My Handsome Katipunero

KABANATA 30

"Binibini, hindi ba't napakadelikado nitong iyong gagawin?" Mang Gonazalo asked.

"Alam ko po pero may kaba man sa dibdib, wala ng atrasan 'to," I answered.

As we walk on the cobblestone path leading to the back of the Del Bosque Mansion, I couldn't help but look around. It was exactly the way I remembered it. It was beautiful. But seeing it at this period, it's more lively. Hindi mo aakalaing may maitim na sekreto itong tinatago.

The night was dark with no stars can be seen in the sky. Ilaw mula sa loob ng bahay at sa mga poste ang nagsisilbing liwanag ng lugar. Rinig mula rito sa labas ang tawanan at kasiyahan ng mga tao mula sa loob ng bahay, accoumpanied by lively music. Binyag daw ng unang apo ng Gobernadorcillo Del Bosque kaya engrande ang handaan. It looked like the party is the talk of the town, kaya marami ang nakakalat na guwardiya sa harap ng mansion para bantayan ang mga paparating pang panauhin.

I can't believe na nagawa pa nilang magpaparty habang may ikinukulong sila sa ilalim ng bahay. Bawat guwardiyang nalalampasan namin ay binabati ni Mang Gonzalo habang ako naman ay pilit na nginingitian ito.

"Narito na tayo," sabi nito nang makarating na kami sa likod ng bahay.

Tumango ako saka lumapit sa pintuan. Muli sakong lumjngon kay Mang Gonzalo, "Maraming salamat po."

"Walamg anuman. Basta't mag-iingat ka. At kung kailangan mo ng tulong, nasa taas lamang ako."

I smiled before opening the door. Para makapasok ako sa tahanan ng mga Del Bosque, kailangan kong magpanggap bilang pamangkin ni Mang Gonzalo na tutulong sa paghahanda ng mga pagkaing iseserve sa mga guest ng pamilya. May sekretong basement ang mansion, at sa pagkakaalala ko ay ang daanan papunta doon ay nasa holding area ng mansion, which is loacated on the first floor of the house. Ganun ang pagkakaalala ko when I first visited the mansion back in my timeline.

Pero sa nakikita ko ngayon, mukhang sa panahong 'to, hindu holding area ang silod na 'yun. Lahat ng mga bahay sa panahong 'to ay ginagawang storage at kusina ang buong first floor. And yes, even huge mansions like this one. Sacks of rice and rootcrops welcomed me. Pumasok na ako saka isinara ang pinto.

"This is going to be hard," I muttered.

Nilampasan ko ang tambak ng mga sako saka hinanap ang pinto papasok sa pinakamain na silid ng first floor. The whole place was stuffy and dusty. Madilim din at tanging ang gasera malapit sa pintuang pinanggalingan ko kanina lang ang nagbibigay liwanag sa silid. Halos madapa din ako dahil sa mga kamote at kung ano pang rootcrops ang nasa sahig.

"What the hell! They're eating this stuff but they don't have proper storage?" I cursed nang halos matapakan ko na ang isang patatas. I kicked it aside and continued walking.

Halos dumoble naman ang kaba nararamdaman ko sa aking dibdib nang makita ko na ang pintuang hinahanap ko. I took a deep breath before grabbing the handle of the door.

"This is it."

Dahan-dahan kong binuksan ang pinto. Bumungad sakin ang isang maluwag na silid. It was the holding area. Pero imbes na engrandeng mga gamit at mga statwa ng santo, isang walang laman na silid ang tumambad sakin. There are torches in every pillars of the room. Sa itaas naman ay isang lumang chandelier na gawa sa bakal. At imbes na mga crystal o bulbs, mga kandilang halos maupos na ang ilaw nito.

The walls of the room was nothing like those in the present. Instead of elegant wallpapers, the walls are of bricks that are covered with moss. The mansion in the present was more pleasing than today. Sa kanang bahagi ng silid, may dalawang pinto. The one was in the center and the other one was in the corner. The latter is the door that leads to the basement.