Ya Sonra ... [Chanbaek]

Bölüm 10 :Kanatları Kırık Kelebeklere Uçmaları İçin Yalvarmak Gibi

Bölüm 10 :Kanatları Kırık Kelebeklere Uçmaları İçin Yalvarmak Gibi

.

.

.

"Chanyeol... Yardım eder misin, koltuğa oturmak istiyorum."

"Bir dakika güzelim, Gun'u yatağına yatırmam gerekiyor."

Baekhyun ev içinde ordan oraya koşuşturan, bebeğini beşiğine yatırdıktan sonra , üzerini örten ve onun uyumasını gülümseyerek izleyen kocasına bakmıştı bir süre.
Daha önce onun ismini söylemesiyle yanında olan adam, yardıma ihtiyacı olduğunu söylediği halde gelmiyordu.

Chanyeol'ün öncelikleri değişmişti artık. Hem de ileride kendilerinden nefret edecek, dünyaya getirdikleri için onlara lanetler okuyacak bir bebek yüzünden...

"Geldim hayatım. Kucağıma almamı ister misin?"

"Vazgeçtim. Odama...Odamıza döneceğim. Gerçi sen son zamanlarda genellikle burada takılıyorsun. Oğlunun yanında."

"Biraz huysuz bir oğlumuz var biliyorsun güzelim. Ağladığında hemen duyabilmek için yanında kalıyorum, hem senin dikişlerin var. Yanında yatarken yanlışlıkla bir hareket yapıp canını yakmak istemiyorum."

Baekhyun kendisini gülümsemeye zorlayarak, yanı başında duran eşine sırtını dönmüştü. Kendisini yatak odasına kapatmak ve ordan çıkmamak istiyordu. Sahi...Neden gelmişti ki salona? Bebeğini görmek için mi?

Chanyeol de hemen önünde yürüyen minik eşini takip etmeye başlamıştı. Gun uyuduğu için rahatlıkla onunla ilgilenebilir, okuduğu kitapları, izlediği belgeselleri ona anlatabilirdi.

Çocuklarının da diğer çocuklar gibi olabileceğini, sadece biraz daha ilgi ve alaka gerektiğini söyleyebilir ve araştırmalara birlikte devam edebilirlerdi.

Baekhyun yatak odasına girdiğinde, suratındaki acı çekiyormuş ifadesiyle bırakmıştı kendini yatağın üzerine.

"Bebeğim...Beni neden beklemiyorsun? Seni yatırabilirdim."

"Kendi başımın çaresine bakıyorum Chanyeol...Bebekle ilgilenirken bana vakit ayırmayabilirsin, buna alışmalıyım."

"Ben ikinize de bakabilecek güçlü bir babayım. Ayrıca onun ismi Gun. Bebek demesen artık babası?"

Chanyeol de yatağın kenarına dikkatli bir şekilde oturmuş, eşinin alnındaki hafif terlemiş saçları eliyle yana doğru taramıştı.

"Gittikçe daha güzel oluyorsun. Umarım oğlumuz da büyüdükçe sana benzer Baekhyun...Burnu küçücük zaten tıpkı sana benziyor. Gözleri ise büyük benimkiler gibi.Ağlarken ağzı sanki kare şeklini alıyor ve elleri...küçüçükler... Gerçekten o bizim mucizemiz Baek...İkimizin..."

Baekhyun bunlardan nasıl kaçacağını bilmiyordu. Dinlemek istemiyordu. Sanki Chanyeol'ün söylediği her şey bir iğne olup, vücudunun her bir noktasına batıyordu.

"Baekhyun yeni bir kitap sipariş ettim. Onda nasıl davranmamız, nelere dikkat etmemiz gerektiği yazıyor. Ayrıca uzman kişilerin telefon numaralarına ulaştım. Onlardan randevu alıp, Gun ile ilgili görüşmeler yapalım.Onun diğer bebeklerden bir farkı olmadığını göreceksin..."