa madilim na parte ng kwarto, hindi naman kasi nito binuksan ang ilaw kaya malaya siyang nakapagtago.

"Ate Mildred, can you get my spare key? My room is locked, I can't get in."

"Saglit lang po, Ma'am."

Humalukipkip siya sa pader at pinanood kung paano nagligpit ang dalaga bago ekspertong tumalon sa bintana. Sakto namang bumukas ang pintuan.

Sefarina opened the lights na halos mapatalon na sa gulat nang makita ang kaibigan. "Tangina, Dame?! Yes, isa ka sa mga crushes ko pero what the fucking fuck are you doing inside my room?!"

"She was here."

'Yon lang ang kanyang sinabi at tumalon sa bintana. Hindi pa nakakalayo ang dalaga kaya nagawa niya pa 'yong sundan. 

He followed her until she stopped and laid on the floor inside a small and dirty house- well, kung matatawag pa 'yong bahay.

Tulalang napatitig ang dalaga sa madilim na kalangitan. Slowly, she tried to reach for the moon. "Dinadamayan mo ba ako? Nawawalan ka na rin ba ng pag-asa?"

He couldn't move. After noticing the pain in her heart, he had already expected the worst.

She was alone and abandoned, she was hurt and is still hurting, and she is not afraid of dying because she has no reason to live.

"Dame! Ang bagal bagal! Ikaw na lang hinihintay!" She stared at the woman who's calling him.

Maliit siyang napangiti at kinuha ang kanyang bag. With his hand inside his pocket, nilagpasan niya si Luna na masama ang tingin sa kanya. 

Dire-diretso siyang naglakad habang nakasunod sa kanya ang dalaga na bumubulong-bulong.

He suddenly remembered their first encounter, but she was still oblivious to her surroundings at the time, unlike now.

"May your crests achieve the purity that will save this kingdom. Work hard, be humble, and be a worthy Crestior. Soar high, like the Luna that is about to rise, and let your crests fill this place."

Everyone started running like crazy, but his gaze never left the woman standing in the middle, completely unaware of what was going on. She wouldn't even bulge if Sefarina hadn't shouted something at her.