azalea ¦ jeon jungkook

prolog

Bar taburelerinden birine oturduğumda nefesini ensemde hissettim.

"Bir daha buralara uğramazsın sanıyordum." Alkol kokan nefesi, ciğerlerimi yaktığında tuttum nefesimi. Daha fazla sarhoş olamazdım onunla.

"Yanılmışsın o halde." Bakışlarımı onun bedeni dışında her yerde gezdiriyordum. Çünkü biliyordum
tek bir bakışı, beni bir şişe viskiden daha kör kütük sarhoş ederdi.

"Tek başına olmadığını bilmek güzel o halde." Arkamdan çekilip yanımdaki boş tabureye oturdu ve ellerini hemen önündeki tezgaha yasladı.

Yenildim, kendime. Gözlerimi her yumduğumda karşılaştığım karanlıktan daha da siyah gözlerine baktım. Ve baktım yalnızca, kurduğu cümleye bir anlam vermek istemeden öylece susadım gözlerine.

"Her gün unutmak için yemin ettiğin birisinin kapına bıraktığı açelyaları kabul etmek, unutmak adına yapılabilecek en sadakatsiz davranış oysa." Eğildi ve nefesini son bir kere yüzüme üfledi.

"İşte bu yüzden yanılmışız ikimizde."