Ya Sonra ... [Chanbaek]

Bölüm 2: Benim için siler misin yağmuru gökyüzünden?

4.ay

''Baekhyun,  bugün geç gelebilirim hava kötü görünüyor melekleri kıskandıran varlığım  yalnız yapabilecek misin ?"

"Ama Chanyeol yağmur yağacak burada ,yanımda olamaz mısın? ''

"Restoran  çok dolu bırakamıyorum. Sadece bir kaç saat, lütfen kulaklığını tak sakin bir şeyler dinle sesi fazla açmadan olur mu güzelim?

"Seni istiyorum Chanyeol. Beni dindiren ,var olduğumu ve nefes almayı hak ettiğimi hissettiren en güzel şey kalbinin sesi. Onu istiyorum Chanyeol. Lütfen gel, lütfen ,lütfen gel. Hem küçüğümüzde seni özledi. Onu şimdiden üzecek misin? "

Chanyeol cevap vermeden önce etrafına baktı. Restoran bugün gerçekten çok yoğundu ve çocuklar yetişemediği için mutfağa girdiği olmuştu. Şimdi giderse tüm çalışanların afallayacağını biliyordu.

"Varlığım, sadece  yüz yirmi dakika. Söz yüz  yirmi dakika sonra yanında olmazsam seni bebeğimiz doğana kadar her yere kucağımda götürürüm anlaştık mı? "Diye tek nefeste söylediğinde Baekhyun pes edercesine derin bir nefes almıştı.

"Yüz on dokuz dakikan kaldı varlığım. Çabuk bitir işlerini. "Diye nefesi kalbini sıkıştırırken söylediğinde Chanyeolun cıvıl cıvıl sesi kulağına dolmuştu.

"Varlığım için gelirken benden sonra en sevdiği şeyi getireceğim söz. "

"Sadece seni istiyorum varlığım. Çabuk gel bana, bize... " dedikten sonra telefonu kapattığında huzursuzlıkla kanepede kıpırdamıştı.

Baekhyun önce saate bakıp, saat 11:34 kadar nasıl dayacağını bilmiyordu. Mutfağa geçip atıştırmalık bir şeyler hazırlarken biraz olsun vaktin geçeceğini düşünmüştü o yüzden kalkıp mutfağa ilerledi.

Tüm gün yarım saatte bir yemek yerdi ama şimdi tıkabasa dolu buzdolabında canı hiçbir şey istemiyordu.

"Bitanem, senin canın bir şey istiyor mu? Ben aç değilim, sen aç mısın? "Diye elini karnında gezdirirken bebeğinin de bir şey istemediğine karar vererek sessizce buz dolabını kapatmıştı.

Dudaklarının kuruduğunu fark ettiğinde bir bardak su alarak salona geçip, geri koltuğuna oturmuştu.

Saatte baktığında sadece beş dakikanın geçtiğini gördüğünde yüzünü asarak telelefonunu eline aldı.

İkisine ait olan sosyal hesapta gezerken neredeyse iki aydır hiç resim atmadıklarını fark etmişti.

Karnı büyüdüğü için Baekhyun dışarı çıkmak istemiyordu. İnsanların yargılayıcı bakışlarını görmek istemiyordu çünkü çevresinde hamile olması hoş karşılanmamıştı. Hatta onlara sempati duyan yan komşuları çift olmayı abarttıklarını söyleyerek onlarla ilişkilerini kesmişti.

Doğal değildi. Bir dizi uzun, acılı tedaviden geçmiş öyle sahip olmuşlardı ama bu Baekhyun için önemli olmamıştı. Sadece Chanyeolun mutluluğunu ve var olacak bebeklerine odaklanmıştı.

Şimdi tam bir aile gibi hissediyordu.Karanlıkta ve yağmurdan korktuğunda onun ellerini sıkacak ikinci bir dayanağı olacaktı. Chanyeol yine böyle geç geldiğinde oturup onunla sohbetler edecek, tuhaf kelimeler söyleyerek onu kahkahalara boğup dışardaki siyahlardan koruyacak bir meleği daha olacaktı.

Bunları düşünmek bile Baekhyunun şimdi oturup ağlamasına neden olan düşüncelerdi.

Sessiz iç çekişleri şiddetlenirken hormonlarının bu kadar fazla kendini belli etmesine kızıyordu. Aslında hormonlarının etkilenmediğini biliyordu ama yinede her şeye fazlasıyla tepki verir olmuştu.