ADK III : A Poison Love (✔️)

Chapter 13: Jana's Silent Emotions

A/N: Dedicated to her, for giving me such a flattering comment. Maraming salamat sa pagbabasa ng Secret Prophesy and Cupid’s Slave. I hope you like this story too.

-          --->Kyrian 18

UNEDITED

*******************

Chapter 13: Jana’s Silent Emotions

Death.

 For Jana, dying was just nothing but an inevitable word that no creature could defend of. Lahat naman ay mamamatay sa nakatakdang panahon. Walang makakalampas sa tadhana. Lahat ay may katapusan at kamatayan…even Gods. Their lives maybe immortal but it didn’t mean that they couldn’t die. Maraming paraan para mamatay ang isang Diyos kagaya ng pag-alis ng imortalidad sa kanilang katawan saka sila papatayin, mga espesyal na sandata na gawa sa kakaibang elemento na para lang sa pagpaslang ng isang Diyos, mga taong handang gumawa ng kakaibang paraan makontrol lang sila, at marami pang iba.

Dying was nothing to her, but not for them.

Napalingon si Jana sa gawi nina Xien, Silver, at Sapphire. Silang tatlo ay pare-parehong mge demon hunters. Their oath was to kill something like her…not protect her. At gan’un din siya dapat sa kanila. She should not defend something that anytime could kill her too. Kung papatayin sila ni Daegon, ano naman sa kanya ‘yun? Kung tutuusin, wala pang isang araw ang kanilang pagkikitang tatlo. At sina Sapphire at Silver naman ay sa dream dimension lang niya nakilala. Kaya ano naman ang mapapala niya kung ipagtatanggol niya ang mga ‘to?

“I won’t let you have here.” Napanganga si Jana sa ginawa ni Xien. Hindi lang pala ito istupido, talagang hindi marunong mag-isip. He should surely die in a fight.

Humarap si Jana kay Xien at parehong nagtama ang kanilang mga mata, “Don’t play a hero, hunter.  Hindi mo kailangang ibuwis ang buhay mo para lang sa isang demonyo. I can handle this.”

Napansin ni Jana na huminto din ang replica ni Daegon sa pag-atake—sana. Hinarangan niya ito para hindi makalapit kay Xien. Hindi niya alam kung bakit bigla na lang niya hinarang ang sarili niya para protektahan ang isang ‘to. Para bang may nag-udyok sa isipan niya pero hindi naman niya maintindihan.

“Ako lang naman ang kailangan mo, hindi ba? Just leave them alone.”

Nakita niyang dumilim ang paningin ni Xien. Pero anong bago d’un? He’d been like this since the day she’d met him. Cold, aloof, and serious, that what he was.  “Forget your oath..just leave.”

Mas lalo yatang hindi na maipinta ang mukha ng lalaking ito.

“I don’t need you to save us.”

Ano ba ang problema ng lalaking ‘to? They had no other choice but to obey Deagon’s words. She hated this man for such an arrogant bastard. Kilala niya si Artemis. Minsan na din silang nagkita at nagkasama sa iisang misyon.

Naalala pa din niya ang itim itong buhok at palangiti nitong mukha.  Artemis was really something. Siguro ay dahil Diyosa siya ng Buwan. Pareho silang nabubuhay sa dilim at parehong may allergy sa sinag ng araw. Hindi niya aakalain na may anak pala ito. Ni minsan ay wala naman itong binanggit patungkol kay Deagon.  Was he really her son?

“Nuwe!” Tinawag na naman siya nito sa kakaibang pangalan. She turned around and looked at him. Daegon was really pissed too. “I said come with me.”

“Jana,” boses ‘yun ni Silver. “Don’t go with him.”

Sumasakit ang ulo ni Jana sa mga ‘to. Sila na ang tutulungan, sila pa ‘tong aayaw-ayaw.