Ya Sonra ... [Chanbaek]

Bölüm 1 : Göz yaşlarından öpersem susacak mı benim meleğim?

3.ay

''Chanyeol ben şipşişko bir şey oldum. Yanaklarım niye şişti ki? Göbüşüm de şişti zaten. "

"Bebeğimiz de senin gibi çok obur çünkü meleğim."diye Chanyeol aynanın önünde duran eşine yaklaşıp başını boyun girintisine yerleştirdi. Elleri usulca Baekhyunun şiştiği hissedilen küçük göbeğini bulduğunda usulca okşamaktan kendini alıkoyamamıştı .

Yalnız olmadıklarını öğrendiklerinden beri bu böyleydi.Hem Baekhyun hem de o küçücük bebeğe yanlarında olduğunu böyle hissettirdiğini düşünüyordu  dev cüsseli olan.

Baekhyun tedavi süresince sürekli hastanede oluşu onu kötü hissettirse de bir aydır gözünden sakındığı eşi yanındaydı. Geceleri onu fazla sıkmadan kollarına alıp, sabahları karışmış mis kokulu saçlarına öpücük kondurarak uyandırmak Chanyeol için tüm hayatına bedeldi.

"Bugün sadece oturmak istiyorum, hatta sadece uyumak" diye Baekhyun da Chanyeolün karnını saran büyük ellerini okşarken konuştuğun da uzun olan onun için cennetle eş değer olan pürüzsüz boyuna küçük bir öpücük kondurup,kıkırdadı.

"Ve sadece yemek yemek. "Dediğinde Baekhyun anında soluk kırmızı dudaklarını büzmüştü.

"Hıh! Bırak, bırak, bırak bizi .Babayı istemiyoruz."diye Baekhyun üzerinde kendisine büyük gelen gömleğin iki tarafını çekiştirip karnını kapatıp yatağa oturduğunda, sadece Chanyeolün hayran bakışlarına maruz kaldığından habersizdi.

Uzun olan onunla bir saniye bile dargın kalmaya dayanamadığı için önünde diz çöküp aşık olduğu elleri kendi büyük ellerine hapsetti.

"Hayatımı cennet gibi aydınlatan güzel yüzünü asma meleğim. Böyle bir güzellik sadece gülmeli .Gül şimdi hem benim hem de taşıdığın mucizemiz için."

Baekhyun Chanyeolün sesine eridiği yetmezmiş gibi bazen kurduğu cümlelerde kayboluyordu. Sadece dakikalarca şapşal şapşal onu izliyordu.

"Chanyeol seni seviyorum  demek, sana hissettiklerim karşında o kadar basit kalıyor ki o iki kelimeyi söylemeye bile utanıyorum.
Sen var olma sebebimsin ve bebeğimiz varlığımızı yaşatacak yegane şey. "Diye burnunu çekip ağlamaya başladığında Chanyeol sadece gülümsemekle yetinmişti.

"Göz yaşlarından öpersem susacak mı benim meleğim? "Diye hala gülümseyip ellerini okşarken konuştuğunda Baekhyun küçük çocuklarla gibi  aşağı yukarı kafasını sallamıştı.

"Bir sürü, bir sürü öpersen duracaklarmış, öyle dediler. Öpücüğün sihirliymiş Chanyeol"diye hala alt dudağı titreyip, konuşurken Chanyeol dizlerinin üzerinde biraz yükselip göz kapaklarına iki nazik öpücük bıraktığında Baekhyunun kıkırtıları odayı doldurmuştu.

Chanyeol kıkırtılar eşliğinde  ayağa kalkarak üzerini değiştirip kapıdan çıkmadan önce küçüğüne dönmüştü.

"Hastaneye yarın gidecektin değil mi? "Diye eli kapı kolunda sorduğunda Baekhyun yatakta sağ tarafına uzanarak küçük bir mırıltıyla onaylamıştı.

"Pekiii, o zaman yarın ki işlerimi de bu güne alsam iyi olacak. Bebeğimizin kalbini birlikte dinleyelim. "Demesiyle onun tarafına dönerek Baekhyun kocaman bir gülümseme vermişti.

"Gelirken ahududulu tost istiyorum. "Diye  sevimlice dudak büzdüğünde, Chanyeol hızlıca yaklaşıp büzülmüş dudaklara bir öpücük kondurup evden çıkmıştı.Biraz daha kalırsa tüm yine ona sarılarak geçirecekti.