My Handsome Katipunero

KABANATA 23

     "Sigurado ho ba kayong hindi na kayo magpapahatid?" nag-aalalang tanong ni Antonio habang tinutulungan sina Aling Isay na dalhin ang mga gamit palabas ng bahay.

     "Oo, hijo. Ayoko nang abalahin ka pa't alam kong ika'y marami pang gagawin," answered the old lady.

Aling Isay and Mang Nestor decided to move out of Tandang Sora's house. Malaki na raw masyado ang utang na loob nila rito. Tandang Sora didn't mind but they still insisted. Aling Isay's sister works in a hacienda in the neighboring province. The old couple wnted to work in the fields again and to repay Tandang Sora for her kindness.

Aling Isay looked at me, "Kristin, alagaan niyo ang Tandang Sora. Napakabait nito kaya huwag niyong papabayaan." She smiled and a meaningful look apppeared on her face, "Sana'y palagi kangnasa tabi nitong si Antonio lalo na't wala na kami rito. Wala nang pipigil diyan kung sakali mang susugod ito sa kampo ng mga kastila mag-isa."

I stiffled a laugh, "Opo."

     "Naku, Lola. Kung anu-ano na naman ang inyong pinagsasasabi," Antonio said, embarrassed.

     "Hijo, pagpasensyahan mo na kami ng iyong lola. Gusto lang naman naming masiguradong may makakasama kang tumando bago pa man kami lumisan sa mundong ito," Mang Nestor said, wrapping his arms around his wife.

Napahawak si Antonio sa kanyang batok. His ears turned red, "Huwag ho kayong magsasalitang ganyan."

     "Aba'y totoo naman. Hijo, ika'y nasa tamang edad na. Baka ika'y maunahan ng iba riyan. Napakalapit na sayo oh, papakawalan mo p-"

     "L-lola.."

I chuckled, "Wag po kayong mag-alala. Kahit naman po tumanda 'yang si Antonio marami pa rin namang magkakagusto diyan."

The couple laughed, "Tama ka nga naman. Aba'y napakagandang lalaki nitong si Antonio, matipuno, maginoo, at sobrang bait."

Antonio was embarassed but he still smiled.

I stared at the three of them. I wonder what will happen after I leave? Kapag nakabalik na ako sa sarili kong timeline, magiging ganitopa rin ba sila kasaya? Will Antonio continue to smile like this? If I leave, will they remember me?

Siguro nga hindi nila ako maaalala. I don't belong in this timeline in the first place.

     "Naku, kami'y aalis na. Ingatan mo ang iyong sarili, hijo. Ikaw rin Kristin. Huwa niyong kalimutang bumisita," bilin ni Aling Isay.

     "Opo, pangako."

-

     "Sigurado ka bang hindi mo kailangan ng tulong?" I asked. Nagsisibak ng kahoy si Antonio habang ako nama'y nakaupo sa bench sa ilalim ng punong manga dito sa bakuran ni Tnadang Sora.

Wala akong magawa. I wanna help Corazon with the chores but I guess she must've learned her lesson not to let me help out with the chores.I'm really bad at it. Wala na rin si Aling Isay at Mang Nestor kaya wala akong makausap. Nahihiya naman ako kina Oriang at Tandang Sora. The result? I'm here, with Antonio.

     "Binibini, hindi gawain ng isang babae ang magsibak ng panggatong. At, baka ika'y masugatan," he answered. I couldn't see his expression because his back was facing me.

     "Women in the 21st century chops wood, do construction works, carries heavy stuff. They even go to war," I murmured.

I looked at the sky. It's sunny today. Nitong mga nakaraang araw ay halos walang tigil ang buhos ng ulan. Antonio took this chance to gather woods and dry them.

     "Antonio, pansin ko, mukhang malapit ka kay Andres." Simula palang kasi noong dumating ang supremo dito, pansin ko ang madalas nilang pag-uusap.